Επειδή άρχισαν και πάλι, εν όψει εκλογών , οι αντιπαραθέσεις των αστικών κομμάτων γύρω από το συνταξιοδοτικό, ειδικά ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είμαστε βέβαιοι πως σύντομα θα μπει στο χορό και το ΠΑΣΟΚ, παραθέτουμε και πάλι εν συντομία τις βασικές ρυθμίσεις, που αυτά τα κόμματα σαν κυβερνήσεις ή συγκυβερνήσεις επέφεραν στο ασφαλιστικό σύστημα. Ρυθμίσεις που, πριν με τα μνημόνια και μετά απ’ αυτά, επέβαλαν εξοντωτικές για τους συνταξιούχους καταργήσεις ή μεγάλες περικοπές στις συντάξεις τους, αλλά και γενικά στο συνταξιοδοτικό, όσον αφορούν στους όρους και προϋποθέσεις που ίσχυαν για την συνταξιοδότηση (χρόνια ασφάλισης, ηλικιακά όρια, ποσοστά υπολογισμού κλπ). Κατ’ αρχήν όλα ξεκίνησαν να υλοποιούνται μετά την ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992 (δημιουργία της ΕΕ στη θέση της ΕΟΚ) και της Λευκής Βίβλου το 1993 (για την ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη και απασχόληση), τα μνημόνια των μνημονίων, από όλα αυτά τα κόμματα. Τότε άρχισε η σταδιακή αντεπίθεση της αστικής τάξης με στόχο να πάρει πίσω όσα είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι στο ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό (ταυτόχρονα με τις γενικότερες εργατικές- εργασιακές κατακτήσεις και δικαιώματα), με σημεία αιχμής τη σταδιακή απαλλαγή των εργοδοτών και του κράτους από το κόστος των «δημόσιων» συνταξιοδοτικών συστημάτων και τη μετατροπή τους σε ατομική υπόθεση και παράλληλα τη μετατροπή των εργατικών εισφορών σε επενδυτικά κεφάλαια των επιχειρήσεων, μέσω της αξιοποίησής τους από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις. Φυσικά βάφτιζαν όλες αυτές τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις και νομοθετήσεις ως προσπάθεια διάσωσης του ασφαλιστικού συστήματος. Αυτή η επίθεση διευκολύνθηκε και από την ανατροπή των σοσιαλιστικών συστημάτων στην Ευρώπη, που αποτελούσαν ασπίδα υπεράσπισης των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων στα καπιταλιστικά κράτη. Οι νόμοι- κλειδιά για τις ανατροπές στο συνταξιοδοτικό ήταν οι: 1) Ν 2084/92 (ΝΔ- Σιούφας). Αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας, οι εισφορές κλπ..
Η πιο χαρακτηριστική διάταξη όμως ήταν ο διαχωρισμός των εργαζομένων σε νέους και παλαιούς με προφανή στόχο να διαιρέσουν τους εργαζόμενους. 2) Ν 3029/2002 (ΠΑΣΟΚ- Ρέππας), όπου θεσμοθετείται στην Ελλάδα η δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικού χαρακτήρα επαγγελματικών ταμείων. 3) N 3863/10 (για ιδιωτικό τομέα)- Ν.3865/10 (για δημόσιο) (ΠΑΣΟΚ- Λοβέρδος που τους συνυπέγραψαν και οι Ι. Ραγκούσης (βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ), Μ. Χρυσοχοΐδης (πρώην υπουργός Δημ. Τάξης ΝΔ) και Μ. Ξενογιαννακοπούλου (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ). Θεσμοθετούνται νέες αυξήσεις στα όρια ηλικίας και αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων. Μία χαρακτηριστική διάταξη αυτού του νόμου είναι το άρθρο 11 παρ. 3, το οποίο βρίσκεται σε ισχύ και προβλέπει την αύξηση των ορίων ηλικίας με βάση την αύξηση του προσδόκιμου ζωής της χώρας μας. 4) Ν 4052/2012 (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ- Κουτρουμάνης). Κυριότερη ρύθμιση η εισαγωγή της νοητικής κεφαλαιοποίησης ως τρόπου υπολογισμού των επικουρικών συντάξεων. 5) Ν 4093/2012 (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ- Βρούτσης). Θεσπίζονται νέες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις με χαρακτηριστικότερη την αύξηση όλων των ορίων ηλικίας στα έως τότε ισχύοντα κατά 2 χρόνια με αποτέλεσμα και το γενικό όριο ηλικίας στην Ελλάδα να πάει στο 67ο έτος από το 65οπου ίσχυε έως τότε. Επίσης περιλαμβάνει την πρώτη μεγάλη μείωση συντάξεων (κύριων, περικοπή 13ης και 14ης συντάξεων). 6) Ν 4336/15 (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ- Κατρούγκαλος). Με τις διατάξεις του νόμου αυτού έχουμε τεράστιες αυξήσεις των ορίων ηλικίας και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και αύξηση 17 χρόνια (μητέρες με ανήλικο). Αλλάζει η έννοια της θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν χιλιάδες εργαζόμενοι και να μην έχουν δικαίωμα συνταξιοδότησης. Τον νόμο υπερψήφισαν ΟΛΑ τα κόμματα της Βουλής (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ) πλην του ΚΚΕ. 7) Ν 4387/16 (ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ- Κατρούγκαλος).
