Ένα έκτακτο προσωπικό περιστατικό υγείας μ’ έφερε στις πόρτες του Μαμάτσειου Νοσοκομείου Κοζάνης. Την 7/11/24, που δήλωσα το ιατρικό περιστατικό μου, η εξυπηρέτηση του τμήματος επειγόντων και της περίθαλψής μου στην Παθολογική κλινική, ήταν για μένα πρωτόγνωρη.
Είδα και γνώρισα Γιατρούς ( και δέχτηκα την φροντίδα τους ) ( γυναίκες και άνδρες ) νεαρές – νεαρούς, όλες κι όλοι ειδικευόμενοι, με πόσο ζήλο, ιατρική φροντίδα, σεβασμό και περιποίηση πού έδειχναν στους ανήμπορους ασθενείς.
Μαζί μ’ αυτούς και το θεάρεστο έργο τους, δεν μπορώ να εξαιρέσω και να μην εξάρω, το μεγάλο επίσης και σημαντικό έργο, του νοσηλευτικού κι άλλου προσωπικού του Νοσοκομείου, αλλά και των Μόνιμων Γιατρών και της Δ/τριας της Παθολογικής Κλινικής.
Το χαμόγελο, η υπομονή κι η καταδεκτικότητα, καθρεφτίζονταν στα μάτια τους. Ο λόγος τους, βάλσαμο για τους ασθενείς, έσταζε μέλι.
Με την ευγένεια και την επιμέλεια, αντιμετώπιζαν όλα τα περιστατικά και τα άτομα χωρίς διακρίσεις.
Κανείς τους δεν υπολοιπόταν του άλλου. Η συνεργασία μεταξύ τους, άριστη, αν και το ωράριο εργασίας τους είναι χρονικά βαρύτατο.
Οι διαπροσωπικές σχέσεις μας, που αναπτύχθηκαν, βασίστηκαν πάνω στην εμπιστοσύνη του ασθενή προς τον γιατρό.
Ο καθένας με την ειδικότητά του και το εντεταλμένο ιατρικό πόστο του.
Άλλος για το αίμα, άλλος για το οξυγόνο των εγκεφαλικών, άλλος για την πίεση κ.λ.π., όλα με οργάνωση, τάξη, σειρά και την συνέργεια και βοήθεια του νοσηλευτικού προσωπικού.
Ο πόνος και το παράπονο του ασθενή, εισακούονταν με προσοχή και χαρά από τους τρανούς Γιατρούς κι αυτοί με την σειρά τους να τα μεταφέρουν ως οδηγίες για τις ενδεικνυόμενες ιατρικές παρεμβάσεις τους στους ασθενείς.
Χωρίς να θέλω να διακρίνω κάποια ή κάποιον από τους ειδικευόμενους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό,
( όλες κι όλοι τους αξίζουν τους επαίνους μου )
θα σταθώ μόνο σε τρία πρόσωπα, ανώνυμα, που έτυχα των ιατρικών φροντίδων τους και να τους συγχαρώ μέσα από την καρδιά μου :
την υπεύθυνη νεαρή γιατρό στο Τμήμα επειγόντων περιστατικών,
τον ειδικευόμενο, που θέλει να γίνει Γαστρεντερολόγος.
και την νοσηλεύτρια με το χαμόγελο μέχρι πέρα.
Αυτούς κι όλα τα παιδιά ολόψυχα τους εύχομαι να πετύχουν ως λειτουργοί της ιατρικής επιστήμης και να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση, ως άλλοι Καλοί Σαμαρείτες.
Αλλά και οι υπηρεσίες υποδοχής λογιστήριο, γραφείο κίνησης κλπ είχαν την ανάλογη συμπεριφορά.
Τελικά το Μαμάτσειο Νοσοκομείο, έχει όνομα.
Και το όνομα αυτό κτίστηκε και κτίζεται από τη παλιά και τη νέα γενιά των καλών Σαμαρειτών που υπηρέτησαν, υπηρετούν και θα υπηρετήσουν στο μέλλον το ΕΣΥ.
Το ΕΣΥ είναι η βάση μιας Ελλάδας με υγιείς Πολίτες.
Η Κυβέρνηση να ενσκήψει με περισσότερο ενδιαφέρον και γνώση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Νοσοκομεία της Χώρας μας, ( ιδιαίτερα της Δυτικής Μακεδονίας, που ερημώνει ) με τις ελλείψεις σε Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό, σε θέματα οργάνωσης υγείας κι εξυπηρέτησης του Πληθυσμού της Δυτικής Μακεδονίας.
Και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ.
ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ!!!
Βαβλιάρας Στέφανος
Συνταξιούχος Δάσκαλος
Πρώην Δήμαρχος Αιανής
