Εκδήλωση – Παράκληση στην Παναγία την Γοργοϋπήκοο της Ι. Μονής Δοχειαρίου του Αγίου Όρους, με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου, αφιερωμένη στους νέους, κατά της (ψυχολογικής και σωματικής) βίας, στα σχολικά και εξωσχολικά περιβάλλοντά τους, υπέρ της ειρήνης, της συνεργασίας και της (παιδαγωγικά εφικτής) συν-δημιουργικότητάς τους σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων τους (σχολικό, πολιτιστικό, αθλητικό) πραγματοποιήθηκε (1-10-2024) στον Άγιο Διονύσιο Βελβεντού.
Έψαλαν, ο Γιάννης Τζινίκος πρώην διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Βελβεντού και η Δήμητρα Κίτση-Βαλωμά.
Στην Παράκληση προσήλθαν μαθητές των Σχολείων Βελβεντού – Παιδικού Σταθμού, Νηπιαγωγείων 1ου και 2ου, Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου, γονείς των μαθητών, εκπαιδευτικοί των σχολείων (νηπιοτρόφοι, νηπιαγωγοί, δάσκαλοι, καθηγητές, ειδικότητες – γυμναστές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, μουσικοί, της σχολής Καλών Τεχνών, ξένων γλωσσών, κλπ.).
Σεβαστό, ανεκτίμητο, δύσκολο και όμορφο το της Παιδείας έργο των εκπαιδευτικών μας, που το προσφέρουν άοκνα και καθημερινά στους μαθητές τους – παιδιά και εγγόνια μας. Τους ευχαριστούμε.
Το της Παιδείας έργο, που δεν είναι στάσιμο-τέλμα, ανα-νοηματοδοτείται διαρκώς, όχι μόνο μέσα από τραγικά περιστατικά που ανακύπτουν, κυρίως (πρέπει να) ανα-νοηματοδοτείται μέσα στη Σκέπη και το Φως της Θεοτόκου Μαρίας, της Παναγίας.
Με τις παραπάνω σκέψεις και κυρίως με την αφοσίωσή μας στο ποιητικό κείμενο του ‘’Παρακλητικού Κανόνα εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον, Γοργοϋπήκοον, της Ι. Μονής Δοχειαρίου’’ (ποίημα αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου) ψάλαμε την Παράκληση και την Αρτοκλασία, προσφέροντας στον καθένα και στην καθεμιά μαζί με το κομμάτι του ευλογημένου άρτου της Αρτοκλασίας και τη Χάρη, το φως και τη χαρά της Παναγίας. Ευχόμενοι βεβαίως, κοιτάζοντας και την παγκόσμια σκηνή, που ‘’τρίζει, σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας’’, όπως λέει ο Διονύσης Σαββόπουλος, προσευχόμενοι και ‘’Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου..’’.
‘’Νυν καιρός ανάγκης ήλθεν ημίν, νυν παρέστη χρεία, βοηθείας Κόρη της Σης, λύτρωσαι ουν πάσης, ανάγκης και κινδύνου, και χείρα βοηθείας τάχιστον όρεξον’’ (Μεγαλυνάριον).
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
2-10-2024
