Γιατί δεν θα μπορούσε να ανέβει μια παράσταση στα αρχαία ελληνικά σε ελληνικό Πανεπιστήμιο; (του Χ. Καφάση)

Αντιγράφω από το www.iefimerida.gr: “Στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ βρέθηκαν ο Άδωνις Γεωργιάδης και η σύζυγός του Ευγενία Μανωλίδου, για να γνωρίσουν από κοντά ορισμένους καθηγητές και για να παρακολουθήσουν μια παράσταση στα αρχαία ελληνικά. Σε ανάρτησή του στο Twitter, ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων αναφέρει ότι ο σκοπός του ταξιδιού του μαζί με τη σύζυγό του, Ευγενία Μανωλίδου, στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ήταν να γνωρίσουν από κοντά ορισμένους καθηγητές που κρατούν ακόμη αναμμένη την φλόγα των Κλασικών Σπουδών στη Μεγάλη Βρετανία αλλά και διεθνώς. Ο Άδωνις Γεωργιάδης στη συνέχεια αναφέρεται στην παράσταση που παρακολούθησε στο θέατρο, η οποία ήταν στα αρχαία ελληνικά, λέγοντας: «Βλέπετε το Cambridge έχει ως παράδοση του, που κρατά πάνω από έναν αιώνα, κάθε τρία χρόνια, οι φοιτητές των Classics να ανεβάζουν μία τραγωδία και ένα σατυρικό δράμα στα αρχαία ελληνικά. Φέτος ανέβασαν τους «Πέρσες» του Αισχύλου και τον «Κύκλωπα» του Ευριπίδη. Το θέατρο κατάμεστο, με δυσκολία βρήκαμε εισιτήρια. Ο ελληνικός πολιτισμός και οι αξίες του ακόμη και σήμερα στον 21ο αιώνα παραμένει ζωντανός. Οι δυσκολίες και οι προκλήσεις προφανώς μεγάλες, αλλά η δύναμη αυτών των Ιδεών είναι τέτοια που θα υπάρχουν, όσο υπάρχει ο άνθρωπος, γράφει ο υπουργός και εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι μια τέτοια παράσταση θα ήταν ακόμη αδύνατον να την παρακολουθήσει κάποιος στην Ελλάδα από τους δικούς μας φοιτητές επειδή σε εμάς αυτά θα τα κορόιδευαν ως γραφικά ή ως εθνικιστικά».

