Στα χέρια των Βρυξελλών είναι εδώ και λίγες ημέρες η λίστα με τα σενάρια για τις προς πώληση λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, δίχως σημαντικές αλλαγές σε σχέση με τα όσα έχουν μέχρι σήμερα διαρρεύσει.
Η ελληνική πλευρά απέστειλε την επιστολή με την προτεινόμενη λίστα των λιγνιτικών εγκαταστάσεων που θα πάρουν το δρόμο για πώληση, προκειμένου οι κοινοτικές υπηρεσίες να την ελέγξουν, και αφού διαπιστώσουν ότι συνάδει με την πρόβλεψη του μνημονίου, και κάνουν τις παρατηρήσεις τους, να ανάψουν στην κυβέρνηση το πράσινο φως.
Στην πραγματικότητα οι Βρυξέλλες καλούνται να διαπιστώσουν αν η ελληνική πρόταση ικανοποιεί την πρόβλεψη του μνημονίου για διάθεση μεριδίου 40% της λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ, που θα έχει ίδια χαρακτηριστικά απόδοσης και διάρκειας ζωής αλλά και ισότιμη πρόσβαση σε ορυχεία, με το εναπομείναν δυναμικό της ΔΕΗ. Υπό αυτή την έννοια, η έγκρισή τους είναι μεν σημαντική, όχι όμως καθοριστική αφού τον πρώτο και τελευταίο λόγο τον έχει η αγορά. Εκείνη θα κρίνει κατά πόσο το μείγμα του “λίγο καινούργιο με λίγο παλιό” που περιλαμβάνει η ελληνική πρόταση είναι ελκυστική ή όχι.
Στο δια ταύτα η πρόταση φαίνεται να επιβεβαιώνει τα σενάρια που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Δηλαδή περιλαμβάνει την μονάδα Μελίτη Ι στη Φλώρινα με άδεια λειτουργίας ως το 2040, (συν την άδεια για την Μελίτη ΙΙ), αλλά και εκείνη του Αμυνταίου που λειτουργεί με καθεστώς περιορισμένων ωρών λειτουργίας μέχρι το 2020, και άρα χρειάζεται γενναίες επενδύσεις αναβάθμισης. Εναλλακτικά προτείνει και κάποιες από τις μονάδες της Μεγαλόπολης που έχουν όμως χαμηλή απόδοση λόγω της ποιότητας λιγνίτη της περιοχής αλλά και την Πτολεμαΐδα V, περίπτωση μάλλον περίπλοκη αφού βρίσκεται ήδη υπό κατασκευή.
Το ερώτημα κατά πόσο έχει πιθανότητες να περπατήσει ένα τέτοιο μείγμα θα πάρει απαντήσεις μόνο όταν η πρόταση ανακοινωθεί και επίσημα. Προς ώρας επομένως το μόνο που μπορεί να επικαλεστεί κανείς είναι τα ανεπίσημα σχόλια στελεχών της αγοράς. Αν και είναι παρακινδυνευμένο να προδικάσει το αποτέλεσμα του market test του Οκτωβρίου, τα μηνύματα δεν συνηγορούν ότι αυτό θα στεφθεί από επιτυχία.
“Ακόμη και η Επιτροπή δώσει το οκ, όπως αναμένουμε ότι θα γίνει έστω με κάποιες μικροδιορθώσεις, όλο το εγχείρημα βρίσκεται στον αέρα. Δίχως υδροηλεκτρικά, κανείς σοβαρός επενδυτής δεν πρόκειται να έρθει”, σχολιάζει στο “Energypress” στέλεχος της αγοράς.
