Απεβίωσε σήμερα 24/03/25 ο συνταξιούχος καθηγητής φιλόλογος Λάζαρος Λαζαρίδης με καταγωγή από την Ποντοκώμη που υπηρέτησε επί σειρά ετών σε γυμνάσια και λύκεια της Κοζάνης ως γυμνασιάρχης και λυκειάρχης.
Γνωρίζετε ότι το kozan.gr είναι από τα ελάχιστα site, του είδους του, στην Π.Ε. Κοζάνης, με παραγωγή πρωτογενούς υλικού – ειδήσεων, σταθερά, σε Κοζάνη & τα τελευταία 12 χρόνια και στην Πτολεμαΐδα, καλύπτοντας σε ποσοστό άνω του 80% όλα τα γεγονότα δράσεις που λαμβάνουν χώρα στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της Δ. Μακεδονίας;
Απεβίωσε σήμερα 24/03/25 ο συνταξιούχος καθηγητής φιλόλογος Λάζαρος Λαζαρίδης με καταγωγή από την Ποντοκώμη που υπηρέτησε επί σειρά ετών σε γυμνάσια και λύκεια της Κοζάνης ως γυμνασιάρχης και λυκειάρχης.
Αιωνία του η μνήμη ! ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !
Ελαφρύ να είναι το χώμα κ.καθηγητά
Καλό παράδεισο κ. Καθηγητά
Υπήρξατε φωτεινό παράδειγμα
Άνθρωπος καλοσυνάτος, χαμηλών τόνων, αγαπούσε όλα τα παιδιά, είχα την τύχη να τον έχω καθηγητή στη Γ’ Λυκείου, στ’ αρχαία επιλογής, έμαθα αρκετά, γιατί είχε μεταδοτικότητα και αγαθή ψυχή.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε δεχτεί/σκεπάσει.
Εύχομαι η ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ να έχει υπό την ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ.
Θα σε θυμάμαι πάντοτε με καλή ανάμνηση.
Με τον αγαπητό Λάζαρο συνυπηρετήσαμε στο Πειραματικό Γυμνάσιο Κοζάνης. Εκείνος ως Διευθυντής. Εγώ ως απλός καθηγητής. Ήταν άνθρωπος με συνέπεια και ευθύτητα. Στόχος του ήταν να λειτουργεί το σχολείο εύρυθμα και να μη χάνονται ώρες διδασκαλίας χωρίς σοβαρό λόγο. Και πέτυχε τον στόχο του. Οι σχέσεις του με τους συναδέλφους υπήρξαν άψογες. Ο Λάζαρος υπήρξε καλός φιλόλογος. Ο λόγος του ήταν πάντοτε καλλιεπής, “άλατι ηρτημένος”. Θυμάμαι με εντυπωσίασε ο επικήδειος στον πεθερό του. Αργύριο Καρακλάνη, ένα άγιο γεροντάκι, στον Άγιο Δημήτριο Κοζάνης. Εξέφραζε όλο τον σεβασμό στον πατέρα της συζύγου του και αποκάλυπτε άριστες σχέσεις μαζί του. Είθε να τον κατατάξει ο Κύριος με τους εκλεκτούς του, επειδή υπήρξε ένας δίκαιος άνθρωπος. Και οι “δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι”, και να παρηγορήσει την εκλεκτή σύζυγο-συνάδελφο και τα καταξιωμένα παιδιά του: το Θεόφιλο, τη Μάρθα και τον Αλέκο. Γ. Τσακαλίδης