Επικίνδυνη πορεία (Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου)

Η πρόσφατη άκρως εντυπωσιακή επίδειξη των δυνατοτήτων που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία (εκρήξεις βομβητών) για την πλήξη εχθρικών στόχων πρέπει να μας οδηγήσει σε βαθύ σκεπτικισμό για το μέλλον του πλανήτη. Τα συμβατικά όπλα, που χρησιμοποιούνται κατά κόρον και τα πυρηνικά, των οποίων αποφεύγεται η χρήση ή γίνεται πολύ περιορισμένη (βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου) ίσως να υποκατασταθούν από άλλα που θα πλήττουν άκρως επιλεκτικά πρόσωπα πλέον και όχι στόχους, στρατιωτικούς ή υποδομών. Είναι άραγε αυτό παρήγορο, αφού κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αποδυναμώνεται ο εχθρός, καθώς θα φονεύονται επιτελείς του και μόνο και θα αποφεύγεται η απώλεια αμάχων και η καταστροφή υποδομών; Με τον ραγδαιότατο ρυθμό εξελίξεων στη διεθνή σκηνή, ίσως το ερώτημα απαντηθεί σύντομα. Πάντως η ιστορία διδάσκει ότι οι λαοί, που βρίσκονται σε απόγνωση, αντιδρούν σε περιπτώσεις κατά τρόπο απρόβλεπτο στον αλαζόνα, θεωρούμενο νικητή.

                Η διαμάχη μεταξύ Αράβων και Εβραίων είναι προαιώνια. Εντάθηκε από τα μέσα του 20^ου αιώνα και έκτοτε η ένταση διατηρούνταν με μικρές, κατά καιρούς, ανάπαυλες. Προσφάτως όμως η κατάσταση έχει επικίνδυνα οξυνθεί. Στις μέχρι τώρα αντιπαραθέσεις το Ισραήλ εξερχόταν νικητής με την αμέριστη συμπαράσταση των ΗΠΑ, που αποτελεί την αιχμή του δόρατος του διεθνούς Σιωνισμού στον πλανήτη. Οι αξιωματούχοι της χώρας αυτής καθώς και των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνουν αμέριστη τη συμπαράστασή τους στο Ισραήλ ακόμη και όταν αυτό διαπράττει εγκλήματα πολέμου! Ο στόχος του Ισραήλ εξ αρχής ήταν η εκδίωξη των Παλαιστινίων από τα πατρογονικά τους εδάφη. Αυτό φαίνεται να επιτυγχάνεται μετά την καταδικαστέα οπωσδήποτε σφαγή αμάχων από άνδρες της Χαμάς. Αποσιωπάται πάντως ότι η οργάνωση αυτή των φανατικών εχθρών του Ισραήλ υποβοηθήθηκε από το Ισραήλ να εξοπλισθεί και να τολμήσει να παρενοχλεί με τις κατά καιρούς εκτοξεύσεις ρουκετών, που δεν πλήττουν αξιόλογους στόχους, καθώς η απόκρουση είναι μάλλον ευχερής με τη σύγχρονη ηλεκτρονική τεχνολογία.

