Στο τεύχος 49, Δεκέμβριος 2002 των Ελιμειακών, δημοσιεύσαμε το παρακάτω κείμενο της Καίτης Π. Ηλιοπούλου, σχετικό με τον Άγιο Νικόλαο, με τίτλο “Ο παππούς ο Αϊ-Νικόλας”. “Το περιστατικό που περιγράφω, είναι ένα πραγματικό γεγονός, που συνέβη στην πόλη της Κοζάνης στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Το μεταφέρω αυτούσιο, όπως ακριβώς μου το διηγήθηκε η Τούλα Γκέλλιου, συγγενής του παιδονόμου Δ. Χαϊδόπουλου.
Ήταν μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα. Ο Δημήτρης Χαϊδόπουλος, διορισμένος από τον Δήμο Κοζάνης ως παιδονόμος κατά τη συνήθεια της εποχής εκείνης, καθώς περιδιάβαινε την πόλη, έφτασε μπροστά στον μεγάλο πλάτανο που βρισκόταν όπου είναι σήμερα το κτίριο του ΟΤΕ. Εκεί σταμάτησε για λίγο να ζεσταθεί, όταν βλέπει τον Τούρκο φρουρό της πόλης να τον πλησιάζει φοβερά ταραγμένος.
-Τι σου συμβαίνει, Αλή; Τον ρώτησε με ενδιαφέρον.
Η φωνή του Αλή έτρεμε.
-Είδα πριν λίγο ένα γέροντα με άσπρη γενειάδα να προχωρεί προς το μέρος μου.
– Κι αυτό σε τρόμαξε; Του είπε ο Δημήτρης μ’ ένα ελαφρό χαμόγελο.
Ο Τούρκος σαν να μην άκουσε την ερώτησή του, συνεχίζει:
-Αλτ! του φωνάζω. Δεν σταματά. Αλτ, του ξαναλέω. Τίποτα εκείνος. Συνεχίζει και προχωρεί. Επαναλαμβάνω το Αλτ για τρίτη φορά και σηκώνω το όπλο να τον πυροβολήσω. Μα, δεν μπορώ, νιώθω κάτι να μ’ εμποδίζει. Ακούω τη φωνή του:
– Ποιος είσαι εσύ που θέλεις να με πυροβολήσεις;
– Είμαι ο φρουρός που φυλάγει την πόλη, του απαντάω.
– Εσύ φυλάγεις την πόλη; Εγώ τη φυλάγω, μου αποκρίνεται κι αμέσως εξαφανίστηκε από μπροστά μου.
Ο Χαϊδόπουλος, αφού συλλογίστηκε για λίγο, παίρνει τον Τούρκο και τον πηγαίνει στη μάνα του, που έμενε εκεί κοντά. Η Χαρίκλεια Χαϊδοπούλου, που ήταν κόρη του ιατροφιλοσόφου Γεωργίου Σακελλάριου και της Μητιώς Μεγδάνη, ήταν μια γυναίκα πανέξυπνη. Τη σέβονταν και την εκτιμούσαν όλοι, Έλληνες και Τούρκοι. Συχνά της ζητούσαν βοήθεια. συμβουλές ή και κάποια γιατροσόφια. Ο Δημήτρης είπε στον Αλή να επαναλάβει και στη μάνα του, ό,τι συνέβη με τον γέροντα. Η ευσεβής Κοζανίτισσα που κάτι θα διαισθάνθηκε, κοίταξε τον Τούρκο στα μάτια.
-Αν σου τον δείξω αυτόν τον γέρο, θα τον αναγνωρίσεις; τον ρώτησε.
-Και βέβαια, της απάντησε. Αφού τον είδα από κοντά και μίλησα μαζί του.
Το άλλο πρωί, μάνα και γιος μαζί με τον Αλή βρίσκονταν μπροστά στην είσοδο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Κατέβηκαν τα μαρμαρένια σκαλοπάτια που ήταν παλιότερα απέναντι από την κεντρική πλατεία και οδηγούσαν στην είσοδο του Ναού, διέσχισαν την αυλή, πέρασαν από το παρεκκλήσι του Ιωάννου του Προδρόμου και μόλις δρασκέλισαν το κατώφλι και μπήκαν στον κυρίως Ναό, ακούν τον Τούρκο να βγάζει μια φωνή.
