Αγαπητέ μας Λευτέρη, δέξου τούτα τα λίγα λόγια που δεν μπόρεσα να σου τα πω, στις 11 Αυγούστου, όταν την προηγούμενη στις 10 Αυγούστου και ώρα 9:00 το βράδυ, δεχθήκαμε τηλέφωνο από τον γιο μας, και γαμβρό σου Γρήγορη, τη δυσάρεστη είδηση ότι «ο πεθερός μου μας άφησε». Η στεναχώρια μας μεγάλη, και αυτή διπλασιάστηκε που δεν μπορέσαμε να παρευρεθούμε για να σε αποχαιρετήσουμε για τελευταία φορά στο μεγάλο σου ταξίδι.
Πάνε δέκα χρόνια, που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε σε ευχάριστη στιγμή, όταν τα παιδιά μας Γρηγόρης και Γεσθημανή, αποφάσισαν να μας αναγγείλουν την επιθυμία τους, ότι σκέπτονται σοβαρά να δημιουργήσουν οικογένεια, και αυτό έγινε.
Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια που πέρασαν, μπορώ να πω ευχάριστα, γνώρισε ο ένας τον άλλο καλύτερα. Πολλές συζητήσεις κάναμε για τη ζωή του ο καθένας, εκείνα που έμειναν σε μένα, για τη δική σου ζωή, και θα τα θυμάμαι για πάντα, έως ότου ζω, είναι τα παρακάτω: Μαθητής ακόμη του Γυμνασίου, πρόσφερες τις εργασίες σου για να συμπληρώσεις τα έσοδα στην πολυμελή οικογένεια του πατέρα σου. Και όταν, φοιτητής πια, στην Ιατρική, τα καλοκαίρια δούλευες σε αλωνιστικό συγκρότημα του γαμβρού σου, της αδελφής σου Ειρήνης – Αναστασίου Σαββίδη, μακαρίτες πια και οι δύο. Νέος τότε, και γεροδεμένος, έκανες τις πιο δύσκολες δουλειές, κουβαλώντας στις πλάτες σου, τσουβάλια των 80 με 100 κιλών… Για να θυμηθώ ένα άλλο πλήγμα της οικογενείας σου, που δέχονταν κατά τακτά χρονικά διαστήματα ο πατέρας σου από την αστυνομία, όπου του έλεγαν: «Για να πάρει πτυχίο ο γιος σου, πρέπει να αποκηρύξει τις ιδέες που έχει περί αριστεράς και κομμουνισμού…» και τα γνωστά και εύκολα παραμύθια του τότε κατεστημένου. Αλλά ο σκληρός και πολύπαθος πατέρας σου απαντούσε: «Αν ο γιος μου, πρόκειται να πάρει πτυχίο με τέτοιου είδους τερτίπια, να μην το πάρει ποτέ…». Τέτοια απάντηση νομίζω, αρμόζει σε τέτοιου είδους περιπτώσεις…
Έρχομαι τώρα, όταν στο Ηράκλειο της Κρήτης, που έπαιρνες την ειδικότητα του Καρδιολόγου, γνώρισες τη μέλλουσα σύντροφό σου, τη Μαίρη, που μέχρι που παρέδωσες την ψυχή σου, βρίσκονταν κοντά σου, και σε όλο το χρόνο της δοκιμασίας σου.
Ευτυχήσατε να δημιουργήσετε οικογένεια και να αποκτήσετε τρία όμορφα και χαριτωμένα κορίτσια. Φροντίσατε να τα μεγαλώσετε και να τα δώσετε εκείνα τα εφόδια, τα οποία θα πρέπει να έχουν οι νέοι μας σήμερα, για την αντιμετώπιση της ζωής των.
Η πρώτη σας κόρη, η Δέσποινα, με πτυχίο καρδιολογίας, εργάζεται σήμερα, όπου και διατηρεί δικό της ιατρείο, στο Γάζι Ηρακλείου Κρήτης. Η δεύτερή σας κόρη, η Γεσθημανή, με πτυχία Οικονομικών σπουδών, εργάζεται ως προϊσταμένη σε δημόσια υπηρεσία και η τρίτη σας κόρη και το σογγάρι σας, η Χαρά με πτυχίο και αυτή της Παιδαγωγικής, ακολουθεί προς το παρόν την ξενοδοχειακή και οικογενειακή σας επιχείρηση, που ήταν δημιούργημά σου, στη δεύτερη πατρίδα σου στο Γάζι Ηρακλείου Κρήτης.
Τέλος Λευτέρη, ευτύχησες να γνωρίσεις και τρία εγγόνια, από τις δύο σου κόρες, από τα οποία, νομίζω πήρες αρκετή χαρά. Πολλές χαρές σε περίμεναν ακόμη Λευτέρη, έλα όμως που ισχύει για όλους μας το γνωστό: «Άλλαι αι βουλαί ανθρώπων και άλλα ο Θεός κελεύει». Δέξου και συ, όπως και όλοι μας, το πεπρωμένο. Για ένα να είσαι περήφανος, ότι άφησες πίσω σου μια όμορφη και αγαπημένη οικογένεια και να τη θυμάσαι, όπου και αν σε κατατάξει ο Δημιουργός μας, όπως και η οικογένειά σου, και όλοι εμείς, θα σε θυμόμαστε για πάντα. Το κρητικό χώμα, που σε δέχτηκε στα σπλάχνα του, ας είναι ελαφρύ… Αιωνία σου η μνήμη.
Με πολύ αγάπη, ο συμπέθερός σου, ΝΑΠΟΛΕΩΝ.
ΚΟΖΑΝΗ 11-8-2017
