«Πού καιρός και πού κεφάλι να στοχαστούνε,
να βρούνε τη φύτρα και τη ρίζα τού κακού.
Όλοι φρενιασμένοι τρέχανε…»
Θεατρική παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ:
Η «Μαζώχτρα» του Αργύρη Εφταλιώτη , σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου.
ΛΑΣΣΑΝΕΙΑ 2017-Δήμος Κοζανης
Σε συνεργασία με την Τοπική Κοινότητα Ξηρολιμνης
ΤΡΙΤΗ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ
ΞΗΡΟΛΙΜΝΗ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΩΡΑ 21.00
ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΩΡΕΑΝ
Η παράσταση της “Μαζώχτρας” αποτελεί πρόταση πάνω στη δραματοποίηση της λογοτεχνίας, απαντώντας με τον πιο δημιουργικό τρόπο στο ερώτημα, πώς μπορεί ένα διήγημα με τριτοπρόσωπη αφήγηση, να παιχτεί στο θέατρο χωρίς να υποστεί διασκευή και χωρίς τη χρήση αφηγητή.
Λίγα λόγια για το έργο:
«Η Μαζώχτρα» του Αργύρη Εφταλιώτη είναι μία νουβέλα που δημοσιεύτηκε το 1900, μαζί με άλλα διηγήματα τού συγγραφέα με τον τίτλο «Η Μαζώχτρα και άλλες ιστορίες».
Η ιστορία διαδραματίζεται σ’ένα χωριό της Κρήτης, την «Παραμυθιά», όπου δύο νέοι ερωτεύονται και ανταλλάσσουν όρκους αγάπης. Αλλά ένα αρχοντόπουλο δεν μπορεί να παντρευτεί μια μαζώχτρα. Ο Πανάγος παίρνει τον λόγο του πίσω και η προδομένη Ασήμω αντιμετωπίζει τον χλευασμό του χωριού. Δεν συμβιβάζεται όμως με την κοινωνική αδικία κι αποφασίζει να εκδικηθεί. Με ένα ψέμα της που διαδίδεται σαν φήμη σε όλο το χωριό, σπέρνει τη συμφορά. Αλλεπάλληλα φονικά ξεκινούν ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους Παραμυθιώτες…
Ένα ολόκληρο χωριό φτάνει στην καταστροφή γιατί κανείς, όταν ξέσπασε το κακό, δεν κάθισε να σκεφτεί τις πραγματικές αιτίες. «Πού καιρός και πού κεφάλι να στοχαστούνε, να βρούνε τη φύτρα και τη ρίζα τού κακού. Όλοι φρενιασμένοι τρέχανε…»
Ταυτότητα Παράστασης:
Κείμενο: Αργύρης Εφταλιώτης
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μητροπούλου, Χρήστος Χριστόπουλος
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Σκηνικά-Κοστούμια: Ζωή Αρβανίτη
Μουσική: Βασίλης Κουτσιλιέρης
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης
Ερμηνεύουν: Νάντια Δαλκυριάδου, Θοδωρής Θεοδωρίδης, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός
Γιατί να δείτε την παράσταση
Μια παράσταση που καταφέρνει να φέρει πίσω στη Γένεση του Θεάτρου,
ένα αφηγηματικό κείμενο, προτείνοντας ύφος και ήθος (Π. Αγιαννίδης/ Τα Νέα)
Εκ πρώτης όψεως μια ιστορία έρωτα με φόντο τους ελαιώνες της Κρήτης,
η νουβέλα δεν αργεί να εξελιχθεί σε κάτι βαθύτερο: μια πραγματεία για την τάση μας να υιοθετούμε άκριτα ανεπιβεβαίωτες φήμες, καταδικάζοντας τον «ξένο» για οτιδήποτε διαταράσσει την κανονικότητά μας.
(Χ. Σανούδου/ Καθημερινή)
Δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μια «τεχνικά» άψογη μεταφορά
ενός κειμένου στο σώμα τριών ηθοποιών, αλλά με σκηνική ποίηση (Τ.Καραόγλου/ elculture)
Απλα delightful μεταφορά του διηγήματος του Αργύρη Εφταλιώτη απο τα 1900,
ακόμα κι όταν αρχίζουν τα μαζικά φονικά,
ακόμα κι όταν ξαφνικα αναστέκεσαι στη θέση σου απο ένα κωμικά αφαιρετικό “μπαμ!”
που και παλι σου έχει κόψει την ανάσα. (Μ. Βαμβούνης/ Gkoultoura)
Οι αυτοσαρκαστικές εξάρσεις της σκηνοθεσίας κι η αξιοζήλευτα ηλεκτρισμένη ενέργεια με την οποία κινείται
η τριάδα στη σκηνή, αλαφραίνουν την πυκνότητα του λόγου, κάνοντας την ιστορία να ρέει γάργαρη και δροσερή, κι είναι μια ιδιαίτερη ευγένεια το συναίσθημα που σού γεννιέται απ’ τον τρόπο
με τον οποίο προσεγγίζει, διαχειρίζεται κι αναδεικνύει τη γραφή του Εφταλιώτη η ομάδα.
(Ι.Πρωιμάκης / popaganda)
Η παράσταση είναι σκηνοθετημένη με έναν μοναδικό θεατρικά αφηγηματικό τρόπο,
απέριττο και καθαρό, με κοινωνικές παρατηρήσεις οξυδερκείς και έναν θαυμάσιο υπόγειο σαρκασμό (E.Αϊβαλιώτου/ Catisart)
Ανακαλύψαμε μια δυνατή ομάδα ηθοποιών που έχει κατακτήσει απόλυτα το κείμενο και με απλά αλλά έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα καθηλώνει τον θεατή. Τελικά υπάρχουν ακόμα “μικρές” θεατρικές σκηνές που δημιουργούν “μικρά θαύματα”. (Μ.Λυμπεροπούλου/presspublica)
