Και οι καντίνες – της Κοζάνης – έχουν τη δική τους ιστορία

Τι να πεις για τις καντίνες; θα σου πουν «πιασάρικο» το θέμα,τα έχουν πει κι άλλοι,  εύκολοι αντικομφορμισμοί κλπ…Δε θα έχουν κι άδικο ίσως,τα πιο cult θέματα πάντα προσφέρονταν προς τέρψιν.Φωτοπροσεγγίσεις εύκολες,πέντε κουβέντες με τον…μάστορα και βγήκε!

Βέβαια στην περίπτωσή μας τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.Δε μιλάμε για καντίνες των ξενύχτηδων,της νύχτας,εκεί που όταν οι άλλοι κλείνουν αυτοί δουλεύουν.Μιλάμε για μαγαζιά με ωράριο,απ το πρωί ως τις 4-5 το αργότερο,κλειστά τα Σαββατοκύριακα και με ..target group εργαζόμενους η διερχόμενους που.. αισθάνονται το στομάχι τους άδειο.Κανονικά μαγαζιά δηλαδή, με τα όλα τους .

Μαγαζιά, μικρές επιχειρήσεις του ενός, βαριά των δύο που σαν τέτοιες, θα έπρεπε να προστατεύονται και να βοηθούνται (από το Κράτος,την Περιφέρεια,το Δήμο). Στα πλαίσια του νόμου, φυσικά, αρκεί αυτός ο νόμος  να είναι ορισμένος και σαφής , χωρίς αντιφάσεις και γενικεύσεις και χωρίς να επιδέχεται κατά το δοκούν ερμηνείες.Το λεν και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες καντίνας, «θέλουμε πάνω απ’ όλα να μην έχουμε την αβεβαιότητα για το αύριο,για τη δουλειά μας.Θέλουμε νάμαστε καθόλα νόμιμοι και να βγάζουμε ένα μεροκάματα,να ξέρουμε ότι η καντίνα,το επάγγελμά μας,δεν διώκεται,στη λογική ευρύτερων συμφερόντων» .

Εμείς δε θα χρησιμοποιήσουμε  όρους… εχθροπραξίας (καντίνες υπό διωγμό κι άλλα τέτοια που ακούμε).Η διάθεση των υπεύθυνων για αναμόρφωση του νομικού πλαισίου- σε έναν(ακόμη) χώρο του εμπορίου που έχει τα δικά του ιδιαίτερα  χαρακτηριστικά και που συμβαδίζει με το «άτακτο» της ιδιοσυγκρασίας μας- διαφαίνεται,αλλά μένει και να αποδειχτεί .Η κινητή καντίνα,σαν συγκεκριμένος κλάδος του υπαίθριου εμπορίου(σημ.ο όρος καντίνα δεν ονοματίζεται καν(!) στο νόμο 4264/2014 περί υπαίθριου εμπορίου) πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως κάθε επιχείρηση που αγωνίζεται,και σκληρά, για την επιβίωσή της,που δαπανά και που πληρώνει για τις υποχρεώσεις της και που,στην τελική, προσφέρει σε όλους εμάς  ένα φθηνό,καθαρό και προπάντων νόστιμο προϊόν.

Η Καντίνα του Ηλία

Στον κόμβο εξω απ τα Κοίλα Κοζάνης  και πρίν περάσεις τη γέφυρα προς Πτολεμαίδα,δεξιά, παραμονευει ο Ηλίας και η καντίνα του. «Έκανα επαφές και γνωριμίες με τόσο κόσμο» θα μας πει ο 36χρονος Ηλίας Πατιός, «κοινωνικοποιήθηκα» .

 «Μ’αρέσει αυτή η δουλειά,αρκεί νάχεις γερό στομάχι.Την κάνω εννιά χρόνια,ψάχνομαι με την γεύση και την ποιότητα κι έχω αποκτήσει σταθερή πελατεία».(σημ. άποψη που επιβεβαιώθηκε κι από απρόσμενο γκαλοπ του συντακτη σε τυχαίους πελάτες της στιγμής!).Άν έχει φορτηγά απ’ έξω,έχει καλό φαγητό μέσα.Αυτό να ξέρεις».

«Κρατιόμαστε ακόμα » θα μας πει ο Ηλίας, «κρατήσαμε τις τιμές,βελτιώσαμε το προϊόν και με 2€ παίρνεις ένα πολύ..γεμάτο σάντουϊτς.Δουλεύω καθημερινά, αλλά όχι τα Σαββατοκύριακα, από τις 7το πρωί ως τις 4 το απόγευμα.Έχω 7 διαφορετικά είδη σάντουϊτς και τους συνδυασμούς τους. Είμαι εδώ χειμώνα καλοκαίρι.»

«Κριτήριο για όλους μας είναι ο κόσμος,»θα μας πει ο Ηλίας αποχαιρετώντας μας. Συμφωνούμε και τον χαιρετούμε με τη σειρά μας…

Α,κάνουμε και delivery παρακαλώ ,τηλεφωνώντας στο 6947616743

Και φυσικά έχουμε e-mail [email protected]  και facebook: https://www.facebook.com/ilias.kantinierhs

Καντίνα ο Σάκης

Στο 7^ο χλμ.Κοζάνης-Πτολεμαϊδας,λίγο μετά την Τεχνομπετόν,δεξιά,μας μας περιμένει ο Σάκης με την καντίνα του. «Είμαι εδώ από το 2006» θα μας πει ο Σάκης Δογραματζής, «η Εγνατία μας έκανε ζημιά γιατί έπρεπε να τραβηχτούμε μέσα,αλλά θέλουμε νάμαστε νόμιμοι κι έτσι έπρεπε να γίνει.»

