«Ξεκίνησα από ανάγκη, αλλά πλέον είναι κομμάτι της ζωής μου» λέει ο Βασίλης Πειμανίδης, ένας από τους πιο έμπειρους διανομείς φαγητού στην Κοζάνη, με 15 χρόνια στο τιμόνι και το κράνος καθημερινά.
Σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο kozan.gr, μιλά για τις αλλαγές στο επάγγελμα, τη μετάβαση από την «μαγκιά του πιτσιρικά με το παπί» στους οικογενειάρχες που στηρίζουν σπίτια, τις επικίνδυνες διαδρομές στη βροχή αλλά και τις φιλίες που γεννιούνται μέσα από μια απλή παράδοση φαγητού.
«Ο διανομέας δέχεται πίεση. Όλοι θέλουν το φαγητό ζεστό. Αλλά δεν αξίζει να σκοτωθείς για να το παραδώσεις», λέει με σαφήνεια, ενώ θυμάται το μεγαλύτερο φιλοδώρημα που έλαβε ποτέ – όχι για το φαγητό, αλλά για τη βοήθεια σε μια μοναχική γυναίκα που δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι.
Για όσους σκέφτονται να μπουν στο επάγγελμα, η συμβουλή του είναι ξεκάθαρη:«Να τηρούν τον Κ.Ο.Κ. και όσο και αν έχει καθυστερήσει μια παραγγελία, δεν αξίζει να θυσιάσεις μια ζωή».
Ακολουθεί η συνέντευξη:
Κάνω αυτή τη δουλειά 15 χρόνια τώρα. Στην αρχή ήταν μια επιλογή ανάγκης. Καθώς λόγω τις κρίσης το μόνο που μπόρεσα να βρω ήταν αυτό. Πλέον είναι κομμάτι της ζωής μου.
– Το επάγγελμα των ντελιβεράδων έχει μετεξελιχθεί σε σχέση με το παρελθόν. Πληρώνεστε με βάση τις ώρες, τις παραδόσεις ή υπάρχει σταθερός μισθός;
Όταν ξεκίνησα στο επάγγελμα αυτό δεν υπήρχε, σε πολλές περιπτώσεις, ούτε πρόσληψη στο ΙΚΑ. Πλέον οι περισσότεροι διανομείς είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες, που ως επί το πλείστον υπάρχει χρέωση ανά παραγγελία.
– Η πλειοψηφία των ντελιβεράδων της Κοζάνης ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με τη διανομή ή την έχουν σαν δεύτερη δουλειά;
Είναι αρκετοί διανομείς πλέον που το delivery το έχουν σαν βασικό επάγγελμα. Και φυσικά μέσα από το επάγγελμα αυτό καλύπτουν τις ανάγκες από τις οικογένειές τους. Αλλά και υπάρχουν αρκετά άτομα που το κάνουν σαν δεύτερη δουλειά για ένα έξτρα εισόδημα. Γενικά έχουν επικρατήσει στο χώρο οι οικογενειάρχες και έχουν χαθεί τα πιτσιρίκια που ήταν παλιότερα στο χώρο, καθώς τότε ήταν το επάγγελμα που έπαιρνες ένα μηχανάκι για να κάνεις και “μαγκιές” όπως έλεγαν τότε.
– Υπάρχουν πελάτες που σου έχουν μείνει στη μνήμη, είτε για καλό είτε για κακό λόγο; Μπορείς να μας περιγράψεις το πιο «περίεργο» ή απροσδόκητο περιστατικό που σου έχει συμβεί σε μια διανομή;
Φυσικά και υπάρχουν πελάτες που κατά καιρούς έχουν αφήσει το στίγμα τους βαθειά στην μνήμη αλλά και στην καρδιά κάποιων διανομέων, καθώς έχουν διαμορφωθεί πλέον μέχρι και φιλίες ανάμεσα σε διανομείς και σε πελάτες. Υπάρχουν πελάτες που σε αντικρίζουν σαν άνθρωπο και νιώθουν ίσως σε κάποιο βαθμό τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όταν έχει καθυστερήσει μια παραγγελία. Και φυσικά σχεδόν ποτέ δεν ευθύνεται καθαρά ο διανομέας για την καθυστέρηση. Όσο για σκηνικό με πελάτη το πιο συχνό είναι ότι παραγγέλνουν σε άλλη οδό από αυτή που είναι. Ξεχνάνε να αλλάξουν την διεύθυνση στην εφαρμογή πριν παραγγείλουν. Φυσικά υπάρχουν και πολλά άλλα περιστατικά που λόγω εχεμύθειας δεν θα ήθελα να αναφερθώ.
– Έχεις βρεθεί ποτέ σε επικίνδυνη κατάσταση λόγω κακοκαιρίας; Περιέγραψε μας που ακριβώς ήσουν και τι ακριβώς συνέβη.
Κάθε φορά που ο καιρός είναι βροχερός είναι μια μόνιμα επικίνδυνη κατάσταση. Ωστόσο πριν καμιά δεκαριά χρόνια καλοκαίρι, είχε ξεσπάσει μια μπόρα και είχε πλημμυρίσει όλη η πόλη Τότε είχε ξεκολλήσει μέχρι και η άσφαλτος στην οδό Μπουσίου, στο ύψος που είναι το φωτογραφείο της Τάσας Δάλλα. Εγώ εκείνη την ώρα παρέδιδα μια παραγγελία στην περιοχή του Αγίου Αθανασίου όταν έπιασε η μπόρα. Όταν έκοψε λίγο η βροχή προσπάθησα να επιστρέψω προς το κέντρο όπου ήταν το μαγαζί που εργαζόμουνα., αλλά το νερό που κατέβαινε ήταν πολύ ορμητικό και είχε ύψος περίπου 50 πόντους. Ήταν αρκετά δύσκολο το να οδηγήσω μέσα σ’ έναν χείμαρρο στην ουσία
