Οι φάροι της ζωής… (Γράφει η Δήμητρα Ν. Παπανικολάου)

Βρίσκονται στα πιο απόμακρα σημεία, στα πιο δύσκολα περάσματα και βρίσκονται εκεί για να προειδοποιήσουν για τον κίνδυνο, να αποτρέψουν τα ατυχήματα και να χαρίσουν ασφαλή ταξίδια σε όλους εκείνους που ταξιδεύουν. Η δε θέα που προσφέρουν είναι απαράμιλλης ομορφιάς. Μπορείς να αντικρίσεις τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα από έναν φάρο, να νιώσεις τα φαινόμενα της φύσης στο μέγιστο βαθμό, να ακούσεις τους πιο όμορφους και συνάμα τρομαχτικούς ήχους.

Κάπου εκεί λοιπόν, αν βρεθείς χωμένος σε έναν φάρο ίσως να νιώσεις την απέραντη μοναξιά, γιατί θα υπάρχεις στην μέση του πουθενά, εσύ και η φύση. Ίσως για κάποιους μοιάζει τρομακτικό, για κάποιους άλλους γοητευτικό και για άλλους εγωιστικό και παραίτηση από την ζωή. Όχι όμως και για σένα. Γνωρίζεις ότι εκεί που βρίσκεσαι δεν μπορείς να αφεθείς απλά στην ομορφιά της μοναξιάς και της φύσης ή να ψάξεις απλά να βρεις τον εαυτό σου. Είσαι υποχρεωμένος να βρίσκεσαι σε επαγρύπνηση, πρέπει να οδηγήσεις όλους αυτούς που έχουν χαθεί, να προειδοποιήσεις αυτούς που κινδυνεύουν και να δώσεις ελπίδα σε όλους εκείνους που νομίζουν ότι χάθηκαν.

Και όλοι αυτοί που κινδυνεύουν, ή που έχουν χαθεί και τελικά τους βοήθησες νιώθουν ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπό σου και σου δίνουν το κουράγιο να συνεχίσεις, να βρεις τον εαυτό σου. Και συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεται να τρέξεις σε κάποιο απόκρημνο ακρωτήρι για να νιώσεις την μαγεία αυτή, την μαγεία να σώσεις κάποιον από τον κίνδυνο και να τον οδηγήσεις σε ασφαλή μονοπάτια. Μπορείς να το κάνεις στην καθημερινή ζωή και να γίνεις ο φωτεινός φάρος για όποιον το έχει ανάγκη. Κι αν κοιτάξεις προσεχτικά τριγύρω θα αναγνωρίσεις όλους εκείνους που έγιναν οι φάροι της δικής σου πραγματικότητας.

Δήμητρα Ν. Παπανικολάου – Χημικός Μηχανικός