Καταιγισμός από διαδυκτιακά μηνύματα αλληλοβοήθειας, και αρκετές προσευχές… Κοινοποίηση στο διαδίκτυο, ξανά κοινοποίηση……Και ύστερα, νιώθουμε την ικανοποίηση ότι εμείς κάναμε το χρέος μας προς τον συνάνθρωπο … Ε ΟΧΙ!!! ΔΕΝ το κάναμε! Τουλάχιστον στον βαθμό πού θα μπορούσαμε οι περισσότεροι να το κάνουμε! Όταν όμως, μας πάρουν τηλέφωνο από το νοσοκομείο και μας πούνε “Ο άνθρωπός σας είχε ένα άσχημο τροχαίο και χρειάζεται επειγόντως ΑΙΜΑ”……Στην εθνική οδό, ξέρεις…. πηγαίνοντας για διακοπές, όπως πάμε όλοι μας… Στην καρδιά του καλοκαιριού…όλοι διακοπουλες, χαλαρά….. ποιόν να βρεις τώρα; ποιος να σκεφτόταν πριν φύγει για διακοπές να αφιερώσει λίγα λεπτά από τον χρόνο του αιμοδοτοντας; Πολύ λίγοι!! Δυστυχώς, κατά την θερινή περίοδο το προβλημα της έλλειψης αίματος και παραγώγων του αίματος διογκώνεται. Και φυσικά, τα προγραμματισμένα και μη χειρουργεία, οι πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία και οι ασθενείς από διάφορες αιματολογικές ασθένειες όπως λευχαιμία και αιμορροφιλια, ΔΕΝ μπορούν να περιμένουν. Γι’αυτό ας χαρίσουμε λίγο από τον χρόνο μας αιμοδοτοντας, δίνοντας ανάσα ζωής σέ όλους αυτούς που το έχουν τόσο πολύ ανάγκη!!!
Το να δίνεις αιμα,ειναι σαν το χαμογελο,δε χανεις κατι αν το χαρισεις,ομως αυτος που θα το παρειγεμιζει υγεια και ευτυχια
Εύστοχο άρθρο!!! Έτσι ακριβώς είναι, με μια ευχή και μια κοινοποίηση στο διαδίκτυο δεν εκπληρωσαμε το χρέος στο συνάνθρωπο. Χρειάζεται δράση!
Συγχαρητήρια Γιάννη.
Είσαι από τους λίγους που τρέχουν και προσφέρεις πραγματικό έργο.
Όσο για τους υπόλοιπους, ΔΩΣΤΕ ΑΙΜΑ!
Όλοι να βοηθήσουν μπράβο