Στη μνήμη της κυρίας Αγνής Παπαποστόλου Καθηγήτρια – Θεολόγος (Γράφει η Καλλιόπη Καραφύλλη – Κοντού)

Ένα αηδόνι σταμάτησε να κελαηδεί.

Χρόνια πολλά κατανάλωσε το γλυκόλαλο σκοπό σε πόλεις και χωριά. Να ξυπνήσει συνειδήσεις από το λήθαργο της άγνοιας του προορισμού του ανθρώπου. Να οδηγήσει νεανικές ψυχές στο σταυροδρόμι της ζωής τους. Να γλυκάνει πονεμένες καρδιές. Να ρίξει άγκυρα σωτηρίας, την πίστη, στους θαλασσομάχους της ζωής με απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες.

Ο Ευαγγελικός της λόγος, που πήγαζε από τα άδυτα βάθη της ψυχής της από τα νεανικά της χρόνια και με το γλυκόλαλο χάρισμά της, δημιουργούσε μία ευφρόσυνη ατμόσφαιρα, να πετάξεις ψηλά στα ουράνια στην αιωνιότητα και να ζήσεις τον παράδεισο.

Απλά, ταπεινά, χωρίς υστεροβουλία επιβολής, φανατισμού, έσπερνε ενσυνείδητα το λόγο τον καθαρό Ευαγγελικό με πίστη, αγάπη αυθόρμητη, ανιδιοτελή,  γιατί από τα εφηβικά της χρόνια τα είχε ενστερνιστεί από τα κηρύγματα του φλογερού τότε αρχιμανδρίτη Αυγουστίνου Καντιώτη, στα Γρεβενά.

Καλοκάγαθη και αφειδώλευτη στην προσφορά προς τον κάθε άνθρωπο, εκδηλώνονταν αυθόρμητα, καρδιακά και κέρδιζε την εμπιστοσύνη, να της εμπιστευθεί τον ψυχισμό του και να πάρει την απάντηση την ικανοποιητική.

Ο λόγος της έμεινε απόφθεγμα: Έλεγε: «Προσπαθώ να αδικηθώ, παρά να αδικήσω», στα λόγια, στις πράξεις, στα έργα.

Πραγματικά, τι υπέροχο ανάγλυφο των αρετών της επίγειας και αιώνιας ζωής!!!

Ως επισφράγισμα, πάντοτε, σε αποχαιρετούσε με τη γλυκόλαλη φωνή της μ’ έναν αγγελικό ύμνο, ή τραγούδι και αναπτέρωνε το ηθικό σου.

Μένει χαραγμένη σε όλες τις ψυχές που τη γνώρισαν.

Αιωνία σου η μνήμη

πολυαγαπημένη Αγνή

και καλό Παράδεισο.

Καλλιόπη Καραφύλλη – Κοντού