Οι αρχαιρεσίες του Σπάρτακου πραγματοποιούνται σχεδόν 5 χρόνια μετά τις τελευταίες, σε μια περίοδο κρίσιμη για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ Α.Ε. και το λαό. Είναι μια περίοδος που μπορούν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα για το τι σωματείο έχουμε ανάγκη μπροστά στα δύσκολα που έχουμε μπροστά μας.
Αυτό το διάστημα :
Προχώρησε η απελευθέρωση του κλάδου ηλεκτρικής ενέργειας με την απολιγνιτοποίηση που έφερε κλείσιμο Ορυχείων και ΑΗΣ για να βγάζουν τεράστια κέρδη οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Η ενεργειακή φτώχια του λαού μεγαλώνει ως αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Τα εργατικά – λαϊκά νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ρεύματος
Οι εργασιακές σχέσεις επιδεινώνονται συνέχεια. Μεγάλα τμήματα των εργαζόμενων στον όμιλο εργάζονται χωρίς Σ.Σ.Ε. οι ελαστικές σχέσεις επεκτείνονται (εργολαβικοί, μπλοκάκια κα).
Τα μέτρα υγείας και ασφάλειας συνέχεια περιορίζονται. Η εντατικοποίηση βαράει κόκκινο λόγω μεγάλης έλλειψης προσωπικού.
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία και η κλιμάκωσή του φέρνει μεγάλους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής και της χώρας μας.
Προχωράνε μεταρρυθμίσεις που θα μετατρέψουν το αγαθό της υγείας σε ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα που για να έχεις πρόσβαση θα πρέπει να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη. Για να σπουδάσεις τα παιδιά σου θα χρειάζεσαι ένα μισθό για ληξιπρόθεσμες γνώσεις που δεν θα εξασφαλίζουν εργασία.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Το όραμα της ΔΕΗ Α.Ε. είναι η υψηλή κερδοφορία πάνω στις πλάτες των εργαζομένων. Την ώρα που κλείνουν ορυχεία και ΑΗΣ η ΔΕΗ Α.Ε επενδύει στα φωτοβολταϊκά, σχεδιάζει καύση απορριμμάτων, ΣΗΘΥΑ, εξαγοράζει εταιρείες στα Βαλκάνια κ.α. Την ίδια ώρα το κράτος την απαλλάσσει από ευθύνες προς το λαό της περιοχής εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ (αποκατάσταση εδαφών, μετεγκατάσταση Ακρινής, Ποντοκώμης ) την επιδοτεί με εκατομμύρια για τους λογαριασμούς ρεύματος.
Την ώρα που η εργοδοσία μπουκώνει στα κέρδη, εμείς οι εργαζόμενοι ζούμε στην αβεβαιότητα για το αύριο, που θα βρεθούμε όταν συνεχίσει κανονικά το πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης, με τι σχέσεις εργασίας θα βρεθούμε, σε ποια περιοχή της Ελλάδας;
Ήδη βιώνουμε εικόνες από το μέλλον. Το σχέδιο για προσωρινή επαναξιοποίηση του λιγνίτη δεν έκανε πιο φτηνό το ρεύμα για το λαό. Τα 12 ώρα και τα 16ωρα εξουθενώνουν τους εργαζόμενους, οι όποιες θέσεις εργασίας θα είναι εργολαβικές, χωρίς Σ.Σ.Ε, γίνονται εκπτώσεις στα μέτρα προστασίας των εργαζομένων και την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτό είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις σε καλούμε να σκεφτείς τι σωματείο χρειαζόμαστε:
Θέλουμε ένα σωματείο που ο ρόλος του θα είναι πως θα περάσει στους εργαζομένους η πολιτική του κράτους (απελευθέρωση, απολιγνιτοποίηση) και τις απαιτήσεις της εργοδοσίας ή θέλουμε ένα σωματείο που θα παλεύει ενάντια σε κάθε κυβέρνηση και ενάντια στην εργοδοσία για τα συμφέροντα των εργαζομένων;