Και προβλέπει ότι μέχρι τον Οκτώβριο όλες οι πλευρές θα κερδίζουν χρόνο, κάθε μια για τους δικούς της λόγους. Η μεν κυβέρνηση μέσω της Lazard, δηλαδή του συμβούλου που έχει προσλάβει γι’ αυτήν ακριβώς την δουλειά, θα βολιδοσκοπεί παλιούς και νέους δυνητικούς παίκτες, επιχειρώντας να τους πείσει για το ελκυστικό του μείγματος. Εκείνοι θα προτάσσουν τις ενστάσεις τους, θα απαντούν με γενικόλογες και αόριστες υποσχέσεις, δίχως να δεσμεύονται ότι θα συμμετάσχουν, αλλά δίχως και να απορρίπτουν το ενδεχόμενο, υποστηρίζοντας ότι τα πάντα θα εξαρτηθούν από το τίμημα που θα ζητήσει η ΔΕΗ. Και κάπως έτσι θα φτάσουμε στον Οκτώβριο, όποτε και θα έρθει η ώρα της αλήθειας. Οσο για τις Βρυξέλλες, θα παρακολουθούν αυτό το παιχνίδι με το χρόνο, γνωρίζοντας ότι αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση θα ενδώσει και στα νερά. Πόσο μάλλον όταν εκκρεμεί η απόφαση της DG Comp για την έρευνα χειραγώγησης από την ΔΕΗ της αγοράς.
“Είναι κοινό μυστικό ότι προς τα εκεί οδεύουμε, η τρόικα το θεωρεί πολύ πιθανό, και η αγορά το επιδιώκει. Για ποιό λόγο λοιπόν κάποιος επενδυτής να σπεύσει να ενδώσει στο πιάτο που θα του προσφερθεί, όταν ξέρει ότι αργά ή γρήγορα, αυτό θα γίνει πιο νόστιμο. Δεν έχει παρά να περιμένει”, λέει χαρακτηριστικά στο “Energypress” έτερος παράγοντας της αγοράς.
Η εικόνα φυσικά θα μπορούσε να αλλάξει αν οι προς πώληση μονάδες προσφερθούν σε συμβολικό τίμημα. Κάτι που όμως δεν μπορεί να δεχτεί αφενός η ΔΕΗ, καθώς λογοδοτεί στους μετόχους της, αφετέρου οι τράπεζες, οι οποίες και την έχουν θέσει σε ένα είδος “επιτροπείας”. Τυχόν απομείωση της περιουσίας της επιχείρησηςδίχως εύλογο τίμημα, θα καταστήσει ακόμη πιο αβέβαιη την μελλοντική αποπληρωμή των υποχρεώσεών της, αλλά και την σύναψη με αυτές νέων δανείων. Η εμπειρία άλλωστε με το δάνειο ύψους 200 εκατ. ευρώ και την “ενεχυρίαση” μελλοντικών εσόδων, παραμονές της απόσχισης του ΑΔΜΗΕ, είναι αρκετά νωπή.
Τα γνωρίζουν καλά τα παραπάνω, τόσο η τσέχικη CEZ που έχει συζητήσει με την ΔΕΗ, όσο και η ιταλική Edison, που παρ’ ότι έχει κάνει σαφές ότι επένδυση μόνο σε λιγνίτες, και χωρίς “νερά” δεν είναι βιώσιμη, εντούτοις της ασκούνται εδώ και πολύ καιρό “πιέσεις”να πάρει μέρος στο market test του προσεχούς Οκτωβρίου. Άλλωστε η παρουσία στο εγχείρημα μεγάλων ευρωπαϊκών εταιρειώνθεωρείται άκρως σημαντική, και “προαπαιτούμενο” για τις Βρυξέλλες προκειμένου αυτό να στεφθεί από επιτυχία, όπως γνωρίζει καλά και ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης. Τα χαρτιά του δεν έχει ανοίξει ούτε ο όμιλος Μυτιληναίου που παρακολουθεί από κοντά τις διεργασίες, όπως και η συμμαχία Κοπελούζου με την κινεζική Senhua, με το αρχικό ενδιαφέρον να είχε εστιάσει στην αγορά και αναβάθμιση παλαιών σταθμών, όπως το Αμύνταιο στην Πτολεμαΐδα.