«Ευτυχώς έχω μια μικρού κόστους επιχείρηση και καταφέρνω να βγάζω ένα μεροκάματο συνδυάζοντας την καλή ποιότητα, με τη σταθερή πελατεία και τη συνεχόμενη χειμώνα-καλοκαίρι παρουσία μου εδώ.Είμαι ικανοποιημένος γενικά».

«Μου αρέσει η δουλειά που κάνω,την αγαπάω» μας ειπε ο Σάκης,» «αλλά φοβάμαι ότι θέλουν να σταματήσουν το επάγγελμα,Νάμαστε νόμιμοι, ναι, αλλά να βγάζουμε κι ένα μεροκάματο.Είναι πολύ δύσκολος ο χειμώνας εδώ.»

Δηλαδή τι σου αρέσει; Ρώτησα το Σάκη, « η κοινωνικότητα των ανθρώπων» μου απάντησε, «κι ότι ο άλλος θα έρθει περαστικός από την Κομοτηνή και θα σταματήσει σε μένα να φάει σάντουϊτς και δε θα το κάνει τυχαία. Είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση αυτό.»

«Το βρώμικο είναι μύθος»,μας είπε χαιρετώντας μας, «αλλά ας τον συντηρούμε».Δοκιμάσαμε το νόστιμο «βρώμικο» που μας πρόσφερε,συμφωνήσαμε με το παραπάνω και τον χαιρετήσαμε.

Καντίνα του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Στην έξοδο του Δρεπάνου προς Εγνατία,απέναντι από το στρατόπεδο Γαζή,βρίσκεται η καντίνα του κ.Χαράλαμπου Παπαδόπουλου.Σταθερά εκεί πάνω από 5 χρόνια.Στην αρχή πιο κοντά στο δρόμο,στη συνέχεια ..οπισθοχώρησε,ας όψονται τα νέα μέτρα που όριζαν συγκεκριμένες αποστάσεις από τον κεντρικό άξονα του δρόμου.

«Δύσκολη η κατάσταση» θα μας πει η σύζυγος του κ.Παπαδόπουλου που συνδράμει στον αγώνα του συζύγου. «Κόπηκε κατά πολύ η δουλειά».

Η πελατεία,σταθερή και διερχόμενη,έχει να διαλέξει ανάμεσα από 5 διαφορετικές γεύσεις σε σάντουϊτς , «το χωριάτικο λουκάνικο,το παϊδάκι αλλά και το μπιφτέκι μας είναι τέλεια»,θα μας πουν. «Αυτό το λέει ο κόσμος κι όχι εμείς».

Η καντίνα βρίσκεται στο σημείο χειμώνα-καλοκαίρι  με ωράριο από τις 9 το πρωί ως τις 4 το απόγευμα.

«Η κοινωνικότητα που αποκτούμε μέσα από τη δουλειά μας είναι θέμα πολύ σημαντικό για μας» θα μας εξηγήσουν. «Και παρότι η καθημερινή κούραση είναι μεγάλη, η ικανοποίηση του πελάτη μας ξεκουράζει.» Είμαστε σίγουροι πως το εννοούσαν.

Καντίνα ο Θύμιος

Στο 2^ο χλμ.Κοζάνης-Θεσσαλονίκης,δεξιά,μετά την (πρωην)γέφυρα του ΟΣΕ ,θα βρούμε την καντίνα ο Θύμιος,αδιαλλείπτως παρούσα από το 2003 ως σήμερα, χειμώνα-καλοκαίρι.

Ο κ.Δημήτρης Τζάλιας μαζί με τον υιό Θέμη εξυπηρετουν καθημερινά την, κατά 80% σταθερή,πελατεία τους όπως φυσικά και τους διερχόμενους.

«Αν και έχουμε σημαντική πτώση» θα μας πει ο κ.Δημήτρης, «το μέγεθος της δουλειάς είναι ικανοποιητικό».Τα προβλήματα πολλά «μέτρα που οι μεζούρες δεν επαληθεύουν παντα,πρόστιμα που σε άλλες περιοχές δεν επιβάλλονται, δύσκολη θεώρηση αδειών..τι να πούμε» μας εκμυστηρεύεται.

Έξι διαφορετικά είδη σάντουϊτς και όλα στα κάρβουνα.Μοναδικό χαρακτηριστικό για καντίνα.Άλλωστε η πανσέτα και το μπιφτέκι του είναι ξεχωριστά.Και περιζήτητα.

 «Αυτό που με βασανίζει πιο πολύ είναι η αβεβαιότητα για το αυριο των παιδιών μου». Πόσα εχεις; τον ρωτάω, «πέντε» μου απαντάει χαμογελώντας.Του ευχήθηκα,τον ευχαρίστησα για το κέρασμα,μου είπε «εγώ στα λέω απλά γράψτα  όπως νομίζεις» κι έκλεισα το μικρό «βρώμικο» οδοιπορικό μου.

Σημ.Αν υπάρχουν και άλλοι φίλοι καντινιέρηδες ας μας συγχωρέσουν.Ο, γρήγορος είναι η αλήθεια,έλεγχός μας αυτές ανακάλυψε.Σε κάθε περίπτωση μπορούμε τάχιστα ,και εμβόλιμα, να επανορθώσουμε.Και φυσικά,πάντα γευστικά.

του Τάκη Κακουλίδη – Πηγή https://togethermag.gr/%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF/