Σύγχυση 2 (του Απόστολου Παπαδημητρίου)

Ο δυτικός κόσμος σύσσωμος τάχθηκε στο πλευρό της Ουκρανίας. Λογική εκ πρώτης όψεως η στάση, αφού η χώρα δέχθηκε εισβολή. Όμως δεν μας έχει πείσει ο κόσμος αυτός ότι συμπαρίσταται τους αδικούμενους και ότι διακαής πόθος του είναι η επικράτηση ειρήνης και δικαιοσύνης στον πλανήτη. Η εισβολή και λεηλασία του Ιράκ και της Λιβύης από δυνάμεις δυτικών χωρών και η εισβολή στη Συρία του στρατού των δολοφόνων του ISIS, που οι δυτικοί αποκάλεσαν στην αρχή απελευθερωτικό, βεβαιώνουν ότι ωμά συμφέροντα τις ωθούν προς ενέργειες.  Όλες οι δυτικές χώρες έλαβαν εντολή να ενισχύσουν με οπλισμό την Ουκρανία. Μάλιστα ο Έλλην πρωθυπουργός δηλώνει στο αφεντικό μας, τις ΗΠΑ, ότι η χώρα μας βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία, ζητώντας να δαμάσει τον επιθετικό Ερντογάν! Με τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία, από την οποία δεν φαίνεται προοπτική απόσυρσης των στρατευμάτων του εισβολέα, οι δυτικές χώρες θα κληθούν να ανανεώσουν το οπλοστάσιό τους. Και βέβαια γνωρίζουμε ποιοι θα επωφεληθούν από τις νέες παραγγελίες.

Ο Ζελένσκυ, τον οποίο το πανίσχυρο σύστημα εξουσίας ανέδειξε από ηθοποιό σε πρωθυπουργό της Ουκρανίας αποτελεί ενδιαφέρουσα περίπτωση ανάλυσης. Είναι εβραϊκής καταγωγής και επέτυχε την εκλογή του σε χώρα με πληθυσμό στη μεγάλη του πλειοψηφία μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, ως απόρροια της άμβλυνσης του θρησκευτικού συναισθήματος. Ασφαλώς γνωρίζει ότι φιλογερμανοί Ουκρανοί λόγω ακραίου αντικομμουνισμού δολοφόνησαν ομοεθνείς του κατά τη διάρκεια του Β΄ μεγάλου πολέμου του 20^ου αιώνα. Αυτός όμως σήμερα στηρίζεται στις μεραρχίες του Αζόφ, για να εξαπολύσει επίθεση τρομοκρατίας εναντίον των Ρώσων της Ουκρανίας. Και είναι οι παραστρατιωτικοί αυτοί απόγονοι εκείνων των ψυχρών εκτελεστών. Και δεν αποκρύπτουν ότι ασπάζονται τη ναζιστική ιδεολογία. Αλλά αυτό δεν ενοχλεί τους δυτικούς, κυβερνητικούς παράγοντες και πολιτικούς αναλυτές. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα! Βέβαια παραστρατιωτικούς διαθέτει και η Ρωσία. Ο Πριγκόζιν, που με την ανταρσία του έδωσε τροφή στα δυτικά μέσα ενημέρωσης, έπεσε θύμα δυστυχήματος, κατά την επίσημη ρωσική ανακοίνωση. Είναι αυτή η αλήθεια; Πολεμούν και φιλορώσοι Τσετσένοι παραστρατιωτικοί στο πλευρό των Ρώσων. Έχουν λησμονήσει την αιματοχυσία, όταν συμπατριώτες τους υποκινούμενοι από τη Δύση αγωνίστηκαν διεκδικώντας αυτονομία της πατρίδας τους. Βέβαια οι φιλορώσοι Τσετσένοι είναι κακοί για τους δυτικούς, όχι όμως οι άλλοι, οι άγριοι εγκληματίες στον στρατό του ISIS, που αφάνισαν τη Συρία! Οι βομβιστές Τσετσένοι στον μαραθώνιο της Βοστώνης είναι καλοί ή κακοί; Αυτές οι καθημερινές αντιφάσεις δεν φαίνεται να προβληματίζουν τον μέσο πολίτη, που αδιαφορεί για τα συμβαίνοντα, προτιμώντας να απολαμβάνει την ενημέρωση, όπως ακριβώς του προσφέρεται.