Έφερε τις μεγαλύτερες ανατροπές. Βασικές του διατάξεις είναι η δημιουργία του ΕΦΚΑ με την ενοποίηση όλων των Ταμείων κύριας ασφάλισης, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των κύριων συντάξεων και το σπάσιμο της κύριας σε «εθνική» και «ανταποδοτική». Επιβάλλεται ο επανυπολογισμός όλων των συντάξεων που αποδίδονταν μέχρι σήμερα και δημιουργείται η προσωπική διαφορά. Θεσπίζονται νέα ηλικιακά όρια και περικοπές για τις συντάξεις χηρείας, η δημιουργία του ΕΤΕΑ και η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των επικουρικών συντάξεων με το παράλληλο σφαγιασμό τους από 50% και πάνω και εισαγωγή της νοητής κεφαλαιοποίησης στον τρόπο υπολογισμού τους. Μειώνει τις συντάξεις όλων των νέων, μετά τον νόμο, συνταξιοδοτούμενων. Οριοθετεί τις «αυξήσεις» των συντάξεων μετά το 2017 στο μισό του αθροίσματος ΑΕΠ και ΔΤΚ, δηλαδή ντε φάκτο μειώσεις (ξαναθυμίζουμε πως οι ΣΥΡΙΖΑ με νόμους μετέθεσε την καταβολή «αυξήσεων» για την 1/1/2023). 8) Νόμος 4670/2020 (ΝΔ- Βρούτσης). Έχουμε τη δημιουργία του e-ΕΦΚΑ με την ενοποίηση των Ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης και εφάπαξ. Δημιουργείται το ΤΕΚΑ (ιδιωτικό επικουρικό ταμείο), όπου οι νέοι, μετά το 2023,υποχρεωτικά ασφαλιζόμενοι θα ξέρουν τι θα αποδίδουν σαν εισφορές, αλλά δεν θα ξέρουν αν, πότε και πόσα θα πάρουν σαν σύνταξη. Μειώνει τις εργοδοτικές εισφορές. Αποτέλεσμα συνοπτικό όλων των νομοθετικών ρυθμίσεων η αρπαγή κάθε χρόνο από τις συντάξεις και τους συνταξιούχους περίπου 8 δισεκ. ευρώ. Που διατέθηκαν και ξοδεύονται για τη δημιουργία των ματωμένων πλεονασμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, την αγορά των RAFALE και των φρεγατών BELΗARA, την αναβάθμιση των F16, τη χρηματοδότηση του πολέμου στην Ουκρανία, τη συμμετοχή στα ΝΑΤΟικά στρατιωτικά- πολεμικά σχέδια, ασκήσεις, γυμνάσια, πρόβες πολέμου κ.α.. Για τη χρηματοδότηση των κερδών των μονοπωλίων της ενέργειας, της πράσινης μετάβασης, των φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών. Κι ασφαλώς δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε για άλλη μια φορά στην τεράστια ληστεία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, που όλες αυτές οι κυβερνήσεις επιχείρησαν, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τις τράπεζες και την αποπληρωμή του χρέους προς τους δανειστές, ντόπιους και ξένους. Ληστεία που άδειασε τα ταμεία, τα οποία κατά τα άλλα ήθελαν να σώσουν, με τα μέτρα που έπαιρναν. Ενέργεια για την οποία όχι μόνο κανείς τους δεν μετανιώνει, δεν κάνει την αυτοκριτική του, δεν αφήνει έστω μια χαραμάδα για διόρθωση και αποκατάσταση της κλοπής, αλλά επιμένουν πως ήταν αναγκαία για τη σωτηρία της οικονομίας, της χώρας, της ΕΕ. Όσα και να λένε λοιπόν από ‘δω και εμπρός, δεν παίρνουμε τίποτα υπ’ όψη μας.
Η επιθετική, σε βάρος του συνταξιοδοτικού, πολιτική της ΕΕ, του κεφαλαίου και ασφαλώς των κυβερνήσεών του δεν πρόκειται να αλλάξει στον βασικό προσανατολισμό της. Τα ψευτομερεμέτια, οι πλαστές αυξήσεις – πραγματικές νέες μειώσεις δεν θα προσδώσουν στις συντάξεις και στους συνταξιούχους κάτι καλύτερο, περισσότερο για τη ζωή τους, αντίθετα η κατάσταση θα χειροτερεύει στο συνολικό πλαίσιο της αντεργατικήςαντιλαϊκής πολιτικής. Η αγωνιστική αντεπίθεση του εργατικού- συνταξιουχικού κινήματος είναι μονόδρομος.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