                Ασφαλώς το Ισραήλ δεν θα αισθανθεί χώρα ασφαλής, αν δεν εξοντώσει τις εχθρικές προς αυτό χώρες του Λιβάνου, της Συρίας και του Ιράν. Ο πρώτος αποτελεί στόχο, επειδή η κατάσταση που επικρατεί εκεί είναι χαοτική, καθώς υπάρχουν πληθυσμιακές ομάδες που αντιμάχονται περισσότερο παρά μάχονται το Ισραήλ. Η πιο δυναμική από αυτές, η της Χεσμπολάχ, έχει την αμέριστη υποστήριξη του Ιράν. Η Συρία έχει τεθεί υπό την προστασία της Ρωσίας, η οποία επενέβη για τη στήριξη του καθεστώτος Άσαντ, που επιχείρησε να ανατρέψει ο στρατός των δολοφόνων του ISIS, οργανωμένος από τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία, υπό την υψηλή επίβλεψη του διεθνούς Σιωνισμού. Αν και δεν φαίνεται να συνδέεται ο πόλεμος στην Ουκρανία με τα συμβαίνοντα στη Μέση Ανατολή, είναι εμφανές ότι η εξασθένηση της Ρωσίας θα επιτρέψει στο Ισραήλ να πλήξει καίρια τη Συρία και να ανατρέψει τον Άσαντ, κάτι που δεν κατάφερε να επιτύχει ο ISIS. Ίσως τότε το Ιράν, που από καιρό απειλείται, αλλά και απειλεί, να καταστεί πιο ευάλωτος στόχος, αν η Κίνα παραμένει αμέτοχη στην κρίση, που δεν αποκλείεται με παραχώρηση ως αντάλλαγμα της Ταϊβάν. Άλλωστε δεν είναι λίγα τα εγκωμιαστικά που δυτικοί οικονομικοί κύκλοι πλέκουν για το καθεστώς της «κομμουνιστικής» Κίνας.

                Ασφαλώς οι Άραβες, παρά το διατυμπανιζόμενο ιστορικά εσφαλμένο ότι πρόσφεραν στους Δυτικοευρωπαίους τα συγγράμματα των αρχαίων Ελλήνων, δεν έχουν πείσει ότι είναι σε θέση να πλήξουν σοβαρά το Ισραήλ. Πέραν του ότι είναι διχασμένοι και οι οικονομικά ανεπτυγμένες από αυτές χώρες είναι προσδεμένες γερά στο άρμα της Δύσης και, μέσω αυτής στο του Σιωνισμού, δεν διαθέτουν τα εξελιγμένα οπλικά συστήματα, που θα προκαλούσαν αγωνία επιβίωσης στους Ισραηλινούς. Και το Ιράν δεν πείθει ότι είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει τον εχθρό, αν αυτός αποφασίσει να δώσει ισχυρό πλήγμα. Οι αραβικές χώρες προμηθεύονται όπλα από τις δυτικές βιομηχανίες. Από εκεί προμηθεύθηκαν πρόσφατα και τους βομβητές, που εξερράγησαν με συνέπεια νεκρούς και τραυματίες. Αγνοούσαν άραγε οι της Χεσμπολάχ ότι όχι μόνο οι τράπεζες αλλά και οι βιομηχανίες κατασκευής όπλων και οι ηλεκτρονικές είναι υπό τον έλεγχο του διεθνούς Σιωνισμού στη Δύση; Η παραγγελία δόθηκε σε Εταιρεία με έδρα την Ταϊβάν και αυτή δικαιολογήθηκε ότι οι βομβητές συναρμολογήθηκαν από εταιρεία με έδρα τη Βουδαπέστη! Ασφαλώς όλοι θα δηλώσουν άγνοια, όμως όλοι γνωρίζουν πώς το Ισραήλ επέτυχε να μετατρέψει τους βομβητές σε δολοφονικά όπλα. Και ποιόν άραγε να εμπιστευθούν στο μέλλον οι Άραβες, που θα εμμείνουν στην πολεμική κατά του Ισραήλ, αν δεν αποτελέσει το συμβάν πρόξενο αποκαρδίωσης και αποδεχθούν ως τετελεσμένο τον θρίαμβο του αντιπάλου; Βέβαια στην αλαζονεία του ισχυρού εμφωλεύει διαχρονικά η κατάρρευσή του. Αν η πρόκληση κατά των ανισχύρων Αράβων μετατραπεί σε πρόκληση κατά του ισλάμ, η κατάσταση μεταβάλλεται κατά τρόπο δραματικό. Θα τολμήσουν άραγε οι ηγέτες του Ισραήλ να κατεδαφίσουν το τέμενος του Ομάρ στην Ιερουσαλήμ; Τότε κανένα σύγχρονο όπλο δεν θα τους σώσει. Στην ιστορία νικούν οι αποφασισμένοι να πεθάνουν για ένα σκοπό. Και σκοπός όχι των Εβραίων, αλλά των πανισχύρων σιωνιστών είναι η κυριαρχία με θυσία άλλων, καθώς αυτοί είναι ασήμαντη αριθμητικά δύναμη. Θα επιτύχουν να επιστρατεύσουν σ’ έναν «ιερό» πόλεμο τους παραπαίοντες Δυτικούς; Ακόμη και να το επιδιώξουν οι κυβερνήσεις, τα αποτελέσματα από την έλλειψη οράματος της αρπαγής από τους νέους «σταυροφόρους» θα είναι οδυνηρά για τους προκαλούντες επί αιώνες τους λαούς του πλανήτη.