– Νάτος! νάτος, αυτός είναι! και έδειξε τη μεγάλη εικόνα του Αγίου Νικολάου στο τέμπλο του Ναού.
-Αυτός είναι ο Άγιος Νικόλαος! του είπαν μ’ ένα στόμα μάνα και γιος. Είναι ο πολιούχος, ο προστάτης μας!
Ο Τούρκος μένει ασάλευτος, βουβός, με τα μάτια καρφωμένα στην εικόνα του Αγίου.
Η Χαρίκλεια τον σκουντάει.
– Τάξε, του λέει.
Κι οΑλής τάζει:
-Ένα γκιούμι λάδι για τις καντήλες σου και γίνομαι χριστιανός.
Μάνα και γιος ασπάζονται την εικόνα του Αγίου βαθιά συγκινημένοι από το ολοζώντανο θαύμα που αντίκρισαν.
Πέρασαν χρόνια από τότε. Ο Άγιος Νικόλαος δεν έπαψε ποτέ να προστατεύει την πόλη και να συνεχίζει τα θαύματά του.
Είναι γνωστό πως στην περίοδο της Τουρκοκρατίας στην πόλη της Κοζάνης τζαμί δεν κτίστηκε. Όπως ομολογούσαν οι ίδιοι οι Τούρκοι, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Χαϊδόπουλου, όταν το συνεργείο, που κουβαλούσε τα υλικά από άλλη πόλη για να κτίσουν το τζαμί πλησίαζε στα Κοίλα, μια βαριά καταχνιά τους σκέπαζε και τους ανάγκαζε να γυρίσουν πίσω…”.
Χρόνια πολλά στους συμπατριώτες και τους φίλους. Χρόνια πολλά στην Κοζάνη μας.
Και εγώ που είχα την εντύπωση ότι τα Ελληνόπουλα πηγαίναν μόνο στο Κρυφό Σχολειό.
Εσύ μπορείς να έχεις πολλές εντυπώσεις. Είσαι ελεύθερος να ονειρεύεσαι και να φιλοσοφείς.
Θρύλοι και παραδόσεις του ελληνικού λαού , ήτοι παραμυθακια για μικρά παιδιά.
Δυστυχώς ξέρεις μόνο τους θρύλους , τις παραδόσεις και τα ήτοι…
Ο Άγιος μας είναι ζωντανός . Κι αυτό το ζουν πολλοί που τον προσκυνούν καθημερινά κι ακουμπούν σ Αυτόν για δύναμη και βοήθεια.
Χρόνια πολλά Κοζάνη!
Ακουμπούν και τα κερματα στο παγκάκι αλλά και τα χάρτινα,για να ευφραινεται ο δεσποτας.
Κυρία Παπαδελη ευχαριστούμε!
Και μόνο που αναφέρεστε στον Άγιο μας και σε μαρτυρία της πολυαγαπημένης Τούλας Γκέλιου συγκινούμαστε. Μορφές άρρηκτα δεμένες με τον τόπο μας….
Πού είναι ο πολύς και πολυγραφότατος εδώ στο kozan.gr Αποστ.Παπαδημητριου,που τοσο λιβάνι μυρίζουν τα γραπτά του, να πάρει θέση: περιστατικό που συνέβη,όπως διατείνεται η Παπαδελη, ή παραμυθακια για μικρά παιδιά;
Η χώρα κρατιέται από τον Θεό, την Παναγία, τους Άγιους. Και στα μαύρα χρόνια που ηρθαν η μόνη ελπίδα μας είναι εκεί όχι στους ανάξιους πολιτικούς! Ο καλός παππούλης μας να μας φυλαττει, μεγάλη η χάρη του!
Πω πω, τσιουτσιουριασα.
εννοειτε…οπως ο διαολος αποφευγει το λιβανι ετσι τσουτσουριαζεις και συ!
ο φθονος ειναι ευκολος,οπως και οι αναιτιες προσβολες.
