Εκλογική περίοδος. Συμμετείχα δύο φορές προ ετών και είναι πράγματι τιμητικό. Είναι επίσης ευχάριστο να βλέπει κανείς ότι τόσοι άνθρωποι παίρνουν μέρος και ότι το πολίτευμα παραμένει τόσο σημαντικό για όλους. Ένα μόνο μοιάζει λίγο παράταιρο: η διατήρηση μιας γενικευμένης λογικής – ποιος ξέρει από πότε κρατάει αυτό – πως τα θέματα παιδείας και “πολιτισμού” (sic) είναι ένα διακοσμητικό υποκεφάλαιο κάπου στο τέλος των υπεσχημένων των παρατάξεων. Κάτι σαν αναψυχή ή γιορτινή γιρλάντα, ένα πανηγυράκι της εκτόνωσης. Μια ευχάριστη νότα ανάμεσα στους πονοκεφάλους των σημαντικών. Κι αυτό είναι σφάλμα.
Ελπίζω να φωτίσει ο Θεός τους επόμενους τοπικούς διοικητές σε όλη τη χώρα να θυμηθούν το όνειρο του Σωκράτους, που δεν τον λες και πολιτικά αδιάφορο, στο οποίο η φωνή της συνείδησής του του έδινε την περίφημη εντολή “μουσικὴν ποίει καὶ ἐργάζου”.
Έχω μια αίσθηση πως όταν αναστραφεί η ισχύουσα ιεράρχηση των θεμάτων, τα υπόλοιπα, τεχνικής και οικονομικής φύσεως ζητήματα θα λυθούν πολύ πιο εύκολα. Αντί να ρωτάμε πόσο κοστίζει η παιδεία του λαού μας, ας ρωτάμε πόση παιδεία ανταποδίδει κάθε κόστος. Αυτό είναι το αληθινό μας νόμισμα, το μόνο μας συνάλλαγμα.
“Αντί να ρωτάμε πόσο κοστίζει η παιδεία του λαού μας, ας ρωτάμε πόση παιδεία ανταποδίδει κάθε κόστος”. Έτσι ακριβώς.Όλη η ουσία στη φράση αυτή.
Ένα ακόμη εξαιρετικό κείμενο του κ.Π.Δημοπουλου.
Αφού δεν πεισαμε το Δημοπουλο να κατεβει είμαστε αξιοι της μοιρας μας