Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Παρέμβαση το βιβλίο του Ευάγγελου Μπίλιου με τίτλο «Ταξίδια έξω από το παράθυρο της πραγματικότητας». Πρόκειται για ένα τρισυπόστατο βιβλίο, που το περιεχόμενό του απαρτίζουν ποιήματα, διηγήματα και παραμύθια. Κοινός νοηματικός τόπος η μετάβαση σ’ έναν κόσμο ονειρικό, μακριά από την πεζή πραγματικότητα, με σκοπό να συμπαρασύρει το αναγνωστικό κοινό στο όμορφο ταξίδι που έχει σχεδιάσει ο συγγραφέας.
- «Ταξίδια έξω από το παράθυρο της πραγματικότητας» ο τίτλος του πρώτου σας βιβλίου· σε τι συνίστανται τα ταξίδια αυτά; Πού αποσκοπούσατε να ταξιδέψει ο αναγνώστης σας, όταν συνθέτατε το περιεχόμενο του βιβλίου;
Όπως περιγράφεται από τον ομώνυμο τίτλο, τα ταξίδια αυτά συνίστανται σε νοητές μετατοπίσεις εκτός πραγματικότητας, σε κόσμους, λοιπόν, εξωπραγματικούς. Σε αυτούς τους κόσμους μπορεί να ταξιδέψει ο κάθε αναγνώστης όποτε ανοίγει κάποια σελίδα του βιβλίου μου. Οι κόσμοι αυτοί, που συνυπάρχουν με τον κόσμο της πραγματικότητας, ανήκουν κυρίως στον χώρο της μυθοπλασίας ή του σύμπαντος. Έτσι, μέσα από την ανάγνωση μπορεί ο αναγνώστης να κάνει μικρές αποδράσεις από την πραγματικότητα.
- Το βιβλίο αποτελείται από τρία μέρη (ποιήματα, διηγήματα, παραμύθια)· υπάρχει κάτι που να τα συνδέει νοηματικά; Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό κάθε ενότητας;
Τα παραμύθια κινούνται ξεκάθαρα στον χώρο της μυθοπλασίας, καθώς σε αυτά είναι έντονο το παραμυθικό στοιχείο, οι υπερφυσικές δυνάμεις, οι όροι και οι έννοιες από άλλες εποχές. Τα διηγήματα κινούνται στο μεταίχμιο ανάμεσα στην καθαρή μυθοπλασία, που υπάρχει στα παραμύθια, αλλά έχουν και στοιχεία βιωματικά, που μεταφέρονται σε αυτά μέσα από τους ήρωες και μπορεί να προσομοιάζουν με αληθινούς χαρακτήρες ή καταστάσεις, ιδωμένα όμως πάλι μέσα από έναν μυθοπλαστικό φακό. Η ενότητα «Ποιήματα» έχει έντονα εξομολογητικό τόνο, συναισθήματα και βιώματα προσωπικά. Τα ενώνει όλα νοηματικά η μυθοπλαστική οπτική θεώρηση.
- Ποιες είναι οι συνθήκες εκείνες που γεννούν την ανάγκη να γράψετε; H συναναστροφή με το πολιτιστικό υπόβαθρο μιας άλλης χώρας αποτελεί μία απ’ αυτές;
Όπως έχω αναφέρει στον πρόλογό μου, οι συνθήκες που με ώθησαν στη συγγραφή είναι πολλές και ποικίλες. Μία από αυτές είναι ότι τον μισό χρόνο της ζωή μου τον περνάω στις ΗΠΑ, όπου εργαζόμαστε με την οικογένειά μου, και τον άλλο μισό στον Βελβενδό Κοζάνης, τόπο που αγαπώ πάρα πολύ λόγω της ομορφιάς του φυσικού τοπίου. Λογικό είναι τον μισό χρόνο που έρχομαι εδώ για να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω από τον φόρτο εργασίας, να αναζητώ την απομόνωση και την ηρεμία. Αυτά κινητοποιούν τη σκέψη και τα συναισθήματα τα οποία θέλησα να αποτυπώσω στο χαρτί για να μη χαθούν. Φυσικά, τα παραμύθια που άκουγα στη χώρα που γεννήθηκα και το πολιτιστικό υπόβαθρο των ΗΠΑ, που έχει τα παραμύθια ως κύριο και αγαπημένο ανάγνωσμα των παιδιών, με επηρέασαν· το ίδιο βέβαια με επηρέασε και το πολιτιστικό υπόβαθρο της Ελλάδας, που είναι κι αυτό ιδιαίτερα πλούσιο στον χώρο των παραμυθιών, των διηγημάτων και των ποιημάτων.
- «Η συγγραφή έγινε από τη μεγάλη του αγάπη προς τα παιδιά και όσους μεγάλους θέλουν και επιμένουν να μένουν στην ψυχή παιδιά» γίνεται λόγος στο βιβλίο· πιστεύετε σήμερα έχει χαθεί η παιδικότητα από τις ζωές μας;
Ναι, το πιστεύω αυτό. Πιστεύω ότι έχει χαθεί η παιδικότητα από τις ψυχές των παιδιών. Η μετατόπιση του λόγου στο περιθώριο από τα κυρίαρχα ηλεκτρονικά μέσα συντελούν πολύ σε αυτό, καθώς προβάλλουν ωμή και ρεαλιστική βία και αρκετά λανθασμένα για τα παιδιά πρότυπα. Έτσι, βλέπεις παιδιά που είτε βιάζονται να μεγαλώσουν είτε ωριμάζουν σχεδόν πρόωρα, περνώντας ελάχιστα από αυτό το στάδιο της παιδικότητας. Με τη συγγραφή μου, σε πείσμα των καιρών, θα ήθελα να το περάσω αυτό στα παιδιά. Το στάδιο της ξεγνοιασιάς. Να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους. Να ζήσουν μέσα από την ανάγνωση συναισθήματα και εικόνες που ζήσαμε κι εμείς.
- Θα συνεχίσετε αυτό το «ταξίδι» στο χώρο της συγγραφής;
Η αλήθεια είναι ότι θα το επιθυμούσα πολύ. Αν με τα γραπτά μου, πέρα από την προσωπική χαρά της δημιουργίας, μπορέσω να προσφέρω και σε άλλους ανθρώπους –και ειδικά στα παιδιά– αυτή τη χαρά, ναι, θα το ήθελα πολύ αυτό το ταξίδι.
Συνέντευξη στη Φιλιώ Μπτούρη
