“Η Διπλωματία των σεισμών” (του Γ.Δ. Μυλωνά)

Αν ανατρέξουμε στη λεγόμενη «Διπλωματία των σεισμών του 1999», θα δούμε ότι αυτή η διπλωματία υπήρξε τελείως ατελέσφορη. Δεν έφερε την Ελλάδα και την Τουρκία κοντύτερα και δεν συνέβαλλε στην επίλυση των προβλημάτων των δυο γειτονικών χωρών. Ως εκ τούτου είναι εξωφρενικό σήμερα να μιλούν κάποιοι για ελληνοτουρκική προσέγγιση, που βασίζεται στο γεγονός ότι η χώρα μας στάθηκε στο πλευρό των δοκιμαζόμενων γειτόνων μας στους μεγάλους και φονικούς σεισμούς στις νοτιοδυτικές περιοχές της Τουρκίας και της Συρίας. Η Ελλάδα απέστειλε σωστικά συνεργεία και πλούσια ανθρωπιστική βοήθεια ως πολιτισμένο κράτος χωρίς να περιμένει πολιτικά ανταλλάγματα. Καιρός είναι τώρα να δούμε τι θα πράξει η Τουρκία. Η μεγάλη λίστα των διεκδικήσεών της εναντίον μας θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Το casus belli, η στρατιά του Αιγαίου, το τουρκολιβυκό μνημόνιο θα παραμείνουν εν ισχύει; Θα αλλάξει τίποτε ή μόλις “κατακάτσει ο κουρνιαχτός” θα επαναληφθούν οι επιθετικές δηλώσεις και οι παράλογες διεκδικήσεις σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας!

Ας είμαστε σοβαροί! Μήπως κάποιοι που τα λένε αυτά είναι αφελείς!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η «συγκατοίκηση» στην περιοχή μας ιδιαίτερα τους τελευταίους αιώνες με την Τουρκία έχει υπερφορτίσει τις σχέσεις μας. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας με τον αιματοβαμμένο αγώνα του ’21, τους μετέπειτα Βαλκανικούς Πολέμους και το Μικρασιατικό Πόλεμο με τις πολλαπλές καταστροφές των ελληνικών πόλεων των παραλίων της Μικράς Ασίας, της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου και τον αφανισμό και εκπατρισμό εκατομμυρίων Ελλήνων, φυσικό επακόλουθο ήταν οι σχέσεις μας να βρίσκονται σε εκρηκτικό επίπεδο, παρότι το 1930 υπήρξαν κάποιες στιγμές προσέγγισης με τις διπλωματικές ενέργειες των ηγετών Βενιζέλου και Ισμέτ Ινονού. Με τις τελευταίες όμως παράλογες απαιτήσεις του «Νέου Σουλτάνου» πάνω στις αναθεωρητικές αντιλήψεις και τις συνεχείς προκλητικές δηλώσεις φθάσαμε στα όρια μιας επιθετικής διπλωματίας και η Τουρκία έχει μπει στο παρασκευαστικό στάδιο της ένοπλης επέμβασης. Όλο το περασμένο καλοκαίρι του 2022 ο «Νέος Σουλτάνος» το πέρασε, επιμένοντας πάνω στην επιθετική ρητορική για το Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Και η Ελλάδα στις απειλές δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Εξοπλίστηκε και συνεχίζει να εξοπλίζεται. Γιατί οι απειλές είναι καθημερινές από πολλούς μικρούς και μεγάλους Τούρκους αξιωματούχους. Ότι θα έρθουν μια νύχτα να μας συνετίσουν! Θα έρθουν να αρπάξουν κάποιο νησί ή κάποια νησιά! Γιατί δήθεν είναι δικά τους και εμείς τα κατέχουμε παράνομα! Και εμφανίζουν την Ελλάδα ως επιτιθέμενη χώρα! Οι εξοπλισμοί όμως της χώρας μας έχουν ξεκάθαρα αμυντική διάταξη. «Απαντούν» στην αναθεωρητική πολιτική της Άκγυρας. «Απαντούν» στο casus belli και την αποβατική στρατιά του Αιγαίου. «Απαντούν» στο τουρκολιβυκό μνημόνιο και τις γκρίζες ζώνες. «Απαντούν» στις συνεχείς προκλήσεις σε αέρα και θάλασσα και στην εργαλειοποίηση των μεταναστών από σύγχρονα δουλεμπορικά κυκλώματα. Εμείς δεν απειλούμε την Τουρκία. Αντίθετα βιώνουμε την απειλή καθημερινά. Εξοπλιζόμαστε για να μην έρθει κανείς μια νύχτα ξαφνικά. Εξοπλιζόμαστε για να υπηρετούμε το ρόλο μας ως δύναμης ειρήνης και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή. Επιθυμούμε συνεργασία σε όφελος και των δυο λαών και όχι μόνο στα δύσκολα!

Ας είμαστε, λοιπόν, σοβαροί! Οι αφελείς να σταματήσουν τις απόψεις τους για προσέγγιση και τα παρόμοια που μας συνιστούν οι «σύμμαχοί μας»! Γιατί τότε θα φθάσουμε σ’ αυτό που τόνιζαν οι αρχαίοι προγονοί μας: «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Μακάρι η «διπλωματία των σεισμών» να μην αποδειχθεί και πάλι κούφιος λόγος. Γιατί πέρασαν πολλές μέρες από τη μέρα του μεγάλου κακού των σεισμών και ένα ευχαριστώ από το «Νέο Σουλτάνο» δεν ακούστηκε. Ο απλός τουρκικός λαός και τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης είδαν τα ελληνικά σωστικά συνεργεία με πνεύμα ανθρώπινο, με πνεύμα συμπάθειας, αλληλεγγύης, αγάπης, συμπόνιας και συνεργασίας. Κάποιες εφημερίδες τους το έγραψαν κιόλας πολύ έντονα: «ο γείτονας μοιράστηκε τον πόνο μας» και «ευχαριστώ πολύ, φίλε».

Αυτοί που τελικά «ήρθαν ξαφνικά μια νύχτα» ήταν οι Έλληνες και μάλιστα για να σώσουν τους Τούρκους πολίτες για τους οποίους αδιαφορούσε η τουρκική κυβέρνηση. Ο «Νέος Σουλτάνος» με τους συνεργάτες του σκεφτότανε την «ελληνική απειλή» και δεν έβλεπαν πώς κτιζότανε κατά τις νύχτες αυθαίρετα και με συνοπτικές διαδικασίες οι πολυκατοικίες τους!

Ας είμαστε, λοιπόν, πολύ επιφυλακτικοί! Τον γνωρίζουμε πολύ καλά το γείτονά μας! Είναι κακόβουλος! Ας θυμόμαστε το θυμόσοφο λαό μας που λέει: ο κακός ο χρόνος διαβαίνει, ο κακός ο γείτονας πάντα μένει!

Γ.Δ. Μυλωνάς