Η τελευταία συνεδρίαση του “συντονιστικού” ενάντια στην πώληση μονάδων και ορυχείων της περιοχής ήταν αποκαλυπτική για το ρόλο των συμμετεχόντων σε αυτό. Εκλεγμένοι στην τοπική διοίκηση (περιφέρεια και δήμοι), εργοδοτικοί -κυβερνητικοί συνδικαλιστές αφού εδώ και χρόνια στήριξαν με κάθε τρόπο της πολιτική της Ε.Ε, της ανταγωνιστικότητας, της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας σήμερα μέσα από αντεγκλήσεις, διαφωνίες, δηλώσεις προσπαθούν να αποτινάξουν τη ρετσινιά των ευθυνών τους για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα εργατικά -λαϊκά νοικοκυριά και οι εργαζόμενοι στον κλάδο της ενέργειας.
Όμως ακόμα και σήμερα οι διαφωνίες τους δεν αφορούν το πως η ενέργεια θα αποτελέσει κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Οι διαφωνίες τους αφορούν στον τρόπο που θα προχωρήσει η παραπέρα ιδιωτικοποίηση υπερασπιζόμενοι ο καθένας το δικό του μοντέλο ιδιωτικοποίησης ανάλογα τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Η περιφερειακή αρχή ευθυγραμμιζόμενη με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, στα χνάρια της, καλλιεργεί αυταπάτες και εφησυχασμό για σκληρή διαπραγμάτευση που γίνεται, για επιτυχίες, προτείνει άλλου τρόπους ιδιωτικοποίησης, όπως να αναλάβει η τοπική διοίκηση την λειτουργία σταθμών και ορυχείων. Η αντιπολίτευση αντιτάσσεται στο προτεινόμενο σχέδιο ιδιωτικοποίησης προτείνοντας το δικό της σχέδιο όπως η παραχώρηση λιγνιτικών κοιτασμάτων σε Δράμα και Ελλασόνα, είτε το σχέδιο για τη “μικρή ΔΕΗ”.
Στην ίδια λογική και ο εργοδοτικοί – κυβερνητικοί συνδικαλιστές, που υπονόμευσαν την απεργία της 17 Μαΐου αφού δεν πήραν κανένα μέτρο για την οργάνωση της (σε πολλούς χώρους δεν βγήκε ούτε δελτίου τύπου στους πίνακες ανακοινώσεων). Δεν είναι τυχαία η τοποθέτηση του προέδρου της ΓΕΝΟΠ ότι δεν υπάρχει λόγος για αντιδράσεις ακόμα, ότι γίνεται διαπραγμάτευση, στηρίζοντας έτσι την κυβέρνηση και καλλιεργώντας αυταπάτες. Ο βρώμικος τους ρόλος αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι για μια ακόμα φορά παίζουν το χαρτί των εξαιρέσεων, του συντεχνιασμού καλλιεργώντας τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Αποδεικνύεται ότι κανένας “συντονισμός” αυτών που συμφωνούν με την Ε.Ε, την ανταγωνιστικότητα, την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας δεν μπορεί να δώσει αγωνιστική απάντηση ενάντια στην πολιτική που μας εξαθλιώνει.
Όλο και περισσότερο γίνεται φανερό ότι οι εργαζόμενοι στον κλάδο, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για να δουν άσπρη μέρα, για να ζήσουν σύμφωνα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες της εποχής έχουν έναν δρόμο. Να συναντηθούν με το ΚΚΕ, να συζητήσουμε μέσα στο κίνημα για το πως θα πετάξουμε τις βδέλλες που ρουφάνε το αίμα του λαού, να παλέψουμε να γίνει πραγματικότητα η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού και αποτελεί την μοναδική απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουμε.
Μια πρόταση που κατοχυρώνει ότι το ενεργειακό προϊόν θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα κάτι που για να λυθεί οριστικά προϋποθέτει γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το καθεστώς ιδιοκτησίας των μονοπωλίων στον τομέα της ενέργειας και συνολικά στην οικονομία. Στο διαφορετικό αυτό δρόμο ανάπτυξης με τις εγχώριες ενεργειακές πηγές, τις πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής , μεταφοράς και διανομής ενέργειας να αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία , ο ενεργειακός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών και θα διασφαλίζει την μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης, τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας, την ασφάλεια των εργαζόμενων του κλάδου , την προστασία του περιβάλλοντος.
Πτολεμαΐδα 20/5/2017
