Φρίκη πολέμου (του Απόστολου Παπαδημητρίου)

Η εκτόξευση από τη Χαμάς μεγάλου αριθμού ρουκετών κατά του Ισραήλ και εισβολή ανδρών της, που κατέσφαξαν ή αιχμαλώτισαν πολίτες της χώρας, προκάλεσαν αναστάτωση όχι μόνο στην περιοχή αλλά και πέραν αυτής. Ως συνήθως η πληροφόρηση από τα μέσα ενημέρωσης υπήρξε μεροληπτική και ελάχιστα διαφώτισε, όσους αγνοούν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην φλεγόμενη περιοχή της Μέσης Ανατολής, ήδη με τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου του 20^ου αιώνα. Κατά κανόνα αποφεύγεται από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης η παρουσίαση θεμάτων από εμπερίστατες περιοχές. Στη συγκεκριμένη πάντως είναι εμφανής η μεροληπτική προβολή με έκδηλη τη συμπάθεια προς τα θύματα χωρίς την παραμικρή μνεία σε συμβάντα που έχουν προηγηθεί. Ασφαλώς αυτό έχει σχέση με τις, υποτίθεται, καλές σχέσεις της χώρας μας με το Ισραήλ, από το οποίο προσδοκούμε στήριξη έναντι των προκλητικών διεκδικήσεων της Τουρκίας.

Αναμφισβήτητα εκτυλίχτηκαν σκηνές μεγάλης αγριότητας, όπως αποκεφαλισμοί ακόμη και παιδιών! Γιατί όμως οι μαχητές οργάνωσης, την οποία οι δυτικές χώρες με πρώτη τις ΗΠΑ, έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τρομοκρατική, έδειξαν αυτή τη συμπεριφορά; Κατ’ αρχήν πρέπει να ορίσουμε το κριτήριο, με βάση το οποίο θα ασκήσουμε την κριτική για την αποτρόπαια, όπως  χαρακτηρίστηκε, ενέργεια. Πλείστοι όσοι ίσως αποκριθούν ότι ως κριτήριο πρέπει να ληφθούν οι λεγόμενες αξίες του δυτικού πολιτισμού. Αλλά σε πολύ πιο αποτρόπαιες ενέργειες έχουν προβεί, κατά το παρελθόν, χώρες, οι λαοί των οποίων μετέχουν του δυτικού πολιτισμού. Ας μη λησμονούμε την αγριότητα των αποικιοκρατών, τα φρικιαστικά εγκλήματα των ναζιστών, τα άγρια εγκλήματα των Αμερικανών στο Βιετνάμ. Είναι καιρός να πάψουμε να υπερασπιζόμαστε ανυπόστατες αξίες.

Οι μαχητές της Χαμάς δεν είναι μέτοχοι του πολιτισμού αυτού. Η θρησκευτική τους πίστη μάλιστα, όπως αυτή ερμηνεύεται από μεγάλη μερίδα πιστών της, ευνοεί τη χρήση βίας, μάλιστα παροτρύνει  στη χρήση της κατά των απίστων, όπως χαρακτηρίζονται οι μη μουσουλμάνοι. Μάλιστα ο θάνατος κατά επιχείρηση εναντίον απίστων εξασφαλίζει στο «θύμα» περίοπτη θέση στον ισλαμικό παράδεισο. Και ενώ αυτά είναι γνωστά, είμαστε μάρτυρες υπόθαλψης του ισλάμ από ασκούντες την εξουσία στις δυτικές χώρες, άθρησκους και άθεους, οι οποίοι, με την πολιτική τους, στοχεύουν στην εξάλειψη της χριστιανικής πίστης από τις δυτικές κοινωνίες.

Είναι η επίθεση παντελώς αδικαιολόγητη και απορρέει αποκλειστικά και μόνο από τον ισλαμικό φανατισμό; Οι προκλήσεις κατά του ισλάμ, κατά το παρελθόν αλλά και κατά το παρόν, είναι συνεχείς, με συνέπεια να ογκώνεται η ομάδα των φονταμενταλιστών, όπως αποκαλούνται, που επιδιώκουν την ενότητα των μουσουλμάνων και την κήρυξη «ιερού πολέμου»  κατά των απίστων. Όμως δεν εκδηλώνουν την ίδια συμπεριφορά οι μουσουλμάνοι σε όλες τις χώρες , στις οποίες το ισλάμ είναι επικρατούσα θρησκεία. Στη Σαουδική Αραβία, στα Εμιράτα, το Κατάρ, στην Ιορδανία, που βρίσκονται υπό τη σφαίρα της δυτικής επιρροής, δεν εκδηλώνεται φανατισμός αυτού του είδους. Στους Παλαιστίνιους υπάρχει αίτιο, που δεν απορρέει από θρησκευτικό φανατισμό.

Οι Παλαιστίνιοι είναι απόγονοι των κατοίκων της Παλαιστίνης της εποχής του Χριστού. Κάποιοι από αυτούς υπήρξαν Εβραίοι, που αποδέχθηκαν τη νέα πίστη και εισήλθαν στην Εκκλησία. Άλλοι εγκαταστάθηκαν εκεί, προερχόμενοι από γειτονικούς λαούς αλλά και πλείστους άλλους εκ της αχανούς ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους (70 μ.Χ.) οι Εβραίοι, ιουδαίοι το θρήσκευμα, διασκορπίστηκαν αφήνονταν στο έδαφος της Παλαιστίνης χριστιανούς και ειδωλολάτρες, οι απόγονοι των οποίων ασπάστηκαν, σταδιακά, τη νέα πίστη. Με την αραβική εξάπλωση, στις αρχές, του 7^ου αιώνα, οι πλείστοι, σταδιακά, υποχρεώθηκαν να ασπασθούν το ισλάμ, ενώ λίγοι παρέμειναν ορθόδοξοι. Αυτοί αυτοπροσδιορίζονται μέχρι σήμερα ρουμ ορτοδόξ και όχι Άραβες.

Εβραίοι άρχισαν να εγκαθίστανται στην Παλαιστίνη κατά τον 19^ο αιώνα, όταν η οργάνωση του σιωνισμού έθεσε ως πρωταρχικό στόχο τον σχηματισμό κράτους των Εβραίων. Και αν αυτό δεν επετεύχθη με τη λήξη του Α΄ μεγάλου πολέμου του 20^ου αιώνα, όταν η Παλαιστίνη έγινε αγγλική αποικία, επετεύχθη, μετά τη λήξη του 2^ου, οπότε οι του διεθνούς σιωνισμού είχαν πλέον την αίσθηση ισχύος, οικονομικής και πολιτικής, ώστε να επιβάλουν τις απόψεις τους στη διεθνή σκηνή. Η καθυστέρηση να ληφθεί απόφαση από τον Βραδυκίνητο και αναποτελεσματικό ΟΗΕ, οδήγησε στη βομβιστική ενέργεια στην Ιερουσαλήμ με θύματα περί τους 160 Άγγλους αξιωματούχους του αποικιοκρατικού μηχανισμού και στην ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ. Η «κραταιά» αυτοκρατορία, που παρέπαιε πλέον, σιώπησε ενώπιον του εξευτελισμού της. Το νέο κράτος έσπευσαν να αναγνωρίσουν όχι μόνο οι δυτικές χώρες, αλλά και η Σοβιετική Ένωση με τους δορυφόρους της!

Οι σιωνιστές Εβραίοι είχαν φροντίσει να αγοράσουν μεγάλες εκτάσεις γης στην Παλαιστίνη. Οι διαμαρτυρίες των Παλαιστινίων προ του τετελεσμένου χωρίς υποστηρικτές δεν είχαν ουδέν αποτέλεσμα. Η αντιπαράθεση οξύνθηκε με την πάροδο του χρόνου με εκτοπίσεις Παλαιστινίων και εγκαταστάσεις εποίκων Εβραίων, που κατέφθαναν στο Ισραήλ από διάφορες χώρες. Το νέο κράτος είχε τεράστια χρηματοδότηση έξωθεν και πολιτική στήριξη από το σύνολο των δυτικών χωρών. Ήδη πριν από δεκαετίες ο Ισραηλινός ηγέτης  Αριέλ Σαρόν είχε δηλώσει για τους Παλαιστίνιους: Ή θα φύγουν από τα εδάφη μας ή θα τους εξοντώσουμε! Αλλά όσοι έφυγαν υπήρξαν ανεπιθύμητοι ακόμη και στα εδάφη αραβικών χωρών.

Επιχειρήθηκαν κατά καιρούς προσεγγίσεις με στόχο την εξεύρεση λύσης στη βάση της συνύπαρξης. Δεν κατέστη δυνατόν. Οι μετριοπαθείς ηγέτες Γιτζάκ Ράμπιν και Γιασέρ Αραφάτ δολοφονήθηκαν (για τον δεύτερο υπάρχει υπόνοια). Η προσπάθεια προσέγγισης ναυάγησε και οι Παλαιστίνιοι ασφυκτιούν σε περιορισμένη έκταση  υπό πλήθος περιορισμών και με διαρκή την πρόκληση τόσο από το κράτος του Ισραήλ, όσο και από τους εποίκους. Τί γνωρίζουμε για τον καθημερινό βίο των Παλαιστινίων στη λωρίδα της Γάζας, στην έκταση της οποίας (360 τετρ. Χιλμ) κατοικούν περί το 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι; Άραγε θέλουμε να μάθουμε κάτι ή μας αρκεί η βεβαιότητα της «συμμαχίας» με το Ισραήλ; Από αυτούς έλαβε τελεσίγραφο ένα εκατομμύριο Παλαιστινίων να εκκενώσει την περιοχή διαμονής του σε 24 ώρες!

Δεν γνώριζαν οι επιχειρήσαντες την ενέργεια ότι άγρια θα ακολουθούσε η εκδίκηση του Ισραήλ με βάση όχι το του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης «οφθαλμόν άντί οφθαλμού», αλλά το ναζιστικό 100 αθώοι για ένα νεκρό Γερμανό στρατιώτη; Ασφαλώς και γνώριζαν, όπως γνώριζαν οι προγονοί μας το 1821 και παρ’ αυτό επιχείρησαν την επανάσταση. Στο τέλος αυτής είχε απομείνει εν ζωή ο μισός πληθυσμός στις περιοχές που επαναστάτησαν. Δεν γνώριζαν οι αντάρτες στη χώρα μας και αλλού τις συνέπειες από την προσβολή γερμανικού στόχου. Γνώριζαν και όμως σε πολλά χωριά μας υπάρχουν τα μνημεία των αθώων θυμάτων εκδίκησης.

Η διακήρυξη ελληνοϊσραηλινής φιλίας δεν είναι αφελής άσκηση πολιτικής είναι υποταγή στα κελεύσματα των πανισχύρων σιωνιστών προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αλλοίμονο στους λαούς που υποφέρουν για την εξυπηρέτηση αθλίων συμφερόντων των κατά κόσμο ισχυρών, στην περίπτωσή μας όχι μόνο του παλαιστινιακού αλλά και του εβραϊκού. Ο πόλεμος είναι η φρικτότερη επιχείρηση των ανθρώπων που αγνοούν τον Θεό, τον Θεό που αποκαλύφθηκε ως αγάπη.

                                                                           «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»