ετσι ειναι οταν τα κενα της ζωης σε αφηνουν αδειο…τρυπωνει ο διαβολος.
αδελφε, μεινε στον εαυτο σου και στο υπερεγω σου…. σιγουρα θα νιωθεις καλυτερα σ’αυτο εχεις καλη παρεα απο τι φαινεται.
τουλαχιστον δεν θα τσουτσουριαζεις!
Ο καλός παππούλης μας φυλαγει,
οι χρυσοκεντημένοι, οι υποκριτές,
πληγωνουν τους παππουληδες και την υπόλοιπη
Εκκλησια!
Θέλεις τη γνώμη μου, ανώνυμε, γατί τρέμεις την αλήθεια, αν και συναριθμείσαι με τους πολλούς που λατρεύουν το ψεύδος. Ναι, πιστεύω ὀτι είναι γεγονός το εξιστορούμενο. Δεν έχω την απαίτηση να το δεχθείς, συγκρατήσου όμως, ώστε να μη χλευάζεις. Η πίστη στον Θεό, που προσφέρει τη χάρη του στους αγίους, είναι σοβαρή υπόθεση και όσοι τη χλευάζουν μαρτυρούν την ελαφρότητά τους. Μάθε να σέβεσαι, όπως σέβομαι την απιστία σου, που απορρέει όχι από γνώση αλλά από αδυναμία
να βιώσεις κατά το θέλημα του Θεού. Αδελφικά, Απόστολος Παπαδημητρίου
Απ’. Παπαδημητρίου,το βράδυ που θα ‘ρθει η αραδα σου η απάντηση.
ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ… ΛΕΓΕΤΑΙ ΖΗΛΕΙΑ ΚΑΙ ΦΘΟΝΟΣ!
ΚΟΨΕ ΤΑ ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΑ!
EΠΕΙΔΗ ΕΨΕΣ, ΤΕΤΆΡΤΗ 6 ΔΕΚΕΜΒ. ΔΕΝ ΑΝΈΒΑΣΕ ΤΟ ΣΧΌΛΙΟ ΜΟΥ ΤΟ kozan.gr ,το ξανά στέλνω πιο στρογγυλεμενο:
Κύριε Παπαδημητρίου,λοιπον,επειδή έχουμε και πολύ πιο σοβαρά πράγματα και ασχολούμαστε και δεν μας επαρκεί ο χρόνος να διυλιζουμε τον κωνωπα για αστειοτητες,αν όντως τη δέχεστε ως ιστορικό γεγονός,ως περιστατικό ,όπως αναγραφεται,ανεπιφύλακτα μάλιστα,”λόγω πίστης”, αισθάνομαι ντροπή για έναν επιστήμονα σαν εσάς,που στο παρελθόν κόπιασε και εξέδωσε συγγραμματα έρευνας σχετικης με τις Θετικές Επιστήμες και τη Φιλοσοφία. Αυτό μόνο.
Και για να προλάβω την αναμενόμενη απάντηση σας ότι αυτά είναι θέμα πίστης αν τα δέχεσαι και δεν έχουν να κάνουνε τις Θετικές Επιστήμες,εγώ δεν εννοησα αυτό στο σχόλιο μου το στρογγυλεμένο που έστειλα αλλά πώς μπορεί ένας άνθρωπος τόσο έξυπνος να χαφτει (ή να προσποιείται ότι χαφτει τέλος πάντων) τέτοια πράγματα αδιασταυρωτα,δηλ μύθους και θρύλους για ιστορικά γεγονότα και περιστατικά ή φαντασίας διαφόρων που γεμίζουν τόμους και τόμους “θαυμάτων”
Ευχαριστούμε κ.Παπαδέλη!
Να έχουμε την ευχή του Αγίου Νικολάου όλοι μας!
Κάποιος άνθρωπος επονύμως κατέγραψε μια ιστορία αναφέροντας ποιος του την μετέδωσε και πως έφτασε μέχρι αυτόν .Το να ειρωνεύεται κάποιος ΑΝΟΝΥΜΩΣ μάλλον είναι απρεπές.