Έσπευσαν κάποιοι να καταγγείλουν την αγριότητα των ισραηλινών κατά των Παλαιστινίων και δέχθηκαν ενορχηστρωμένη την επίθεση ότι μεροληπτούν υπέρ τρομοκρατών. Δικαιολογούν πολλοί την εισβολή ως ανταπόδοση της άγριας σφαγής πολιτών του Ισραήλ από άνδρες της Χαμάς. Αλλά ο μωσαϊκός νόμος, που αμφιβάλλω αν έχει πλέον ισχύ στο Ισραήλ, εντέλλεται «οφθαλμόν αντί οφθαλμού». Στην περίπτωση της εισβολής στη Γάζα έχουμε επιχείρηση, στην οποία οι παράπλευρες, όπως αποκαλούνται, απώλειες αμάχων είναι τρομερές. Και βέβαια εμείς, καθισμένοι στις αναπαυτικές πολυθρόνες, μετρούμε τον αριθμό των νεκρών από τα εχθρικά πυρά και μόνο. Οι θάνατοι παιδιών υποσιτισμένων ή από έλλειψη φαρμάκων και καθαρού νερού είναι εκτός στατιστικής μέτρησης. Η αναμενόμενη αυξημένη θνησιμότητας αυτών που θα καταστούν πρόσφυγες εντός της λωρίδας της Γάζας ή σε άλλη περιοχή, σύμφωνα με τις αποφάσεις των ισχυρών, δεν μας εγγίζει. Η Χαμάς για το σύνολο του δυτικού κόσμου είναι τρομοκρατική οργάνωση και το Ισραήλ δικαιούται να «αμυνθεί»! Βέβαια δεν γίνεται λόγος για τα εγκλήματα των Ισραηλινών στις περιοχές Σάμπρα και Σατίλα του Λιβάνου (1982), όταν «χριστιανοί» Μαρωνίτες πιστοί στον πάπα εισέβαλαν σε στρατόπεδο Παλαιστινίων και προέβησαν σε σφαγή 3.000 αμάχων, ενώ το στρατόπεδο είχαν περικυκλώσει ισραηλινές δυνάμεις, ώστε να αποτρέψουν τη διαφυγή! Δεν θυμάται κανείς στον δυτικό κόσμο τη δήλωση του Αριέλ Σαρόν σχετικά με τον τελικό σκοπό των Ισραηλινών, που είναι η εκδίωξη του συνόλου των Παλαιστινίων από την πατρίδα τους. Δεν βλέπει το τείχος του αίσχους, που κρατά τους Παλαιστίνιους σε ανοικτή φυλακή. Έγιναν κατά καιρούς εξεγέρσεις των Παλαιστινίων (1^η και 2^η Ιντιφάντα) με θύματα τόσο Παλαιστίνιους όσο και Ισραηλινούς σε δυσαναλογία βέβαια. Ελάχιστα αναλύθηκαν οι λόγοι των εξεγέρσεων. Ελαχιστότατα γνωρίζουμε για τη συμπεριφορά των εποίκων Εβραίων έναντι των Παλαιστινίων. Και ασφαλώς δεν υπάρχει περίπτωση να προβληθεί από δυτικό τηλεοπτικό σταθμό η θαυμαστή για το θάρρος της ομιλία του Γεδεών Λεβή, δημοσιογράφου ισραηλινής εφημερίδας, στους Εβραίους των ΗΠΑ. Σ’ αυτήν με περισσό θάρρος πρόβαλε την άθλια διαβίωση των Παλαιστινίων στα «γκέτο» και την άκρως ανάρμοστη συμπεριφορά των Ισραηλινών έναντί τους.

Ο Λεβή τόνισε εντυπωσιακά ότι η ολόθερμη στήριξη του Ισραήλ από τη Δύση δεν ευνοεί μακροπρόθεσμα το Ισραήλ, οι πολίτες του οποίου, απόγονοι εκείνων, που υπέστησαν τη φρικτή βία των ναζιστών, σχηματίζουν την άποψη ότι έχουν το δικαίωμα να ασκούν βία με το ατιμώρητο λόγω της ισχύος τους! Αλλά στην ιστορία δεν είναι πάντοτε ίδιοι οι ισχυροί. Η άσκηση αρνησικυρίας, βέτο στα ελληνικά, των ΗΠΑ σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφάλειας του ΟΗΕ μαρτυρεί την πλήρη κάλυψη του Ισραήλ από την ισχυρή αμερικανική δύναμη. Ποιος όμως είναι πράγματι ο ισχυρός; Οι ΗΠΑ ή οι πανίσχυροι τραπεζικοί οίκοι εβραϊκών οικογενειών; Ποιοι οι λόγοι να εκφράζουν τόση συμπάθεια όλες οι δυτικές κυβερνήσεις προς το Ισραήλ. Είναι η συμπόνοια προς κατατρεγμένο λαό ή ένδειξη υποταγής στον πανίσχυρο οικονομικό παράγοντα, στον οποίο πρωταγωνιστούν πρόσωπα εβραϊκής εθνότητας; Ψιλά γράμματα αυτά για τους πολυπράγμονες πολιτικούς αναλυτές!

Οι άνδρες της Χαμάς ασφαλώς δεν είναι αγγελούδια. Κατά τον Ισραηλινό πρωθυπουργό δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους δολοφόνους του ISIS. Η ενέργειά τους εισβολής και σφαγής αμάχων προβάλλει ως εύλογο τον παραλληλισμό. Υπάρχει όμως τρομακτική διαφορά. Οι δολοφόνοι του ISIS, μισθοφορικός στρατός φανατικών μουσουλμάνων, οργανωμένος από ισλαμικές χώρες με την αμέριστη συμπαράσταση της Δύσης και του πάντοτε εκ του παρασκηνίου δρώντος Ισραήλ, χαρακτηρίστηκε αρχικά στρατός απελευθερωτικός του λαού της Συρίας. Εκεί διέπραξαν άγρια εγκλήματα, ακόμη και με σταυρικό θάνατο! Τρομοκράτες χαρακτηρίστηκαν οι του ISIS, όταν ξέφυγαν από τον έλεγχο και δολοφόνησαν, μάλιστα τελετουργικά και δημόσια, εκπροσώπους του δυτικού κόσμου, που διέδιδαν, ως τότε ψευδείς ειδήσεις, φέικ νιούς, χαρακτηρίζοντας τον Άσαντ στυγνό δολοφόνο και άγριο καταπιεστή του λαού του! Μοναδικός λόγος της διασποράς του ψεύδους στην κοινή γνώμη του δυτικού κόσμου ήταν η επιλογή της Συρίας να συνταχθεί με τη Ρωσία, χάρη στην οποία βέβαια και διατηρείται ο Άσαντ στην εξουσία. Η Ρωσία πάντως ακροβατεί. Προσεγγίζει και την Τουρκία, εχθρό της Συρίας και κύριο υποστηρικτή του ISIS σε ανθρώπινο δυναμικό και παροχή υπηρεσιών στα μετόπισθεν. Αποφεύγει να αποτρέψει την επιθετικότητά της και η Τουρκία εισβάλλει στη Συρία για «ειρηνικό» σκοπό, όπως και με τον «Αττίλα» (1974). Βέβαια κύριος στόχος είναι οι Κούρδοι της χώρας. Τα δίκαια αυτού του λαού ποιος θα υπερασπιστεί; Ουδείς έχει συμφέρον!

                Οι της Χαμάς αυτοπροβάλλονται ως εκπρόσωποι ενός λαού καταπιεσμένου. Μήπως όμως παίζουν το παιχνίδι του Ισραήλ; Η αντίδρασή τους πάντως συνιστά δευτερογενή βία σε σχέση προς την πρωτογενή, την οποία υφίσταται ο λαός τους. Βέβαια η θρησκευτική τους πίστη τους δικαιώνει, αφού επιβάλλει τον «ιερό» πόλεμο κατά των απίστων. Ο θρησκευτικός φανατισμός αποτελεί διαχρονικά πολεμική κινητήρια δύναμη. Όμως οι κυβερνήσεις των δυτικών χωρών εξακολουθούν να προκαλούν τους μουσουλμάνους, ενώ παράλληλα φαίνεται να διευκολύνουν τη μετανάστευσή τους. Θα ικανοποιήσουν την επιθυμία του Ισραήλ να ξεφορτωθεί μέρος των Παλαιστινίων, που θα διαμοιραστεί στις ευρωπαϊκές δυτικές χώρες; Θα είναι απτή απόδειξη του ποιος είναι ο κυρίαρχος.

                Και ο ισραηλινός λαός υποφέρει. Στην ανασφάλειά του προστίθεται πλέον και η καταβαράθρωση του προσκυνηματικού τουρισμού. Αλλά οι ισχυροί δεν νοιάζονται για τους λαούς. Να ευχηθούμε καλά Χριστούγεννα. Ίσως κάποτε συνειδητοποιήσουμε τα αίτια της κακοδαιμονίας μας.

                                                                                «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»