Εκεί στην άκρη της γέφυρας θα σταθώ να αγναντέψω το απέραντο γαλάζιο. Να φθάσει η ματιά μου πέρα στον ορίζοντα εκεί που η θάλασσα ενώνεται με τον ουρανό, κι ας ξέρω ότι είναι ψευδαίσθηση. Μου φτάνει που θα βλέπω όμορφες εικόνες και θα σβήσω από την μνήμη μου τις γκρίζες εικόνες της πόλης. Εκεί στην άκρη της γέφυρας θα πάρω βαθιά ανάσα, να μυρίσω την αλμύρα της θάλασσας, να ανακαλέσω από τις αναμνήσεις τις μυρωδιές του καλοκαιριού, αγιόκλημα και γιασεμί. Κι αν μπορούσα να τις φυλάξω βαθιά μέσα μου, όχι τόσο αυτές όσο τις ιστορίες που μου φέρνουν στον νου από παλιότερες καλοκαιρινές βραδιές. Εκεί στην άκρη της γέφυρας θα κλείσω τα μάτια για να συγκεντρωθώ στους ήχους της θάλασσας, στους ήχους του καλοκαιριού, που θα έρθουν και θα καλύψουν τον θόρυβο της πόλης, την φασαρία της καθημερινότητας, την οχλαγωγία των σκέψεων. Εκεί στην άκρη της γέφυρας θα φθάσω περπατώντας σιγά – σιγά κι ας φοβάμαι τα ύψη, κι ας μην έχω καλή ισορροπία, έτσι για να ξεφύγω από την καθημερινότητα, να βρω την γαλήνη και την ηρεμία, να αδειάσω από σκέψεις, να καθαρίσω το μυαλό από τις εικόνες για να μπορέσω να συνεχίσω…
Δήμητρα Ν. Παπανικολάου. Χημικός – Μηχανικός
Οκ ….
Επειγόντως φερτε θαλασσα στην Κοζάνη
Παντα ποιητικα, διακριτικα και προσεγμενα. Απλα Υπεροχα κι αληθινα. Σ ευχαριστουμε που κοσμεις δροσιστικα το site
Υπάρχει και άλλος τρόπος αράπη μου .