“Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων 2017.
Συγχαρητήρια στον τρίτο γιο μου τον Αλέξανδρο!!!
Δεν πέρασε Πουθενά!!!
Μπράβο που “απέτυχε”. Μια χαρά. Κι αν πετύχαινε πάλι μπράβο θα του έλεγα…”
Αυτά γράφει στον “τοίχο” μέσου κοινωνικής δικτύωσης, ιερέας από την Κρήτη…
Αφαιρώ μετά προσοχής το ιερέας…
Οι λειτουργοί του υψίστου σήμερον δεν διαθέτουν στην πλειοψηφία τους εκείνα τα χαρακτηριστικά της τελείωσης και της εξομοίωσης προς το θείο, την σοφία, την αρετή…
Είναι έμπλεοι αδυναμιών, παθών, δεισιδαιμονιών όσων και οι κοινοί θνητοί-και περισσότερων ακόμα- λόγω της επιφανειακής και απλοϊκής επαφής με τις θεϊκές γραφές αλλά και της πλήρους ενσωμάτωσης σε ένα παράλληλο σύστημα εξουσίας και φθοροποιού εκκοσμίκευσης…
Ως γονιός, συγχαίρει!
“Μπράβο παιδί μου”, που απέτυχες!
Το “απέτυχες” το θέτει εντός εισαγωγικών!
Ο ίδιος μπορεί να έχει πει “μπράβο” στον πρώτο και στον δεύτερο γιο που πέτυχαν!
Πέτυχαν όλοι;
Μήπως απέτυχαν όλοι;
Όχι, ασφαλώς!
ΟΙ δύο πέτυχαν και ο τρίτος απέτυχε χωρίς εισαγωγικά!
Απέτυχε όχι στη ζωή του, αλλά σε ένα σύστημα επιλογής για περαιτέρω σπουδή μιας επιστήμης ή μιας τέχνης που δεν αποτελεί και εχέγγυο επαγγελματικής αποκατάστασης!
Η αποτυχία αυτή έχει τον χαρακτήρα της προσωρινότητας…
Μπορεί η προσπάθεια να επαναληφθεί όχι μία αλλά περισσότερες φορές και να μετατραπεί σε επιτυχία!
Η αποτυχία όπως και η επιτυχία αυτή καθεαυτή εξαρτώνται από αντικειμενικούς αιτιολογικούς παράγοντες…
Προετοιμασία, μελέτη, ικανότητες, δεξιότητες και ψυχολογία…
Ασφαλώς οι Πανελλήνιες εξετάσεις δεν είναι η μοναδική ευκαιρία των νέων ούτε και η τελευταία δοκιμασία στη ζωή…
Η επιτυχία και η αποτυχία εναλλάσσονται συνεχώς ανάλογα με τους στόχους του καθενός, τις συνθήκες ( πολιτική, οικονομία, κρίσεις) και τις αλληλεπιδράσεις σε τοπικό και διεθνές επίπεδο…
Η ζωή είναι ένας αγώνας συνεχής…
Ένας αόρατος Ευρυσθέας μας θέτει συνεχώς Ηράκλεια προβλήματα που καλούμαστε να επιλύσουμε…
Το κυνήγι της ευτυχίας, το νόημα και το περιεχόμενό της, είναι ξεχωριστό για τον καθένα όπως και οι επιδιώξεις…
Ο δρόμος του ταξιδιού με τα απρόοπτα κοινός…
Δεν είναι μοναχικός…
Πρέπει να τον βαδίζουμε με άλλους…
Με κανόνες, με συμμαχίες, με μάχες….
Για να είναι αποτελεσματικός και αποδοτικός πρέπει να έχουμε καθαρή και κοφτερή ματιά στα πράγματα.
Η ομιχλώδης σύγχυση όπως αρχικά ανέφερα με το παράδειγμα -όχι προς προσωπική στόχευση και επίκριση αλλά για διάλογο- είναι βλαπτική!
Αυτή είναι η κοινωνική παθογένεια της χώρας μας!
Η ακραία τοποθέτηση επί των πραγμάτων και ο ισοπεδωτικός παραλογισμός κυριαρχούν έχοντας διαποτίσει, διαβρώσει και ριζώσει!
