Αύριο θα ψηφίσουμε για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα το κόμμα το οποίο θέλουμε να κυβερνήσει τη χώρα την επόμενη τετραετία. Όπως όλα δείχνουν δεν θα υπάρξει τρίτη φορά. Ποια είναι όμως τα κριτήρια με τα οποία θα κάνουμε την επιλογή μας; Αποτελούν κριτήρια ουσίας για το παρόν και το μέλλον της χώρας ή περιορίζονται σε αυτό που ο Καστοριάδης ονομάζει «η χυδαιότητα της εγγύησης των απολαύσεών μας»;
Το πραγματικό επιχείρημα υπέρ της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, γράφει ο Καστοριάδης, είναι αυτό που χρησιμοποιεί ο Benjamin Constant στο κείμενό του “The Liberty of Ancients compared with that of Moderns” το οποίο χρονολογείται γύρω στο 1820 και στο οποίο φαίνεται πως ο Constant έχει υιοθετήσει τις γενικές του γραμμές από το κείμενο του Adam Ferguson “An Essay on the History of Civil Society” το οποίο χρονολογείται 50 χρόνια πριν, γύρω στο 1770. Τόσο ο Constant όσο και ο Ferguson δεν ήταν κακόπιστοι ιδεολόγοι και θεωρητικοί, ήταν πολιτικοί άνδρες που πατούσαν γερά στη γη. To επιχείρημά τους λοιπόν είναι το εξής: Στις νεότερες κοινωνίες, αυτό που ενδιαφέρει τους ανθρώπους δεν είναι η διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων αλλά η εξασφάλιση των ιδιωτικών τους απολαύσεων.
Οι φορείς της πολιτικής εξουσίας, δηλαδή τα κόμματα, δεν κουράζονται να μας θυμίζουν το παραπάνω επιχείρημα. Είναι διατεθειμένοι να μας απαλλάξουν από κάθε κόπο, εκτός βέβαια από την υποχρέωση να υπακούμε και να πληρώνουμε! Αυτό που εμμέσως πλην σαφώς μας ρωτούν και ταυτόχρονα απαντούν για λογαριασμό μας, είναι η χυδαία τόσο στην ουσία της όσο και στη διατύπωσή της ερωτο-απάντηση: Ποιος είναι εντέλει ο στόχος όλων των προσπαθειών σας, το κίνητρο για τους κόπους σας και το αντικείμενο των προσδοκιών σας; Δεν είναι η ευτυχία; Λοιπόν, αφήστε μας να δημιουργήσουμε αυτή την ευτυχία και θα σας την προσφέρουμε.
Αύριο λοιπόν, μόλις μπείτε στο παραβάν, πάψτε να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας σχετικά με τα κριτήρια της επιλογής σας. Σκεφτείτε ψύχραιμα και κυνικά σχετικά με το κόμμα που μπορεί να εγγυηθεί τις απολαύσεις σας, και τοποθετείστε το αντίστοιχο ψηφοδέλτιο στο φάκελο. Γιατί είτε μας αρέσει είτε όχι αυτό ζητάμε κατά βάθος από τα κόμματα: την εγγύηση των απολαύσεών μας. Διαφορετικά θα θέταμε υπό αμφισβήτηση την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Πως; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει το περιεχόμενο μελλοντικού άρθρου.
Εξαιρετική προσέγγιση. Πέρα από την βόλεψη δεν υπάρχει άλλος λόγος. Οι ιδεολογίες είναι το περιτύλιγμα. Βλέπεις ανθρώπους να ψηφίζουν υπέρ της ελεύθερης οικονομίας και να κάνουν ουρές στα βουλευτικά γραφεία για να μπουν στο δημόσιο…
Αντιπροσωπευτικό της πραγματικότητας του Κόσμου όλου, όχι μόνο της Ελλάδας. Συγχαρητήρια!
Μετα τον εμφυλιο μονο η νεα δημοκρατια, ειναι σημαντικο η σταθεροτητα στην χωρα, και το μονο κομμα που διαλεξε ουκρανια και πχι ρωσια
Συγχαρητήρια!!!
Ο Κ. Καφασης έχει το ταλέντο να μας εκπλήσσει με τα γραφόμενα του πάντα θετικά. Ευχαριστούμε!
Η φτώχεια έρχεται..
” Γιατί είτε μας αρέσει είτε όχι αυτό ζητάμε κατά βάθος από τα κόμματα: την εγγύηση των απολαύσεών μας.”
Mεγάλη σοφία ! τόλεγε και ο πατέρας μου.
Ο καθένας ψηφίζει ανάλογα με το συμφέρον του και της οικογένειάς του και τίποτα παραπάνω εκτός από λίγες εξαιρέσεις. Ο Τσίπρας είχε την καυτή πατάτα και το πλήρωσε (ίσως και για πάντα). Ο Μητσοτάκης είχε την τύχη να βρει πολλά έτοιμα. Από κει και πέρα εφαρμόζει και μια πολιτική όπου εξυπηρετεί συγκεκριμένα τμήματα πληθυσμού (αφήνοντας τα υπόλοιπα στο έλεος… ) για παράδειγμα εισοδηματίες, συνταξιούχους, ένστολους, ομάδες ελεύθερων επαγγελματιών κλπ, και έτσι βγαίνει άνετα. Τους άλλους απλά δεν τους χρειάζεται.
και ειδικα τους ενστολους..δεν ξερουν τι παιρνουν και γιατι.αλλωστε δουλευουν τοσο πολυ..ολοι τους..και με τη νεα δημοκρατια οι βολεμενοι στο δημοσισο ειναι καλα..γιαυτο καμμια αυτοδυναμια..ας γινει οτι θελει ..μηπως και πληρωσουν κατι εστω λιγοκατι και οι ενστολοι..
Αυτή είναι η ποιο κυνική στάση απέναντι στην ουσία της πολιτικής. Αν το δήλωνες αυτό στην Αρχαία Ελλάδα θα σε απέκλειαν από την “αγορά του Δήμου”.
Σωστά. Για το λόγο αυτό όπως αναφέρει ο Καστοριάδης η στάση αυτή αποτελεί το σημαντικότερο επιχείρημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και όχι της άμεσης δημοκρατίας των αρχαίων Αθηναίων. Εξάλλου και ο ίδιος ο Constant στο κείμενο του αναφέρει τη στάση αυτή σε αντιπαράθεση με αυτή της Εκκλησίας του Δήμου στην Αρχσια Αθήνα.
Ο κόσμος ψάχνει σταθερότητα, ειρήνη, ασφάλεια και προοπτικές για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Όποιος ανεξάρτητα ιδεολογίας τα προσφέρει, αυτός κερδίζει. Τα άλλα όλα είναι για κουβέντα.