Τον καιρό της μεγάλης κάψας ο κυρ’ Δήμος Κοζάνης άνοιξε διάπλατα και διαμπέρως τους κοινόχρηστους χώρους προς χρήσιν των καιομένων και λουομένων στον ιδρώτα τους (κι άφες Καμύ ή μήπως Κάφκα;) να λέει πως όλοι ιδρώνουμε αφού κάτι έχουμε να κρύψουμε ή τύψεις μας δέρνουν- εδώ καύσων και κλαύσων μόνον, συμπολιτών.
Ελάχιστη η πελατεία, ένα έως ενάμιση άτομο.
Συνορεύω με ένα παρόμοιο χώρο δροσισμού τον λεγόμενον Κοβεντάρειον (σλαβιστί τόπος αγελαδάρηδων) ένθα συνεδριάζει το Δ. Σ., γίνονται πολιτικοί γάμοι και συγκεντρώσεις διαφόρων όντων κ.λπ, κ.α. Πήγα κι εγώ κάθιδρος κι άφησα το σαρκίον μου σε μια καρέγλα προς δροσισμόν και διαλογιζόμουν ατιμωρητί κι αναστοχαζόμενος ηπίως.
Στην είσοδο της κλιματιζομένης αιθούσης υπάρχει κρεμάμενος τεράστιος πίναξ ζωγραφικής απαράμιλλης ασχημότητας (παρόμοιας ασχημότητος υπάρχει και στην εσωτερική κλίμακα του Δημαρχείου) που εικονίζει κάτι σαν διαταραγμένη θάλασσα ή βάλτον εν κινήσει. Εργον κάποιου εκ Φλωρίνης ζωγράφου της εκεί σχολής καλών τεχνών.
Θάλασσα … Ναι θάλασσα αλλά αν αυτό είναι το εικαστικό δεδομένο της, να μας λείπει η πραγματικότητα.
– Αλλά μήπως είναι σπουδαίον έργο κι εγώ δεν το καταλαβαίνω ως χωρικός που είμαι και το μόνο νερό που γνωρίζω είναι αυτό που ρέει καθαρό κι ωραίο στο λάκκο του χωριού.
– Μπορεί…
Εδώ ο κόσμος καίγεται
Τι θελει να πει ο ποιητης;για την καψα για την τεχνη η για τη βιβλιοθηκη που τον βασανιζει;
Είσαι άπαιχτος !!! Γράφε συχνότερα!
Θάλαττα ΘΑΛΑΤΤΑ