Καλημέρα, χρόνια πολλά. Τί τον έχ΄ς; ακούστηκε απ’ τη δεύτερη σειρά, από μια παλιούκαιρη ηλικιωμένη, γκριζόμαυρα τα ρούχα, μαζεμένα τα λευκασμένα μαλλιά, μια ξεπαγιασμένη μέρα του περασμένου Ιανουρίου. Τίποτα δεν τον έχω, απάντησα, ενώ προσπαθούσα να στεριώσω τη φλόγα στο ανεμοσούρι. Τον χρωστώ, όμως, πολλά. Εξήντα χρόνια κάνω αυτή τη δουλειά, συνέχισε. Κι εγώ θαρρώντας πως βιοπορίζεται από τις καντήλες τ’Άι- Γιώρ’, είπα πως είμαι κι εγώ αργασμένη από ανέχεια, καταλαβαίνω.. ‘Όχι κορίτσι μ’ δεν κατάλαβες. Πάτησα τα 94 κι εξήντα χρόνια έρχομαι εδώ να κάνω τα χρέα (τα χρέη, τα οφειλόμενα, τα νενομισμένα, τα ηθικά…), αφότου πρωτοέχασα τον κουνιάδο μου και τελευταία τον αδερφό μου…’Ετσι καμιά φορά φροντίζω και τον δικό σου τάφο. Δεν την έπεισα, φαίνεται, για την έλλειψη συγγένειας και μ ΄αλάφρυνε, λέγοντας: δεν πειράζει που δεν έρχεσαι, άμα δεν προλαβαίνεις.. Επανήλθα τονίζοντας πως ο κεκοιμημένος, του οποίου η οικογένεια δεν ζει πλέον στην πόλη, θεωρούνταν αγκωνάρι της τοπικής παράδοσης, άφησε πνευματικό βιος και προσκυνώ τη μνήμη του.
Κι η σεβάσμια γερόντισσα (Α. Λ),που δεν ήξερε απ΄αυτά, αλλά κατέχοντας τη λαϊκή σοφία ήξερε όχι μόνο ν΄αναστήσει παιδιά, όχι μόνο να κοιτάξει πεθερούς, κουνιάδους και γείτονες. Αλλά και τώρα, στα 94, αψηφώντας τις χιονοπαγίδες του ανήλιαγου ιερού χώρου, ξέρει να εκπληρώνει τα χρέα απλά, αθόρυβα, κάνοντας δικούς της τους άλλους και στους τύμβους .Πετάγεται, λέει, στον Άι- Γιώρ’, από την ευθύνη, πετώντας μας το δίχτυ του Χρέους, της ανοιχτωσιάς και της συλλογικότητας .Κι αν αυτή η αίσθηση του καθήκοντος, αυτή η γενναιοδωρία, συνέχει τους αρχοντικούς τρόπους του λαού, τότε η συμπολίτισσά μας αναδεικνύεται η βασιλικότερη των βασιλισσών.
Υ.Γ με το ζόρι τη μετέφερα τότε κάπου στην πλατεία Λασσάνη.
Καθήκον
Ποσο τεράστια έννοια!!!
Το καθήκον έχει χροιά υποχρέωσης. Αυτό που διαβάζω ειναι αγάπη και στοργή. Είναι Θείο χάρισμα ανθρωπιάς.
Μπράβο ΤΑΣΑ, να γράφεις πιο συχνά να ξεφεύγουμε λίγο από τις δυσάρεστες καθημερινές ειδήσεις. Τα σέβη μου!
Όπως την άλλη φορά για το παλιό!
Αχ…κυρία Σιομου κάθε άρθρο σας κάθε κείμενο σας είναι συγχρόνως μαχαιρια αλλά και βάλσαμο ..Τι ωραίο και πάλι κείμενο …πόσο μεγάλη υπόθεση το Χρέος…!!!
Κα Σιομου είστε μια πνευματική ηλιαχτίδα στα σκοτεινά αυτής της πόλης.Τι κρίμα που αποσυρθηκατε η καλύτερα που δεν σας εκτίμησαν όσα θα έπρεπε αυτούς που ευεργετησατε με τα έργα σας κυρίως αλλά και τους χιλιάδες προσωπικούς ψήφους σας.
Να είστε πάντα καλά και να γράφετε το έχουμε ανάγκη.
Εκεί φαίνεται η αξία? Αν ανάβουμε τα καντήλια στον “Άι- Γιώρ’”? Ότι να ναι!!!
Ναι και εκεί φαίνεται όταν τιμας τους νεκρους.Δεν κατάλαβες το κείμενο γιατί απλά βλέπεις δίπλα σου και μέσα σου αδιαφορία αγνωμοσύνη αχαριστία μόνο τον εαυτό μας και τίποτε άλλο Αλλα από ότι φαίνεται δεν γνωρίζεις τι είναι χρέος αλληλεγγύη αγάπη στον συνάνθρωπο ευθύνη τιμή καθηκον.Ευχομαι μονο να μην είσαι νέος άνθρωπος γιατί τότε αλίμονο μας.
Κατάλαβα πολύ καλά τι εννοεί με αυτό το άρθρο, όπως και το αυτό που έγραψε πριν λίγες μέρες!