                Προς το παρόν οι σιωνιστές φροντίζουν να παρατείνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Όχι μόνο επωφελούνται από την πώληση των όπλων, αλλά αποδυναμώνουν και τη Ρωσία, που δεν τολμά να δείξει ποιοι ελέγχουν ΝΑΤΟ και ΕΕ. Και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, που πρόσφατα έλαβαν την εντολή από το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να συνεχίσουν τη στρατιωτική βοήθεια, θα συνεχίσουν το καταστροφικό για τους λαούς της Ένωσης έργο. Όσο για την Ουκρανία και τον λαό της αδιαφορούν οι πάντες. Για πόσο ακόμη χρονικό διάστημα θα διαθέτει μαχητές να προσφέρονται θύματα στα πεδία των μαχών; Θα ακολουθήσουν και άλλοι την προτροπή του Μακρόν για αποστολή στρατεύματος του ΝΑΤΟ στο ουκρανικό μέτωπο; Ας ευχηθούμε να μη συμβεί αυτό, γιατί οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες. Τί θα απογίνει, όταν καταπαύσει ο πόλεμος, η Ουκρανία, η πλήρως σχεδόν κατεστραμμένη χώρα; Ίσως τη σώσουν οι Ουκρανοί, που σήμερα παραθερίζουν στη Μεσόγειο με τα ακριβά αυτοκίνητα, ενώ τα παιδιά του λαού γίνονται βορά των οβίδων! Θα τη σώσουν και τα δάνεια των τραπεζιτών, που θα σπεύσουν «φιλανθρώπως» να ανασύρουν τη χώρα από τα ερείπια! Και βέβαια θα μείνει στην ιστορία ο Ρώσος ως ο κακός, που ενόχλησε τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων ιδεωδών Δυτικούς, φιλειρηνικούς και δημοκράτες!

                Βαρειά τραυματισμένο θα βγει από τον πόλεμο και το σώμα του Χριστού, καθώς η Εκκλησία Του έχει σχισθεί. Άλλοι ευλόγησαν τον πόλεμο, αν και η Εκκλησία δεν ευλογεί όπλα, και άλλοι προσδέθηκαν στο άρμα των Δυτικών και ενήργησαν κατά τρόπο, που ευνοεί τα αντιεκκλησιαστικά σχέδια της Δύσης, υποχειρίου των σιωνιστών. Η Εκκλησία στην Ουκρανία διώκεται από καθεστώς, που έδειξε ότι η ναζιστική ιδεολογία βρίσκεται εκεί στην εξουσία, αν και «εξουσιαστής» (ανδρείκελο) είναι απόγονος εκείνων, που εκτέλεσαν οι Ουκρανοί  οπαδοί του ναζισμού, κατά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο του 20^ου αιώνα. Η Δύση έναν στόχο έχει: Να κυριαρχεί συμπράττουσα είτε με ολοκληρωτικά καθεστώτα, τα οποία αυτή στηρίζει στην εξουσία, είτε με ισλαμικές χώρες κατά χριστιανικών είτε με τον διάβολο, όπως κατά καιρούς γνωστοποιούν και Έλληνες πολιτικοί, δεμένοι στο άρμα των δυτικών «αξιών»! Και βέβαια πάντοτε για το καλό της ανθρωπότητας!

                                                                                «Μακρυγιάννης»