Έχω αναφερθεί και παλιότερα στον κ. Γεωργιάδη και το βαθύ σύμπλεγμα μειονεξίας από το οποίο υποφέρει. Να θυμίσω πως όταν είχε προσκληθεί στο περίφημο Ριφόρμ Κλαμπ του Λονδίνου, πήγε δύο ώρες νωρίτερα, όταν δεν υπήρχε κανείς στο Κλαμπ, για να φωτογραφηθεί στις βιβλιοθήκες, τα δωμάτια ανάγνωσης, και τα βικτωριανά σαλόνια του Κλαμπ. Τώρα φωτογραφίζεται με τη σύζυγό του σε διάφορες γωνιές του περίφημου πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ και μας λέει πως ότι ο σκοπός του ταξιδιού τους ήταν «να γνωρίσουν από κοντά ορισμένους καθηγητές που κρατούν ακόμη αναμμένη την φλόγα των κλασικών σπουδών στη Μεγάλη Βρετανία αλλά και διεθνώς».  Δεν μας λέει βέβαια το γιατί, αλλά αφήνει να εννοηθεί πως διαφαίνεται μια πιθανή συνεργασία των καθηγητών κλασσικών σπουδών του Κέιμπριτζ με τη δική του «Ελληνική Αγωγή». Εντάξει. Η γελοιότητα έχει και αυτή τα όριά της. Για κάποιον που γνωρίζει στοιχειωδώς τη γλώσσα μας, αρχαία και νέα, είναι παραπάνω από φανερό πως τα ελληνικά που διδάσκονται στην «Ελληνική Αγωγή», με τον τρόπο που διδάσκονται, είναι αξιοθρήνητα, κυρίως επειδή μεταξύ άλλων διδάσκουν διάφορες ανοησίες για την δήθεν ανωτερότητα της ελληνικής γλώσσας και διάφορα αντιεπιστημονικά δόγματα τα οποία δεν θα σχολιάσω καν. Όσο για τον ίδιο τον κ. Γεωργιάδη τι να πρωτοπεί κανείς; Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως  πρόκειται ίσως για τον μεγαλύτερο τυχοδιώκτη  της μεταπολίτευσης.  Θα έλεγα πως πρόκειται για τον τυπικό απουσιολόγο, το τσιράκι των καθηγητών. Μου θυμίζει κάτι γραφιάδες που ξεσκονίζουν τα αφεντικά. Για το λόγο αυτό μου είναι απεχθής. Το ίδιο απεχθής όμως για άλλους λόγους  μου είναι και ο καθηγητής  Μπαλτάς  ο οποίος ονόμασε τα πρότυπα σχολεία χιτλερικά. Και για να προχωρήσω, παρά το τεράστιο έργο του, δηλαδή το Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669) απεχθής μου είναι και ο Εμμανουήλ Κριαράς,  ένας άνθρωπος  για τον οποίο η ιδεολογία ήταν πιο σημαντική από τη μάθηση.  Το γιατί αναφέρω τους Μπαλτά και Κριαρά θα φανεί στη συνέχεια. Προς το παρόν γυρνώ στη θεατρική παράσταση που παρακολούθησε ο κ. Γεωργιάδης στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ προκειμένου να αναζητήσω τους λόγους για τους οποίους η θεατρική αυτή παράσταση στα  καθ’  ημάς θα ήταν αδύνατη.  Η θεατρική λοιπόν αυτή παράσταση θα ήταν αδύνατη  όχι μόνο  εξαιτίας της χλεύης  των δήθεν προοδευτικών  καθηγητών που θα σκότωνε ένα τέτοιο εγχείρημα εν τη γενέσει του,  στην κούνια εντελώς μιλάμε, αλλά και για κάποιους άλλους λόγους. Οι φοιτητές μας δεν θα είχαν αρκετή επαφή με τα αρχαία ελληνικά για να ανεβάσουν θεατρικό έργο. Ούτε οι καθηγητές θα μπορούσαν να τους καθοδηγήσουν. Γιατί; Για τον απλό λόγο ότι τα αρχαία ελληνικά έχουν ξεριζωθεί από την ελληνική σχολική εκπαίδευση. Ποιος ξερίζωσε λοιπόν τα αρχαία ελληνικά από τη σχολική μας εκπαίδευση; Ήταν  ο αριστερός καθηγητής Κριαράς ο οποίος προέτρεπε τους πανίσχυρους μαθητές του σε όλα τα καλά πόστα της εποχής,  να βοηθήσουν στη με κάθε μέσο κατάργηση των αρχαίων, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα ολόκληρες γενιές αγγραμμάτων. Η κατάργηση έγινε το 1977 επί Καραμανλή με τρομακτικές πιέσεις από το καθεστώς  της αριστεράς που στα πνευματικά πράγματα είχε την απόλυτη ιδεολογική ηγεμονία. Κατά την δεκαετία του 1980 τα λατινικά σχεδόν αφανίστηκαν και η ύλη των αρχαίων συρρικνώθηκε. Και ποιος τα ξαναέβαλε  στη θέση τους; Ευτυχώς το 1992  η διδασκαλία τους επεκτάθηκε εκ νέου στο γυμνάσιο με προτροπή του κατασυκοφαντημένου,  από το αριστερό – φιλελεύθερο  σοσιαλίζον  καθεστώς,  Γεωργίου Μπαμπινιώτη. Ποιος ζητεί επίμονα σήμερα την κατάργηση των αρχαίων ελληνικών από το γυμνάσιο; Οι επίγονοι του Κριαρά,  του ανθρώπου που έλεγε  αηδίες όπως ότι το σχολείο σκοτώνει τη ζωτικότητα των παιδιών! Και αναφερόταν στα αρχαία ελληνικά!

