«Στον πατέρα μου οφείλω το ζην, στον διδάσκαλό μου το ευ ζην». Με αυτόν τον λόγο ο Μέγας Αλέξανδρος συνήθιζε να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στο πρόσωπο του δασκάλου του Αριστοτέλη, θεωρώντας πως οφείλει τη βιολογική ύπαρξή του στον πατέρα του, τον γεννήτορά του, αλλά την ποιότητα και το ήθος του στον δάσκαλό του. Ο δάσκαλος, πράγματι, είναι το πρόσωπο που αναλαμβάνει την ευθύνη της παράδοσης της σκυτάλης στις επόμενες γενιές. Με τη σκυτάλη αυτή παραδίδεται η μόρφωση, η ανθρώπινη σοφία, οι δυνάμεις της προόδου και της δημιουργίας, η επιστήμη και η καινοτομία, αλλά, κυρίως, παραδίδεται ό,τι η ψυχή έχει μέσα της προσεκτικά φυλαγμένο· η αγάπη, η πίστη στον Θεό, η τιμή στην πατρίδα, η ευγνωμοσύνη στους γονείς, η αλληλεγγύη στον πάσχοντα αδερφό, η βαθειά ενσυναίσθηση, που καθιστούν τον άνθρωπο όχι απλώς ζώντα, αλλά ευ ζώντα.
Με αφορμή την εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών, η Ιερά Μητρόπολή μας, στις 30 Ιανουαρίου 2024, τίμησε τους εκπαιδευτικούς που μέχρι σήμερα μόρφωσαν και σμίλευσαν πλήθος νέων ανθρώπων και συνταξιοδοτήθηκαν από την ενεργή διδασκαλική δράση. Σήμερα, εκφράζουμε τις ειλικρινείς ευχαριστίες, τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη και την τιμή μας στους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, οι οποίοι αναλαμβάνει κάθε παιδί ως βρέφος, νήπιο, μαθητή δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου, φοιτητή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, και ως σκυταλοδρόμοι αγωνίζονται να μεταδώσουν το «ευ ζην», να εμφυτεύσουν στην καρδιά και την ψυχή των νέων μας τη δική τους σοφία και εμπειρία. Τιμούμε τον μαχόμενο εκπαιδευτικό που κοπιάζει και δίνεται ολοκληρωτικά στην εκπαιδευτική κοινότητα, αφοσιώνεται στην πνευματική καλλιέργεια των μαθητών και τη δημιουργία ελεύθερων πνευμάτων, με τη δύναμη της κριτικής σκέψης, της αποφασιστικότητας, της ανεμπόδιστης επιλογής, των μαθητών με ισχυρή προσωπικότητα και κυριαρχία στη ζωή τους.
Η Ιερά Μητρόπολη θα βρίσκεται συμπαραστάτης και αρωγός στο έργο των εκπαιδευτικών μας, σε αγαστή συνεργασία με τις αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, στηρίζοντας με κάθε δυνατό μέσο το Ελληνικό Σχολείο, την Παιδεία και την Εκπαίδευση.
Ευχαριστώντας και ευλογώντας όλες τις εκπαιδευτικούς και όλους τους εκπαιδευτικούς εν ενεργεία, αφιερώνουμε τους στίχους του Κωστή Παλαμά, από το έργο του «Στον Δάσκαλο»:
Σµίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές.
Κι ό,τι σ’ απόµεινε ακόµη στη ζωή σου, μην τ’ αρνηθείς.
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου.
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ.
Κι αν λίγη δύναµη µεσ’ το κορµί σου µένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωµένη.
Θέµελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεµος να µη µπορεί να τα γκρεµίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησµονήσει;
Θα θυµηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη.
Υποµονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι.
Με βαθύτατο σεβασμό και εν Κυρίω αγάπη,
Ο Επίσκοπός σας,
✢ Ο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ
Ευχαριστούμε για τα όμορφα λόγια σας. Μας δίνουν δύναμη. Παλεύουμε μόνοι μας, με ελάχιστες υποδομές και ελάχιστη στήριξη υλική και ηθική και σπάνια ακούμε ένα ευχαριστώ. Μόνο από τα παιδιά μας μερικές φορές. Θα θέλαμε πολύ να γιορτάσουμε κι εμείς την ημέρα αυτή όπως θα θέλαμε, αλλά δυστυχώς κάποιοι θεώρησαν ότι αυτή η μέρα πρέπει να είναι εργάσιμη, μια μέρα όπως τις άλλες. Γιατί όπως χαρακτηριστικά δήλωσαν “οι αργίες είναι για τους τεμπέληδες”.