Εγώ λοιπόν που δεν ξέρω τι είναι “αλληλεγγύη αγάπη στον συνάνθρωπο ευθύνη τιμή καθηκον” και ξέρεις εσύ καλύτερα από εμένα, με αυτά τα λίγα που ξέρω μπροστά στις υπερδιανοιες του τόπου που το παίζουν καλοί άνθρωποι όταν τους βολεύει, θα σου πω ότι είναι καλύτερο να δίνεις και να δείχνεις την αγάπη σου όσο ζει κάποιος γιατί αν περιμένεις να πεθάνει κάποιος για να πας να του ανάβεις ένα κερί το λένε αλλιώς!
Κατάλαβα πολύ καλά τι εννοεί με αυτό το άρθρο, όπως και το αυτό που έγραψε πριν λίγες μέρες!
Εγώ λοιπόν που δεν ξέρω τι είναι “αλληλεγγύη αγάπη στον συνάνθρωπο ευθύνη τιμή καθηκον” και ξέρεις εσύ καλύτερα από εμένα, με αυτά τα λίγα που ξέρω μπροστά στις υπερδιανοιες του τόπου που το παίζουν καλοί άνθρωποι όταν τους βολεύει, θα σου πω ότι είναι καλύτερο να δίνεις και να δείχνεις την αγάπη σου όσο ζει κάποιος γιατί αν περιμένεις να πεθάνει κάποιος για να πας να του ανάβεις ένα κερί το λένε αλλιώς!
Μάλλον προσωπικό το θέμα και η αντιπάθεια.
Αγαπητή γειτόνισσα συγχαρητήρια για το κείμενο σας μόνο εσείς μπορούσατε να γράψετε κάτι ανάλογο άνθρωπος της προσφοράς και της τιμής σε ζωντανούς και νεκρούς.Ευγνωμων εγώ που εν καιρο θλίψης και ανέχειας με βοηθήσατε χωρίς καν να σας το ζητήσω.ευχαριστω
Ότι ναναι είναι το να φροντίζεις τη μνήμη ενός κεκοιμημενου;
Θλιβερό!
Το κείμενο δίνει πολύ περισσότερες διαστάσεις ανθρωπισμού, τιμής κι αγάπης. Μάθε και διδάξου αντί να ξερνας χολή.
Μια ανατροπή και στις βασίλισσες είναι απαραίτητη. Μην το πάρουν πάνω τους και οι Εγγλέζοι!
Στην Ελλάδα όσοι έχουν νύχια,προσπαθούν να σπαραξουν όσους έχουν φτερά.Αφιερωμενο σε όσους φθονούν.
Την μιζέρια να φθονήσεις ή την αποτυχία;
Μιζέρια κι αποτυχία μέσα σου.
Γέμισε πολλές “βασίλισσες” αλλά και “βασιλιάδες” η Κοζάνη!
Με αφορμή το υπέροχο κείμενο ας στυλιτευσουμε την αθλιότητα του κοιμητήριου Κοζάνης. Λίγη ντροπή δεν υπάρχει; ποτέ δεν ανασκουμπωθηκε ο δήμος να επιμεληθεί τον χώρο. Να κλαδέψει τα δένδρα, να φύγουν τα ξερά, να στρώσει τους διαδρόμους και τις άθλιες σκάλες και να βάλει προσωπικό καθαριοτητας. Τέτοια υποτίμηση στον πολίτη δεν υπάρχει πουθενά. Ανεύθυνοι όλοι και ανεξέλεγκτοι. Θα έπρεπε να απολογηθείτε γι αυτήν την αθλιότητα. Ένα μεγάλο κανάλι πρέπει να πάει και να προβάλει σε τι χώρους κινούμαστε και περπατάμε, πόσοι έπεσαν κι έπαθαν σοβαρά κατάγματα. Τι άθλια σκουριασμενα η ανύπαρκτα μπράτσα στις σκάλες, τί άθλια σκαλοπάτια. Ντροπή και έλεος! Ντροπή στο 2022 να μας αφήνετε να ζούμε απάνθρωπα. Το δε οστεοφυλακειο ούτε στο Αφγανιστάν δεν είναι έτσι. Ντροπηηηηή! Τιμειστε τους νεκρούς και σεβαστείτε τον πολίτη. Αθλια κατάσταση! Και μη μας πείτε ότι θα γίνουν νέα κοιμητήρια γιατί αυτό δε σημαίνει ότι τα παλιά πρέπει να μοιάζουν βομβαρδισμενα.
Συμφωνω.Σκαλες για ΑΜΕΑ και για ανημπορους εχει η εκκλησια;
Εχει αλλά όχι παντού. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Μη ξεχνάμε πότε οι ναοί χτίστηκαν . Εδώ όμως το πρόβλημα είναι ότι μας κάνουν με το ζόρι ΑΜΕΑ όλους με την αθλιότητα υποδομών προσβασιμοτητας.
Έτσι έτσι δείξτε σαν “καλοί” χριστιανοί την “συμπαράσταση και την αλληλεγγύη” σας όπως γράφουν παραπάνω με το “το πρόβλημα είναι ότι μας κάνουν με το ζόρι ΑΜΕΑ όλους με την αθλιότητα υποδομών προσβασιμοτητας”!