Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζονται οι πρόβες της παράστασης της καλοκαιρινής παραγωγής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης.
Το «Αταίριαστο ζευγάρι» βρίσκεται πλέον στην τελική ευθεία της προετοιμασίας του και θα περιοδεύσει ανά την Ελλάδα κάνοντας πρεμιέρα στην Κοζάνη, στο υπαίθριο δημοτικό θέατρο την Παρασκευή 30 Ιουνίου.
Η προπώληση των εισιτηρίων έχει ήδη ξεκινήσει και γίνεται ως εξής:
α) από τα γραφεία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. (9:00 – 15:00)
β) από το βιβλιοπωλείο Αθανασιάδη (ωράριο καταστημάτων) και
γ) ηλεκτρονικά από την ticketservices.gr
Προνομιακή τιμή για όσους προμηθευτούν εισιτήριο μέχρι τις 25 Ιουνίου, €10 .
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Νήλ Σάιμον / ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Δανάη Σταματοπούλου / ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λευτέρης Πλασκοβίτης / ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Αντώνης Χαλκιάς / ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Παναγιώτης Πλασκασοβίτης / ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΟΣ – Βοηθός ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Αρετή Μώκαλη / Βοηθός ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ – ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΥ: Ελεωνόρα Καραβανή.
ΠΑΙΖΟΥΝ: Σιάρκου Θεοδώρα, Σοντάκη Μαριάνθη, Δωροπούλου Ισιδώρα, Μακρομαρίδου Βέρα, Παπατριανταφύλλου Αλέξανδρος, Σταματοπούλου Δανάη, Φώσκολου Νίνα, Χειλάς Κωνσταντίνος.
Το «αταίριαστο ζευγάρι» ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ το 1965 και είκοσι χρόνια αργότερα το έργο παρουσιάζεται πάλι στο Μπρόντγουεϊ, αυτή τη φορά όμως στη «θηλυκή» εκδοχή του, ξανά με τεράστια επιτυχία. Έγινε μεγάλη επιτυχία και ως κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστές τους Τζακ Λέμον και Γουόλτερ Ματάου και από τότε συνεχίζει να παίζεται στις σκηνές όλου του κόσμου και στην αντρική και στην θηλυκή του εκδοχή.
Μέσα από πανέξυπνους διαλόγους, ο αριστοτέχνης της κωμωδίας Σάιμον, φιλοτεχνεί μια εικόνα της τότε σύγχρονης Αμερικής, όταν το περίφημο αμερικάνικο όνειρο έχει πια ξεθωριάσει και δεν υπάρχει πια κάτι να το αντικαταστήσει στην καρδιά του μέσου πολίτη.
Σήμερα το έργο του Νήλ Σάιμον, παραμένει επίκαιρο και αποκτά άλλες διαστάσεις. Μπορεί να μην «κλαίμε» για το χαμένο Αμερικανικό όνειρο, αλλά ζούμε στην ζοφερή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της παντοκρατορίας του ίντερνετ και των σόσιαλ μίντια. Με μια Ελληνική κοινωνία με πολλά και πολυποίκιλα προβλήματα, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει πολύ δύσκολες και προβληματικές και έχουμε την ανάγκη να πιαστούμε από κάπου, για να μην γεμίσουν τα σαλόνια των ψυχολόγων και των ψυχιάτρων από ψυχικά πάσχοντες.
Τα ερωτήματα που θέτει σε όλους μας ο Νήλ Σάιμον μέσα από το έργο του, είναι διαχρονικά και καθημερινά.
-Η φιλία, μια συζυγική ή συντροφική σχέση, είναι ισχυρά αντίδοτα στη μοναξιά μας, αλλά αρκούν;
-Μπορεί σε μια φιλία, σε μια σχέση, να ξεπεραστούν οι προσωπικές αντιθέσεις, τα θέλω και οι προσωπικοί εγωισμοί δύο φιλενάδων ή ενός ζευγαριού;
-Τι είναι έτοιμη να θυσιάσει μια γυναίκα για να μην χάσει την παιδική της φίλη, τον σύζυγο, τον αγαπημένο της;
-Πόσο καλά γνωρίζουμε την φίλη μας, τον σύντροφο μας, αν δεν συγκατοικήσουμε και πόσο πέφτουμε από τα σύννεφα όταν συμβεί αυτό;
-Στο τέλος θα νικήσει η φιλία, η συντροφικότητα ή ο προσωπικός εγωισμός, οι βολές και ο ψυχαναγκασμός μας;
-Μήπως το να ζούμε όπως εμείς θέλουμε και επιθυμούμε, είναι προτιμότερο και πιο υγιές, από το να συμβιβαζόμαστε, να εγκλωβιζόμαστε και να ασφυκτιούμε σε μια σχέση συζυγική, φιλική ή συντροφική, που δεν μας ταιριάζει;
Το έργο
Δύο φίλες χωρίζουν από τους άντρες τους και αποφασίζουν να συγκατοικήσουν στο μεγάλο σπίτι της μιας. Και τότε αρχίζουν τα προβλήματα και δοκιμάζεται η φιλία τους, γιατί διαπιστώνουν πολύ γρήγορα ότι η αφόρητη τσαπατσουλιά και η ακαταστασία της μιας, δεν μπορεί να συνυπάρξει με την νοσηρή και ψυχαναγκαστική νοικοκυροσύνη της άλλης.
Μια παράσταση σχόλιο πάνω στη μοναξιά πάσης φύσεως του σύγχρονου ανθρώπου.
Ένα κλασικό θηλυκό εργένικο διαμέρισμα. Μια σημερινή γυναικοπαρέα πού όταν οι πόρτες είναι κλειστές, λένε μεταξύ τους τα ΠΑΝΤΑ. Γυναίκες χωρισμένες, γυναίκες παντρεμένες, γυναίκες μόνες.
Μια κωμωδία που υμνεί το δικαίωμα στο διαφορετικό, αλλά και στην συντροφικότητα. Μια τρυφερή και συνάμα κωμική ματιά πάνω στην φιλία, στον έρωτα, στις σχέσεις αντρών και γυναικών μέσα στον γάμο αλλά …και μετά από αυτόν.
τι κάναμε και μας αξίζει ρε παιδιά ενα δηπεθε που μας πάει 30 χρόνια πίσω αισθητικά και πολιτιστικά;
Κάναμε λάθος επιλογή Δημοτικής Αρχής. Ξεκάθαρα. Και η λάθος Δημοτική Αρχή επέλεξε τέρμα λάθος ανθρώπους να διοικήσουν το ΔΗΠΕΘΕ. Ακόμα πιο ξεκάθαρα. Το θέμα είναι στις επόμενες εκλογές να ψηφίσουμε με άλλα κριτήρια….. Απλώς δεν βλέπω φως με τους υποψήφιους που θέλουν να Διοικησουν τον Δήμο….
Μια απορία έχω. Πώς είναι το “κλασικό θηλυκό εργένικο διαμέρισμα” που αναφέρετε; Ανιλαμβάνεστε τι γράφετε; Ξυπνήστε λίγο. Δεν ζούμε στη δεκαετία του 80. Αλλά όπως φαίνεται καλά θα πάει κι αυτό.
Στο ΔΗΠΕΘΕ πρέπει να μάθουν να γράφουν δελτία τύπου. Ένα τόσο μεγάλο δελτίου τύπου σπάνια διαβάζεται μέχρι τέλους. Δεν προσελκύεται ετσι ο κόσμος στο θέατρο. Και επίσης άστοχες προτάσεις τύπου “εργένικο” καλά είναι να απουσιάζουν.
Τέλος, γιατί οι πρόβες δεν γίνονται στην Κοζάνη; Αν οι ηθοποιοί έχουν άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις, να μην κλείνουν δουλειές σε ΔΗΠΕΘΕ. Έπρεπε να είναι εδώ, να κυκλοφορούν στην πόλη, να γνωρίσουν κόσμο και να τους γνωρίσει ο κόσμος. Έτσι θα ερθουν και στο θέατρο.
Αισθητική “Ρετιρέ” 1990.
Το δηπεθε πρόσφατα έκανε διαγωνισμούς για παροχη υπηρεσιών (λογιστήριο, τυπογραφείο, βιβλιοπωλείο και αφισσοκοληση).
Είμαι γραφίστας, επαγγελματίας γραφίστας που ζω και εργάζομαι στην Κοζάνη. Τηλεφώνησα πολλές φορές στο δηπεθε να μάθω πότε θα γίνει διαγωνισμούς κα για την γραφιστική. Απάντηση καμία.
Γιατί; υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος που δεν γίνεται διαγωνισμούς για υπηρεσίες γραφιστικης;
Δεν έχω δικαίωμα να διεκδικήσω κι εγώ εργασία και συνεργασία με το δηπεθε; Γιατί δεν γίνεται διαγωνισμούς για τη γραφιστική;
Α, από περιέργεια, ξέρει κάποιος να μου πει ποιος παρέχει τώρα υπηρεσίες γραφιστικης;