Θέλουμε ένα σωματείο που μας θέλει αμέτοχους με την λογική της ανάθεσης στους «ειδικούς» να μας λύσουν τα προβλήματα ή ένα σωματείο που θα δίνει μάχη για να υπάρχουν συλλογικές διαδικασίες με την συμμετοχή των εργαζομένων;
Θέλουμε ένα σωματείο στην λογική του συντεχνιασμού που καλλιεργεί τον κοινωνικό αυτοματισμό ή θέλουμε ένα σωματείο που μαζί με τους εργαζόμενους άλλων κλάδων αναπτύσσει την αλληλεγγύη;
Θέλουμε ένα σωματείο που θεωρεί τους συναδέλφους είτε «πελάτες» (πχ 8μηνίτες) είτε «ξένο» σώμα (πχ εργολαβικοί) ή ένα σωματείο που να εκφράζει την αλληλεγγύη του και την στήριξή του σε αυτούς τους εργαζόμενους που είναι έρμαια της εργοδοσίας;
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Πλέον έχεις πείρα για το ρόλο του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού. Βήμα – βήμα μαζί η εργοδοσία και το κράτος προώθησαν με τις πλάτες τους την πολιτική της απελευθέρωσης (μετοχοποίηση, τριχοτόμηση, διάλυση ασφαλιστικού κα), και στήριξαν την απολιγνιτοποίηση με την συμμετοχή τους σε διάφορες επιτροπές για την προώθηση της. Μόνιμο μέλημα τους να στηριχτεί η εργοδοσία με κάθε τρόπο (όταν σκοτώνονται εργάτες σε ατυχήματα, για τα ελλιπή μέτρα προστασίας από την πανδημία, στη δίωξη συναδέλφων κα).
Στην αντίπερα όχθη οι δυνάμεις της Αγωνιστικής Συνεργασίας που έδωσαν και δίνουν μάχη ενάντια στην πολιτική της απελευθέρωσης, της απολιγνιτοποίησης. Στο Δ.Σ του σωματείου έδωσαν μάχη για να υπάρχουν ζωντανές διαδικασίες με συνελεύσεις και συσκέψεις στους χώρους δουλειάς, ήταν μπροστά στις απεργιακές μάχες, δίνουν μάχη για τα δικαιώματα των συναδέλφων με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ήταν μπροστά στους αγώνες για μέτρα υγείας και ασφάλειας, για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας την ώρα που χάναμε συμπολίτες μας από τον covid.
Για όλα αυτά αλλά κυρίως για ότι έχουμε μπροστά μας σε καλούμε να στηρίξεις το ψηφοδέλτιο της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ.
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
Ή ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ
Η ενίσχυση της Αγωνιστικής Συνεργασίας είναι παρακαταθήκη για τις μάχες που έχουμε μπροστά μας, να μετατρέψουμε το σωματείο σε κάστρο υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας, να πάψει να αποτελεί στήριγμα της εργοδοσίας και φυτώριο του εκφυλισμού και της συναλλαγής. Να παλέψουμε από καλύτερες θέσεις για:
- Ενέργεια κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Κατάργηση του πλαισίου της απελευθέρωσης (χρηματιστήριο ρεύματος, χρηματιστήριο ρύπων κ.α)
- Να συνεχίσουν την λειτουργία τους όλα τα ορυχεία και οι ΑΗΣ με τις περιβαλλοντικές αναβαθμίσεις που απαιτούνται.
- Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Να δοθεί τέλος στα 12ωρα, τα 16ωρα και στην καταπάτηση των ωραρίων των εργαζομένων. Να ενταχθούν όλοι οι συνάδελφοι στα ΒΑΕ (πχ νοσηλεύτριες).
- Υπογραφή Σ.Σ.Ε στους συναδέλφους στην ΔΕΗ Ανανεώσιμες, στα οκτάμηνα και τις εργολαβίες.
- Μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος. Μέτρα υγείας και ασφάλειας.
Σωστά όλα αλλά το αποτέλεσμα μετράει
Κάτι δεν γίνεται σωστά πάντα οι ίδιοι το ποσοστό συνεχώς μειώνεται τις πταίει
Η Αριστερά χρειάζεται να είναι στην πρωτοπορία δίπλα στον λαό να αφουγκράζεται τα προβλήματα της κοινωνίας αποκομμένη δεν πρέπει να είναι και απούσα από τα λαϊκά προβλήματα