“ΕΛΠΙΔΑ” – Γ. Ζεμπιλιάδου: Ακρινή: Μια ανέντιμη πρόταση που την ονόμασαν Σχέδιο

 

Η Μετεγκατάσταση της Ακρινής, από οφειλόμενη Νομοθετική υποχρέωση της Πολιτείας, μετατράπηκε, βάση του υποβληθέντος από την Κυβέρνηση Σχεδίου, σε μια ανταλλάξιμη παροχή.

Μια παροχή ευτελούς ανταπόδοσης, επικίνδυνης για την υγεία των κατοίκων, καταστροφικής για το φυσικό περιβάλλον και ολέθριας ως προς την προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης του οικισμού.

Οι επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων από τα 1100MW Φωτοβολταϊκών που ξεκινάν να αναπτύσσονται στα 500 μέτρα από τον οικισμό δεν έχουν μελετηθεί σωρευτικά. Η υποχρέωση της ΔΕΗ να παραδώσει 120.000 στρ αποκαταστημένης γης, με 55.000 στρ Αγροτικής Γης, 54.000 στρ Δάση και 11.000 στρ λίμνες, διαγράφηκαν μονοκονδυλιά με το Νόμο για την Απολιγνιτοποίηση του 2021.

Έτσι ξένοι και ντόπιοι «Επενδυτές» θα κερδίζουν 97 εκ € το χρόνο από τα 1100 MW πέριξ της Ακρινής και η Ακρινή θα βάλει στο ζύγι την υγεία των παιδιών της, τη χαμένη της Γη και τη ζωή των επόμενων γενιών. Και όλα αυτά για μια παροχή 2,2εκ€ το χρόνο που είναι από λεφτά αναπτυξιακών προγραμμάτων της Περιφέρειας που έτσι και αλλιώς τα δικαιούνταν.

Ένα ανέντιμο Σχέδιο, που δίνει εκτός το όφελος και στην Ακρινή το κόστος.

Ένα Σχέδιο για το οποίο, το Τοπικό αλλά και το Εθνικό πολιτικό προσωπικό, οφείλει εξηγήσεις στην κοινωνία της Ακρινής, για την οπισθοχώρησή του από την ομόθυμη μέχρι χθες θέση του για την Μετεγκατάσταση της.

Αναλυτικά:

Το 2011 η Πολιτεία δεσμεύθηκε με Νόμο να προχωρήσει στην Μετεγκατάσταση της Ακρινής.

Η αιτιολογική έκθεση που συνόδευε το Νόμο έλεγε ότι η Μετεγκατάσταση «Κρίνεται αναγκαία..» λόγω «…… προβληµάτων υποβάθµισης της ποιότητας ζωής των κατοίκων, αλλά κυρίως οικονοµικής και κοινωνικής βιωσιµότητας..». 

Το 2017 η αναγκαιότητα Μετεγκατάστασης επιβεβαιώθηκε με νέο Νόμο και ομόθυμη αναγνώριση της αναγκαιότητας αυτής από το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της Περιφέρειας.

Στο πλαίσιο αυτό το υποβληθέν, αντί της Μετεγκατάστασης «Σχέδιο», είναι ανέντιμο γιατί επιφέρει μια θεμελιώδη αντιστροφή.

Από οφειλόμενη νομοθετική υποχρέωση η Μετεγκατάσταση, μετατρέπεται σε μια ανταλλάξιμη παροχή, ευτελούς ως προς την αξία της ανταπόδοσης, επικίνδυνης ως προς τις επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων, καταστροφικής ως προς το φυσικό περιβάλλον, ολέθριας ως προς την προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης του οικισμού, απαράδεκτα πρόχειρης ως προς την κατάρτιση της και παραπλανητικής ως προς τα οφέλη της.

Η αιτιολογία, ότι δηλαδή, τώρα που πάμε σε Απολιγνιτοποίηση η Μετεγκατάσταση δεν είναι αναγκαία, δεν ευσταθεί και αποτελεί σαφή υποχώρηση, που μόνον με όρους κέρδους έναντι της ποιότητας της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος μπορεί να γίνει αντιληπτή.

Στην Ακρινή τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλιστα πιο οξυμένα, εξαιτίας της κατάργησης των Περιβαλλοντικών Όρων (Ν 4872/2021), βασικό σημείο των οποίων ήταν η αποκατάσταση εδαφών, σε συνδυασμό με την μη εφαρμογή περιβαλλοντικών διατάξεων.

Στο πλαίσιο αυτό το τοπικό αλλά και το εθνικό πολιτικό προσωπικό οφείλει εξηγήσεις στην κοινωνία της Ακρινής για την οπισθοχώρησή του από την ομόθυμη θέση της μετεγκατάστασης της, η οποία -πέραν όλων των άλλων- αποτελεί και δυσμενέστατη μεταχείρισή της, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους οικισμούς με ομοειδή προβλήματα

Παρακάτω φαίνεται το περιβάλλον στο οποίο καλείται να ζήσει η Ακρινή. Αριστερά είναι τα Λιβερά με το πάρκο των 204 MW (φωτο: Αλέξανδρος Βρεττάκος)… Δεξιά είναι Ακρινή με τα 1.100 MW, που ξεκινάν στα 500 μ από τον οικισμό. Ας φανταστεί ο καθένας μας την ζωή των ανθρώπων εκεί…

Στο πλαίσιο αυτό το υποβληθέν Σχέδιο προωθεί μια ανέντιμη συμφωνία επειδή:

1^ο Είναι επικίνδυνο, ως προς την υγεία των κατοίκων και καταστροφικό ως προς το φυσικό περιβάλλον επειδή:

• δεν συνοδεύεται από μια Μελέτη Επιπτώσεων, σωρευτικά για τα 1.100 MW φωτοβολταϊκών πάνελς, που αναπτύσσονται στον περίγυρο του οικισμού, με έμφαση στις επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων. Ως γνωστόν οι αδειοδοτήσεις, κατά την εγκληματική τακτική που ακολουθείται στη Δυτική Μακεδονία, δίνονται σαλαμοποιημένα, χωρίς καμία Δημόσια Αρχή να μελετά τις συνολικές επιπτώσεις στους ανθρώπους και το οικοσύστημα.

• η κατάργηση των Περιβαλλοντικών Όρων, καταδικάζει τους ανθρώπους αντί να ζουν δίπλα σε χωράφια, δάση και λίμνες όπως προέβλεπαν οι Περιβαλλοντικοί Όροι για τις Χρήσεις Γης, να ζουν δίπλα στις αποθέσεις τέφρας και τα τεράστια Φωτοβολταικά (Χάρτες: οι δύο πρώτοι σύμφωνα με του Περιβαλλοντικούς Όρους και δεξιά της ΡΑΕ, τα μπλε είναι τα Φωτοβολταϊκά και στο κόκκινο περίγραμμα η Ακρινή)

 

Αποτελεί ευτελισμό του όρου «Πράσινο Χωριό», για την Ακρινή, όταν ακόμη και η Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εξετάζοντας την καταγγελία του Συλλόγου Περιβάλλοντος, επεσήμανε «ότι η Ακρινή πρέπει να μετεγκατασταθεί, όπως ορίζει η νομοθεσία, για λόγους υγείας των κατοίκων» (κλικ εδώ)

Το Σχέδιο είναι ανέντιμο γιατί χωρίς Μελέτη, βάζει στο ζύγι, τα 5 χιλ ευρώ ανά νοικοκυριό, με την υγεία των ανθρώπων και κυρίως των παιδιών και την περιβαλλοντική καταστροφή .

2^ο Το Σχέδιο είναι ευτελούς ανταπόδοσης και ολέθριο ως προς την προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης του οικισμού.

Ενώ τα κέρδη των 1.100 MW (~97 εκ €/έτος) θα οδεύουν στη Γερμανία και στους λοιπούς ιδιώτες «επενδυτές» και μαζί με αυτά θα ταξιδεύουν και τα δικαιώματα ρύπων, για να παρέχουν φθηνό ρεύμα στους πολίτες άλλων χωρών, η Ακρινή, θα ζει χωρίς ποιότητα ζωής και χωρίς καμία προοπτική οικονομικής και κοινωνικής βιωσιμότητας επειδή:

• Η κατάργηση των Περιβαλλοντικών Όρων επιφέρει ριζική αλλαγή στις χρήσεις Γης των ορυχείων. Αντί με αποκαταστάσεις να δημιουργηθεί αγροτική Γη, Δάση, λίμνες και χώροι αναψυχής, για να στηρίξουν την ανάπτυξη του Πρωτογενούς τομέα και της Μεταποίησης, την απασχόληση και την ανάπτυξη, τεράστιες εκτάσεις γης καλύπτονται πλέον από Φ/Β.

• Αν εφαρμοζόταν οι προβλεπόμενες χρήσεις Γης, τότε η ΔΕΗ θα ήταν υποχρεωμένη να αποδώσει ~120.000 στρ αποκατεστημένης γης εκ των οποίων 55χιλ στρ Αγροτικής Γης και 54χιλ στρ Δάσους (κλικ εδώ). Οι αποδόσεις αυτών των εκτάσεων Αγροτικής Γης, (πχ από σκληρό και μαλακό σιτάρι μαζί με τις Ενισχύσεις από την ΚΑΠ) θα ήταν από τις αγροτικές καλλιέργειες ~4 εκ €/έτος. Αντίστοιχα η Δασική εκμετάλλευση θα απέδιδε ως βιομάζα μόνο, τουλάχιστον ~200 χιλ €/έτος για θέρμανση. Αν δε προβλεπόταν και η κατασκευή ενός αρδευτικού Δικτύου στον Ελλήσποντο και παραγωγική δάσωση, οι αποδόσεις αυτές θα τριπλασιαζόταν.

Ως εκ τούτου το ετήσιο όφελος των 2,2 εκ €/ έτος, του Σχεδίου, είναι μια ανταλλάξιμη παροχή ευτελούς ανταπόδοσης, που επιπλέον αποτελεί μελλοντική και αμφισβητούμενη παροχή (χωρητικότητα του Δικτύου, τιμή πώλησης ρεύματος, κλπ).

Κυρίως όμως το Σχέδιο αδικεί τις μελλοντικές γενιές, καθώς σε είκοσι χρόνια τα Φ/Β θα «σβήσουν» και οι νέες γενιές θα βρεθούν χωρίς Γη και χωρίς πόρους για να ζήσουν, με τα κουφάρια των Φωτοβολταϊκών να θυμίζουν μια χαμένη ευκαιρία ανάπτυξης.

Το κέρδος των 97 εκ €/έτος των ξένων Επενδυτών είναι τόσο σκανδαλωδώς δυσανάλογο σε βάρος της Ακρινής, που έντιμη συμφωνία δεν την λες, ειδικά αν σκεφθεί κανείς ότι με τα κέρδη μιας χρονιάς μόνο των επενδυτών θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί η Μετεγκατάσταση της Ακρινής.

3^ο το Σχέδιο δίνει στην Ακρινή κάτι που είναι δικό της ήδη και γι αυτό παραπλανητικό ως προς τα οφέλη του.

• Η δημιουργία Ενεργειακών Κοινοτήτων, το πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης του κτιριακού αποθέματος στο σύνολο της Περιφέρειας (εξοικονομώ σε ~80.000 κατοικίες) και η εγκατάσταση Φ/Β στις στέγες, είναι οφειλόμενες παροχές και επιλέξιμες δράσεις από το ΠΕΠ της Περιφέρειας και από το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης για το σύνολο της Περιφέρειας, από το οποίο άλλωστε και θα χρηματοδοτηθούν.

Με λίγα λόγια αυτοί που κερδίζουν από τα Φωτοβολταικά και από τη Γη μας, δεν δίνουν τίποτε. Οι πόροι δίνονται από τα κοινοτικά κονδύλια της Περιφέρειας.

• Η αναβάθμιση των κοινωφελών υποδομών (δρόμοι, ύδρευση, αποχέτευση κλπ), αποτελούν υποχρέωση της Πολιτείας, της Περιφέρειας και του Δήμου να χρηματοδοτηθούν, όπως έχει γίνει και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις. Η Ακρινή και όλος ο πρώην Δήμος Ελλησπόντου, είναι στον Πυρήνα της Ζώνης Απολιγνιτοποίησης και προηγείται κάθε άλλης περιοχής στα προγράμματα βάση του Κανονισμού για την Μετάβαση.

Το Σχέδιο δίνει ως Παροχή κάτι που οι κάτοικοι ήδη δικαιούνται και αυτό εμφανιζόμενο ως παροχή είναι παραπλανητικό και γι αυτό ανέντιμο.

4^ο Το Σχέδιο είναι πρόχειρο ως προς την κατάρτιση του

Χρειάστηκαν δυο χρόνια για να υποβληθεί ένα σχέδιο 2,5 σελίδων, που χρειάζονται πέντε σελίδες ερωτημάτων για να διευκρινιστεί.

Οι συντάκτες προκειμένου να συμπληρώσουν τις ανάξιας λόγου παροχές, προσέφυγαν σε προτάσεις που στερούνται σοβαρότητας.

Η Δημιουργία Επιχειρηματικής /Βιοτεχνικής/Βιομηχανικής Ζώνης και η Δημιουργία Κέντρου Επιχειρηματικότητας και Τεχνολογικής Καινοτομίας, μόνο για έναν οικισμό στερείται σοβαρότητας ειδικά όταν: ακόμη δεν έγινε δυνατή η λειτουργία των υφιστάμενων Επιχειρηματικών Ζωνών (ΒΙΠΕ, ΒΙΟΠΑ) στην Περιφέρεια, όταν η ο Περιφερειάρχης τρία χρόνια μετά μελετά τώρα νέες Επιχειρηματικές Ζώνες και όταν το κέντρο Καινοτομίας έχει ήδη χωροθετηθεί στη ΖΕΠ και είναι προφανές ότι καλύπτει όλη την Περιφέρεια.

Η υποσχεθείσα στο Σχέδιο Δομή χαϊδεύει αυτιά στο πλαίσιο μιας παρωχημένης και επικίνδυνης λογικής…

Δυστυχώς, σε αυτό το απαράδεκτο σχέδιο, ο Περιφερειάρχης ανέλαβε ρόλο διαμεσολαβητή, παρά την ρητή απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου που ζητά την εφαρμογή του Νόμου, δηλαδή την Μετεγκατάσταση της Ακρινής.

Από την πλευρά μας, για αυτή την κατάφορη παραβίαση της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας και με αιχμή του δόρατος την περίπτωση της Ακρινής, προσφύγαμε στο ΣτΕ, με την νομική υποστήριξη της ΠΕΔ, ενώ προσφεύγουμε και στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Δυστυχώς η παραδοχή του Πρωθυπουργού για την Ακρινή ότι «… ήμασταν ασυνεπείς ως προς τη δέσμευση μας», μετατρέπεται εκ των πραγμάτων στην ακόμη χειρότερη «…ήμασταν ανέντιμοι..» …

Γεωργία Ζεμπιλιάδου

Περιφερειακή Σύμβουλος

Επικεφαλής του Συνδυασμού «ΕΛΠΙΔΑ»