Ας κάνουμε τώρα μία σύγκριση με τη Μεγάλη Βρετανία της οποίας το σύστημα γνωρίζω ήδη από τα φοιτητικά μου χρόνια.  Επίσης συμβουλεύομαι τα έργα,  τις σειρές βιβλίων που διδάσκονται στις ΗΠΑ,  επειδή ποιος θα το `λεγε, υπάρχουν αμερικανικά σχολεία,  που είναι εξίσου ή και περισσότερο απαιτητικά στη γλωσσομάθεια από τα αγγλικά σχολεία! Όταν όμως είδα ότι υπάρχει δημοτικό στη Βρετανία πού διδάσκει αρχαία και λατινικά πριν την Τετάρτη Δημοτικού είπα στον εαυτό μου “θα πρόκειται για αστείο”.  Υπέθεσα πως θα ‘τανε κάποια  εκκεντρικότητα.  Και όμως! Πρόκειται για ένα από τα πιο ονομαστά δημοτικά του Λονδίνου,  το Westminster Under School. Τέτοιου είδους  σχολεία  τροφοδοτούν πανεπιστήμια  όπως το Κέιμπριτζ  με φοιτητές που μπορούν να ανεβάσουν αρχαία τραγωδία  στα αρχαία ελληνικά!

Για να επανέλθω όμως στα δικά μας, η ζημιά η οποία έγινε στην εκπαίδευση είχε και συνέχεια. Ποιος σκότωσε,  όχι τον Όμηρο, όπως λέει ο τίτλος του  γνωστού βιβλίου, αλλά τα καλά ιδιωτικά σχολεία; Ο Ανδρέας Παπανδρέου,  ο μοιραίος αυτός ο άνθρωπος για την Ελλάδα. Εκείνος ήταν που απαίτησε από τα ιδιωτικά σχολεία να ακολουθούν κατά γράμμα τις οδηγίες του Υπουργείου Παιδείας,  καθιστώντας τα ιδιωτικά κατ’ ουσίαν δημόσια  επί πληρωμή.  Αν επιχειρούσε ένα σχολείο να διδάξει τα αρχαία από την Τετάρτη  Δημοτικού θα επενέβαινε ο εισαγγελέας. Αυτές είναι οι καταστροφικές επιδράσεις της αριστερής ιδεοληψίας. Αν μάλιστα υπήρχε διαγωνισμός σε 12χρονα παιδιά, στην αντίστροφη μετάφραση από τη μητρική γλώσσα στα αρχαία ελληνικά, όπως γίνεται στο  Westminster Under School (πρόκειται για το περίφημο King’s Scholarship)  θα είχαν ξεσηκωθεί όλα  τα αριστερoκρατούμενα  συνδικάτα των εκπαιδευτικών,  κυρίως φυσικά  η  κατά τα άλλα ανύπαρκτη ΟΛΜΕ,  να το σταματήσουν. Έστω κι αν επρόκειτο για θεσμό των  ιδιωτικών σχολείων.  Όχι βέβαια ότι οι δεξιοί είναι «Οσίες Μαρίες» στο ζήτημα αυτό. Απλά δεν είναι τόσο ιδεοληπτικοί. Λίγα χρόνια αργότερα, επί Σημίτη,  καταργήθηκε και το Κλασικό Λύκειο που τόσο στελέχη έδωσε στη δημόσια παιδεία και διοίκηση και είχε ποσοστό επιτυχίας στις Πανελλήνιες άνω του 95%.

Νομίζω λοιπόν πως τώρα πια είναι φανερό ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ.