Αγαπητοί αναγνώστες αφού πρώτα πήρα την άδεια από τον πρόεδρο του σωματείου τον κύριο Απόστολο Πατσινακίδη, ταυτόχρονα πήρα και όλο μου το θάρρος για να δημοσιεύσω την συγκινητική μου ιστορία τα τελευταία 10 χρόνια, από τον Οκτώβριο του 2013 έως τον Οκτώβριο του 2023, ως Αγγελιοφόρος ενός άξιου, απλού, ταπεινού και ενσυνείδητου συνανθρώπου μας από την Πτολεμαίδα.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ, δεν έχει διεύθυνση, μα ούτε κι αριθμό!
Δεν τον έχει δει ποτέ κανένας, μα κάθε μέρα περπατά δίπλα μας στα στενά της πόλης και πέραν του Σωματείου και των εθελοντριών γυναικών που ετοιμάζουν καθημερινά τα γεύματα και τα πακέτα για συνανθρώπους μας που έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη, ελάχιστοι άλλοι συμπολίτες μας γνωρίζουν για την προσφορά ενός αφανούς αρωγού και συμπαραστάτη, στο σεβάσμιο έργο του Καλού Σαμαρείτη που λειτουργεί αδιάκοπα από το 1942!
Γι’ αυτό λοιπόν σας γράφω, για να το μάθει όλη η πόλη, όλος ο κόσμος και να κοιταχτούμε στον καθρέφτη μας και να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της προσφοράς στην κοινωνία μας με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας.
Ήταν λοιπόν μια ηλιόλουστη μέρα του Οκτώβρη το 2013, όταν με πλησίασε ένας κύριος και μου έκανε ερωτήσεις για τα προϊόντα μου, θες για να με γνωρίσει (όντας «ξένος» εγώ στην πόλη), θες για να σπάσει τον πάγο που λένε, δεν ξέρω…
Ξέρω όμως ότι με άφησε άναυδο αμέσως μετά που με ρώτησε αν μπορώ να διαθέτω μια μεγάλη ποσότητα τροφίμων σε εβδομαδιαία βάση στο σωματείο του Καλού Σαμαρείτη!!!
Είπα εγώ από μέσα μου τότε “Μπράβο, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι”!
Μου έκανε εντύπωση η γεναιοδωρία του και αμέσως μου έδωσε τα χρήματα που τελικά συμφωνήσαμε για αυτόν τον σκοπό!
Πριν όμως χαιρετηθούμε, μου έδωσε και το τελικό χτύπημα στην καρδιά…
“Θέλω όμως να μου υποσχεθείς ότι δεν θα πεις ΠΟΤΕ σε ΚΑΝΕΝΑΝ και ΤΙΠΟΤΑ για μένα” μου είπε!
Τον κοίταξα σιωπηλός για λίγο και μετά βγήκε από τα χείλη μου μια απορία…
“Μααα….”
Αυτό ήταν. Ανέλαβε μετά η γλώσσα του σώματος να μου λύσει την απορία, ένα χαμόγελο και ένα βλέμμα όλο αγάπη από αυτόν ΑΝΘΡΩΠΟ και ξεκίνησα την αποστολή που μόλις είχα αναλάβει!
Περνάει λοιπόν ένας μήνας, έχω συλλέξει τα αποδεικτικά έγγραφα από την γραμματεία του Σωματείου για τα 4 φορτία παράδοσης τροφίμων και πάω να δώσω την αναφορά στον…. «Καλό Σαμαρείτη», ότι η αποστολή εξετελέσθη!
Βγάζω να του δώσω τις αποδείξεις και μου λέει δεν τις θέλω, πέταξέ τες, κάψτες!
Ούτε καν τις έπιασε στα χέρια του!
Απεναντίας βάζει το χέρι στην τσέπη του και μου δίνει ΞΑΝΑ το ίδιο ποσό για να επαναλάβω το έργο!!!
Και αυτό έγινε ξανά και ξανά και ξανά, κάθε μήνα μέχρι και σήμερα!
Κάποτε λοιπόν στα μέσα της δεκαετούς αυτής προσφοράς, το Σωματείο μου παρήγγειλε να πάω ένα όμορφο ευχαριστήριο προς τον «Ανώνυμο χορηγό» και μόλις τον εντόπισα του λέω… Αυτό είναι για εσένα!
Το έπιασε στα χέρια του και μόλις αντιλήφθηκε τι ήταν, μου το πέταξε ευγενικά μέσα στο ταμπλό του αυτοκινήτου πάλι χωρίς καν να το διαβάσει!!!
Έφταναν και τα Χριστούγεννα τότε για το 2017 και μου έκλεισε αρχές Δεκεμβρίου κάπου έκτακτα ραντεβού, σφήνα ανάμεσα στις μηνιαίες χορηγίες τροφίμων.
Μου λέει στην συνάντηση μας:
“Μπορείς να μάθεις πόσα παιδιά είναι στο σύνολο αγόρια και κορίτσια μέσα στις οικογένειες που λαμβάνουν βοήθεια”;
Μισό λεπτό να μάθουμε από την γραμματεία με ένα τηλεφώνημα του λέω!
Όντως ήρθε η πληροφορία γρήγορα και μου αποκρίνεται ξανά:
“Μπορείς να αναλάβεις να αγοράσεις παιχνίδια, από μαγαζιά της Πτολεμαίδας, ανάλογα με την ηλικία και το φύλο των παιδιών”;
Ναι! Του λέω φυσικά και θα το κάνω!
Βάζει λοιπόν το χέρι στην τσέπη και μου μετράει 300€!!!
Μααα… του λέω είναι πάρα πολλά αυτά!!!
«Όχι, θα τα πάρεις και θα διαλέξεις καλά παιχνίδια. Να μην είναι ψεύτικα και φτηνιάρικα. Θέλω να χαρούν τα παιδιά»!!!
Έτσι μου αποκρίθηκε λοιπόν αυτός ο Άγνωστος και με αφόπλισε παντελώς από λέξεις και εκφράσεις!
Έκτοτε, κάθε χρόνο στα μέσα Δεκέμβρη με καλεί πάντοτε στην ώρα του, σαν άλλος Άγιος Βασίλης για να επαναλάβουμε το ίδιο και να σκορπίσει χαμόγελα, ακόμα και στα πιο φτωχά παιδάκια της πόλης μας!
—————————
Αγαπητέ μου Ανώνυμε, καλέ μου άνθρωπε, σου ζητώ συγνώμη για αυτά που δημοσιεύω, άλλα όλα αυτά τα χρόνια με έχει αγγίξει τόσο πολύ η προσφορά σου προς τον συνάνθρωπο και πολύ περισσότερο ο τρόπος που το κάνεις, που θεωρώ χρέος μου να ωφελήσω τον κόσμο με τούτα εδώ.
—————————
Αυτή λοιπόν, φίλοι αναγνώστες, είναι και η επιτομή της Αρετής, “η προσφορά στον συνάνθρωπο χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα”!
Εύχομαι αυτή η ιστορία να διδάξει και εσάς όπως δίδαξε και εμένα και προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε 3 σωματεία υπηρετώντας το κοινωνικό – εθνικό καθήκον μου και να προσφέρεται με τον τρόπο σας και εσείς είτε στον διπλανό σας είτε στα εθελοντικά σωματεία του τόπου μας, όπως είναι και ο «Καλός Σαμαρείτης».
Με άπειρο σεβασμό προς όλους σας
Ο γράφων…
Κ. Θ. Π.
Ας κρατήσω και εγώ λιγάκι την ανωνυμία μου… Τί λέτε;
Είστε αγγελιοφόροι ξεχασμένων αξιών.Μπράβο σας!