Στυλοβάτης. Λέξη με πολύ μεγάλη σημασία, ιδανική για έναν άνθρωπο ο οποίος αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του, και ακόμα μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας του στα άτομα με αναπηρίες, στην συμπερίληψη , την ειδική αγωγή και την εξομάλυνση της καθημερινότητας συνανθρώπων μας οι οποίοι ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Σήμερα, ένας άνθρωπος που αν μη τι άλλο, μάχονταν με όλο του το είναι για τα δικαιώματα των αυτιστικών, όπως εγώ, άφησε, με την σοκαριστική απώλεια του, πίσω του ένα τεράστιο κενό.
Παρούσα ως καθηγήτρια εργοθεραπείας συγγενικού μου προσώπου, στις δύσκολες στιγμές που βίωσα το 2021, στο να διαχειριστώ το άγχος μου ενόψει πανελληνίων , δίπλα μου για να μου μάθει τι σημαίνει «mindfulness» και διαχείριση στρεσογόνων καταστάσεων. Με το μαγικό της χαμόγελο , το οποίο με έκανε να την λατρέψω σαν σταρ του Χόλυγουντ, μια μέρα παρεισέφρησα σε μάθημα της στο zoom, και από τότε γίναμε φίλοι. Ως καθηγήτρια πανεπιστημίου, με τόσο φόρτο εργασίας που είχε, μου αφιέρωσε μια ολόκληρη ώρα για να αποβάλλω το άγχος από το σώμα μου, κάτι ενδεικτικό της ενσυναίσθησης και της σύμπεριληπτικής της ικανότητας. Δεν θα ξεχάσω με πόση χαρά μου τηλεφώνησες αποκαλώντας με «Αστέρι, συγχαρητήρια, ήμουν σίγουρη πως θα πετύχεις» όταν και πέρασα στην πρώτη μου επιλογή, την Θεάτρου του ΑΠΘ.
Παρούσα στο πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, στο τμήμα εργοθεραπείας, διοργανώνοντας διαρκώς δράσεις ευαισθητοποίησης για ΑΜΕΑ οι οποίες αφορούσαν όχι μόνο τον νομό μας, αλλά και ολόκληρη τη χώρα. Παρούσα δίπλα σε κάθε φορέα , κάθε δημιουργία , κάθε βιωματική δράση , κάθε μεγάλο έργο που αφορούσε την συμπερίληψη και την αποδοχή στο διαφορετικό. Μια γυναίκα που ενέπνεε, και η δουλειά της είχε ως πρόσημο την έννοια της αποδοχής στο διαφορετικό.
Δεν θα ξεχάσω το χαμόγελο της, και τις αγκαλιές που έδινε σε μεγάλους, μικρούς , τυπικούς, διαφορετικούς, σε εκδήλωση στην Πτολεμαΐδα το 2021, με σκοπό την παραγωγή έργου από άτομα με αναπηρία, στολίζοντας κεντρικό δρόμο της πόλης. Δεν θα ξεχάσω, το πάθος με το οποίο δούλευε και έκανε τους φοιτητές της να την εμπιστεύονται τυφλά , να την ακολουθούν πιστά.
Και ναι Κατερίνα, τον πέτυχες και με το παραπάνω τον στόχο σου, ήσουν Καθηγήτρια πανεπιστημίου, βρεφονηπιοκόμος και δάσκαλος που δύσκολα θα ξαναϋπάρξει παρόμοιος.
Μια από τις τελευταίες μας συναντήσεις ήταν στην Πτολεμαΐδα, τις 30 ή 29, δεν έχει καμία σημασία, Νοεμβρίου του 2023 στην παρουσίαση του βιβλίου μου «Τρεις Κόσμοι» που ήσουν και ομιλήτρια. Σε μια περίοδο που διαγνώστηκα με κατάθλιψη και ας μην φαινόταν, ήταν η αγαπημένη μου παρουσίαση διότι την εξύψωσες επισημαίνοντας πόσο δύσκολο και σημαντικό είναι για μη νεύροτυπικά άτομα να παράγουν, τέχνη , και όχι μόνο. Ο λόγος σου μου είχε γεννήσει τόσο όμορφα συναισθήματα που με έκανε , εκείνη την δύσκολο περίοδο που διένυα στη ζωή μου, λόγω της ξεχωριστής σου ύπαρξης και του ταμπεραμέντου σου, να νιώσω περήφανος για τον εαυτό μου.
Κάτι που έκανες σε όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι μαζί με εμένα αυτήν την στιγμή δεν μπορούνε να χωνέψουν τον αδόκητο χαμό σου. Είμαι συγκλονισμένος και παράλληλα σου υπόσχομαι, ότι θα παλεύω και εγώ μαζί με όσους ενέπνευσες για να γίνουν πραγματικότητα τα πάρα πολλά που θα μπορούσες να κάνεις. Τέλος, εύχομαι τα παιδιά σου και ο σύζυγος σου, να μείνουν δυνατοί.
Φτωχά τα λόγια μου μπροστά σου Κατερίνα μου,
Καλό σου ταξίδι!
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Γιώργος Τριανταφύλλου – Συγγραφέας
