Πριν από ένα μήνα θέλησα να γράψω ένα post αλλά το αμέλησα. Τώρα ήρθε η ώρα. Ασθενής που δεν την είχα ξαναδεί προσήλθε στα Εξωτερικά Ιατρεία. Είχε κάνει βιοψία δέρματος στο ΓΝ Κοζάνης παλιά κι έκτοτε παρακολουθούνταν σε νοσοκομείο του Κέντρου. Μεγαλώνοντας, ήθελε να τη βλέπει γιατρός πιο κοντά στο σπίτι της αλλά το αποτέλεσμα της βιοψίας, βάσει της οποίας θα ελάμβανε αγωγή το είχε χάσει. Παρακάλεσα την τεχνολόγο του Παθολογοανατομικού να ψάξει το πόρισμα μόνο με το όνομα της ασθενούς, ημερομηνία δεν είχα. Στο ψηφιακό αρχείο δεν υπήρχε εγγραφή καθώς η βιοψία είχε γίνει παλιά. Όσοι δουλεύουν στο νοσοκομείο γνωρίζουν ότι το ΠΑΘΑΝ τμήμα είναι σε μια μεταβατική φάση, έχοντας μεταφερθεί προσωρινά μέχρι να ολοκληρωθεί η νέα πτέρυγα. Μέσα στο χαμό της μετακόμισης η αναζήτηση ήταν δύσκολη. Η υπάλληλος, ωστόσο, μου έφερε το πόρισμα 2 ημέρες αργότερα. Το αναζήτησε μέχρι να το βρει. Ένα ένα έψαξε το χειρόγραφο αρχείο και το βρήκε.
Η γυναίκα αυτή, η τεχνολόγος, ξεπέρασε εκείνες τις ημέρες όλα τα εμπόδια που ορθώνει το σύστημα και δη το ελληνικό μπροστά μας, αρνήθηκε να πει «δε βαριέσαι» και βρήκε το πόρισμα που ούτε η ασθενής δεν θεώρησε σημαντικό να διαφυλάξει.
Η τεχνολόγος αυτή, μετά από 36 έτη συναπτά στο ΓΝ Κοζάνης, σήμερα συνταξιοδοτείται. Και σήμερα, ως τις 3μ.μ. ήταν εκεί, στο πόστο της. Μας αποχαιρέτησε όλους κι έφυγε αθόρυβα.
Κι αναρωτιέμαι· όλοι όσοι προσλαμβάνονται σήμερα, βγαίνουν φωτο στη Διοίκηση και δημοσιεύεται η φωτο και η πρόσληψη στα social και μη media. Δεν αξίζει άραγε και ο υπάλληλος που έφαγε τα χρόνια του, υπηρετώντας το ΕΣΥ, αντίστοιχης δημοσιότητας στην έξοδο; Κάτι συμβολικό, ένα ευχαριστώ και μια ανθοδέσμη ίσως για την προσφορά;
Δημοσίως λοιπόν, ευχαριστούμε για την προσφορά σου Τασούλα. Πριν ένα μήνα με έκανες υπερήφανη που είμαι στο ΕΣΥ, υπερβάλλοντας εαυτόν για αυτό που σου ζήτησα. Αυτό είναι το ΕΣΥ που θέλουμε, αυτό είναι το ΕΣΥ που μας αξίζει. Ας το υπερασπιστούμε όπως η Τασούλα.
Με υγεία να χαρεί την πενιχρή σύνταξη του δημοσίου. Υπάρχουν παντού άνθρωποι υπεύθυνοι και συνεπείς.
Δυστυχώς μόνο τα αρνητικά στιγματίζουμε.
Το πόσους ανάξιους άντεξε πάνω από το κεφάλι της και για πόσο ελάχιστο μισθό αυτό δεν το σκέφτεται κανείς.
Συγχαρητήρια και στις δύο.
αφου ηταν τοσο πενιχρος ο μισθος και η συνταξη γιατι εκατσε τοσα χροια στο δημοοσιο?ασ πηγαιε στον ιδιωτικο τομεα ..προφανως η γυναικα δεν ειναι σαν εσενα μιζερη..λιγα η πολλα ατην ηταν δουλεια της..ενω εσυ ε?αντε πανε να παρεισ περισσοτερα..μιζερε.
Σιγουρα η εν λογω κυρια δεν ήταν συνεπείς μονο στην περιπτωση που αναφέρετε στο κείμενο αλλα θεωρω οτι αυτη ηταν η γενική εικονα ως εργαζόμενη. Πολλά συγχαρητήρια στην κυρία Τασουλα, οπως αναφέρεται το ονομα μεσα στο άρθρο, για το ήθος και τη συνέπεια που είχε για τη δουλειά της .Πολλά συγχαρητήρια και σε εσάς που προβάλλετε ένα τόσο σημαντικό θέμα.
Αν ειναι ετσι να στειλουμε ανθοδεσμες σε ολουσ που συνταξιοδοτουνται. Αγροτες καθαριστριες βαφεις αυτοκινητων και σε ολους που κανουν επαγγελματα και δυσκολα μαλιστα στον ιδιωτικο ομωσ τομεα. Και αυτοι προσφερουν οπωσ ολοι ποι εργάζονται..
Μπράβο γιατρέ .! γιατί αυτά που εκθέτεις ο κοσμος δεν τα ξέρει κι όσοι έχουν διοικητικά πόστα τ αφήνουν να περάσουν απαρατήρητα δυστυχως.! ΜΠΡΑΒΟ.!
Ένα μεγάλο μπράβο είναι πολύ μικρό. Τέτοιοι άνθρωποι πρεπει να προβάλλονται και τέτοιες συμπεριφορές ειναι ανάγκη να βγαίνουν προς τα έξω. Για να μην ξεχάσουμε οτι είμαστε άνθρωποι και οτι ίσως ακόμη υπάρχει ελπίδα. Η ψυχή δεν ορθώνεται με φωτογραφίες αλλά με πραξεις.
Συγχαρητήρια στην κα Τασούλα για όλη της την πορεία κατά την εργασία της. Συγχαρητήρια και σε σένα Γιατρέ που ανέδειξες αυτό το γεγονός. Ευτυχώς στο Δημόσιο υπάρχουν ακόμα πολλοί λειτουργοί που προσφέρουν. Δυστυχώς ο κόσμος και τα ΜΜΕ αναδεικνύουν μόνο τις παραβατικές συμπεριφορές. Και στα πλαίσια του κοινωνικού αυτοματισμού κατηγορούνται και αυτοί που έχουν υποστεί τα πάνδεινα στην διάρκεια του εργασιακού του βίου. Μπράβο και στις δύο.
Οι άγνωστοι ήρωες που στοιβάζονται ανώνυμα στο σύνολο των συνταξιούχων , θα μείνει η Τασούλα με τις αναμνήσεις των 37 χρόνων και μπράβο στην Κ.Γκασταρη που θα μας θυμίζει ότι ακόμα υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι με φιλότιμο και προσφορά στον ανθρωπο
Σε όλους τους τομείς του δημοσίου υπάρχουν ήρωες που κάθονται πέραν του ωραρίου τους για να εξυπηρετήσουν συνανθρώπους μας. Ακόμα περισσότερο στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν ήρωες που με 4ωρο εργάζονται 10ωρο. Όλοι αξίζουν αναγνώριση!
Συγγνώμη, θεωρείτε το να κάνεις το 4-ωρο 10-ωρο ηρωικό; Εκτός από την περίπτωση έκτακτης ανάγκης κάλυψης συναδέλφου, το 10-ωρο πρέπει να πληρωθεί.
Ζούμε σε έναν κόσμο που οι λίγοι εκμεταλλεύονται τους πολλούς. Αυτά τα θύματα της εκμετάλλευσης θεωρούν τους εαυτούς τους “ήρωες” ενώ στην πραγματικότητα είναι τα κορόιδα. Θέλει και αναγνώριση (με το παράσημο της ανοιχτής παλάμης προφανώς!!!!
400 χρόνια σκλαβιάς και ραγιαδισμού σε ένα μόνο ποστ!