Το παιχνίδι του άσπρου ή μαύρου και η εξίσωση του χείριστου με το βέλτιστο έχουν μιαν ευκολία εκφοράς και κατά τον νεοελληνικό νεολογισμό μια δυναμική γοητεία “μαγκιάς”!
Μια “μαγκιά” που καλύπτει τις αδυναμίες σου, σε κατατάσσει αυτόματα σε υψηλό βάθρο κοινωνικής αποδοχής και σε καθιστά ένα δακτυλοδεικτούμενο “δακρύβρεχτο” ήρωα όπου για κάθε τι που σου συμβαίνει -συνήθως κακό- δεν φέρεις καμία ευθύνη!
Θα μπορούσες να είσαι στρατηγός,πρωθυπουργός, πυρηνικός επιστήμων, Μέσι, Μεσσίας, …αν!
Σιγά το πράγμα!
Αλλά δεν ήθελες να είσαι “φυτό”, δεν ήθελες να σε διατάζουν, αγαπούσες περισσότερο τις γυναίκες από την “στρογγυλή θεά”, ήσουν κατά του “κατεστημένου”…
Αφού όλα είναι απλά στη ζωή…
Το μόνο αβανταδόρικο και διαχρονικό προσόν στην ελληνική εκδοχή της επιτυχίας είναι η κομματική τοποθέτηση!
Παρά τους νόμους και τα αξιακά συμπλέγματα παραμένει ζωντανό και αήττητο!
Κάπως έτσι οι καθαρίστριες των υπουργείων έγιναν γραμματείς δικαστηρίων…
Κάπως έτσι μπορεί να σκέφτηκε και ο συγχαίρων την αποτυχία!
Μπράβο λεβέντη μου…
Απέτυχες…αλλά υπάρχει κι άλλος δρόμος!
Βλέπεις κι εγώ έγινα δημόσιος υπάλληλος, σεβαστό πρόσωπο και με εξουσία στα χέρια…
Ούτε φωστήρας ήμουν στα γράμματα ούτε έβγαλα κάλους στα οπίσθια από την μελέτη!
Πανηγυρίζουν οι άλλοι, πανηγυρίζω κι εγώ!
Ξέρω τι λέω…
Με αυτή τη μεθοδολογική λογική είμαστε σήμερα πανάξια εκεί που πρέπει!
Στο πειραματικό εργαστήριο του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας με τις χειρότερες συνθήκες!
Ως πειραματόζωα, είμαστε κάτω από την ελευθεριότητα των “επιστημόνων” που δεν διέπεται από κανόνες, αρχές και αξίες…
Αν αποτύχουν σύμφωνα με την δική μας λογική “εμείς θα φταίμε”…
Αν πετύχουν εμείς διάφορο δεν θάχουμε…
Απλά, την..” πατήσαμε”!
Δημήτρης Ψευτογκάς
Συγκροτημένη ανάρτηση με αρχή, μέση & τέλος. Προσφέρεται για προβληματισμό και συζήτηση με σκοπο την ανάδειξη των παθογενειών της ελληνικής κοινωνίας. Ενδιαφέρουσα προσέγγιση.
Διαφωνω καθετα γιατι για να αναδειξουμε καποιον δεν κατακρημνιζουμε το συνολο. Σημερα που πολλες κοινοτητες στερουμεθα ιερεων δηλαδη θειας λειτουργιας, δηλαδη θειας κοινωνιας εμεις οι πανσοφοι δε μπορουμε να κατακρινουμε για ελλειψη χαρακτηριστικων τελειωσης και εξομοιωσης προς το Θειον! Ασεβεστατα αδιαφορωντας για τους θυσιαστικα αγωνιζομενους για καθε ενοριτη αόκνως αριστους ιερεις μας, υπαινισομενοι τη σοφια τους ποιοι; εμεις; υπαινισσομενοι εκκοσμικευση την συγκαταβατικη προσεγγιση;ντροπη μας να εγκωμιαζουμε τον ευτελισμο τους.
κ. Ψευτογκά, κάντε μια αναζήτηση στο Google για τον “π.λίβυο” (π. Χαρ. Παπαδόπουλο, περί αυτού πρόκειται), τον “ήρωα” της “ισοπεδωτικής” τοποθέτησής σας και θα καταλάβετε πόσο τον αδικήσατε…
Γ.Μ.