Απειλή γενικευμένης σύρραξης (του Απόστολου Παπαδημητρίου)

               Η επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν δεν αποτέλεσε έκπληξη. Από καιρό είχε προειδοποιήσει ότι θα πλήξει την εχθρική του χώρα. Το Ιράν, πέρα από την ενίσχυση στρατιωτικών ομάδων, που απειλούσαν το Ισραήλ, τείνει να καταστεί πυρηνική δύναμη, οπότε θα αποτελεί απειλή κατά πολύ πιο φοβερή για τον εχθρό του. Σε εφαρμογή του συνθήματος «η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα» το Ισραήλ οργάνωσε την επιχείρηση πλήξης σημαντικών στρατιωτικών στόχων και φόνου στρατιωτικών ιθυνόντων.

               Οι ισχυρές χώρες της Δύσης δεν έδειξαν να αιφνιδιάζονται έχοντας μάλλον προειδοποιηθεί. Ακόμη και η Γαλλία, που, σε συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία, ετοιμάζουν διάσκεψη για τη δυνατότητα ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους, έσπευσε να δικαιολογήσει την επίθεση. Φυσικά στην ίδια γραμμή κινήθηκαν και οι λοιπές. Πάντως οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι δεν έχουν τη διάθεση να εμπλακούν στη σύγκρουση, αναλογιζόμενες ίσως τις συνέπειες.

               Είναι πολύ πιθανόν το Ισραήλ να έχει ζητήσει από καιρό τη στήριξη της Δύσης, ώστε αυτό να πάψει να απειλείται από τους εχθρούς του, που το περιβάλλουν. Η Δύση ανταποκρίθηκε στην επιχείρηση ανατροπής του Άσαντ, ο οποίος προβλήθηκε ως αιμοσταγής δικτάτορας, ενώ ο μισθοφορικός στρατός των δολοφόνων, που αιματοκύλισε Συρία και Ιράκ, επί έτη, χαρακτηρίστηκε, αρχικά, απελευθερωτικός. Η πολιτική αυτή ήταν χωρίς συνέπειες ή μάλλον επωφελής για τις δυτικές χώρες, αφού η έκπτωση του Άσαντ συνετέλεσε στην αποδυνάμωση της Ρωσίας στη Μεσόγειο. Η σύγχρονη τεχνολογία και η αφέλεια της Χεζμπολάχ, να παραγγείλει συσκευές σε χώρα ελεγχόμενη από τη Δύση, εξουδετέρωσαν την επικίνδυνη για το Ισραήλ οργάνωση, που δρούσε στον Λίβανο, στερώντας της πλήθος στελεχών. Η εισβολή ανδρών της Χαμάς στο Ισραήλ, οι φόνοι και οι απαγωγές έδωσαν πρώτης τάξεως αφορμή, να τεθεί σε εφαρμογή σχέδιο εκδίωξης των Παλαιστινίων και από τη Γάζα. Δεν έγινε πάντως ευρέως γνωστό ότι το Ισραήλ επιστράτευσε τζιχαντιστές, δηλαδή αδίστακτους δολοφόνους, για την εξόντωση των μαχητών της Χαμάς, ενώ ο παλαιστινιακός πληθυσμός δοκιμάζεται από ασιτία και οι αρχές όχι μόνο του Ισραήλ αλλά και της Αιγύπτου προβάλλουν εμπόδια στη διακίνηση ανθρωπιστικής βοήθειας.

               Η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ επιδίωκαν στο διάστημα, που μεσολάβησε, να επιτύχουν ανατροπή του καθεστώτος στο Ιράν, καθώς είναι γνωστό ότι υπάρχει ισχυρό ρεύμα αντιτιθεμένων στο απολυταρχικό καθεστώς των «φρουρών της επανάστασης». Επικράτηση μιας ακόμη «επανάστασης», που θα έφερε το όνομα χρώματος ή φρούτου, κατά το προηγούμενο σε άλλες χώρες, θα αποτελούσε την πλέον ανώδυνη λύση. Όμως το Ιράν δεν είναι χώρα ασήμαντη. Επί πλέον σ’ αυτήν έχουν ζωτικά συμφέροντα «σύμμαχοί» της ισχυροί, η Ρωσία και, ιδίως, η Κίνα. Η πρώτη ήδη έχει υπογράψει συμφωνία στρατηγικής σημασίας και ετοιμάζεται για το ίδιο και η Κίνα. Άλλωστε είναι οι χώρες, που στηρίζουν το πρόγραμμα, να καταστεί το Ιράν πυρηνική δύναμη, παρά τη δέσμευσή τους να μην αποκτήσουν και άλλες χώρες πυρηνικά όπλα. Όμως δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι και η Δύση συνέβαλε να καταστούν δυνάμεις πυρηνικές το Πακιστάν και το Ισραήλ. Μάλιστα για το δεύτερο τη γνωστοποίηση έκανε ο Μαρντοχάι Βανούνου, επιστήμονας εργαζόμενος στο πυρηνικό πρόγραμμα. Αυτός υπέστη τη συνέπεια της εντιμότητάς του, υπαγορευόμενης από τη συνείδησή του: μακρόχρονη φυλάκιση, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και συλλήψεις, κατά καιρούς, από την αστυνομία.

               Η καθυστέρηση ανάληψης από κοινού δράσης των δυτικών χωρών, κατά του Ιράν, οδήγησε το Ισραήλ στην πρόσφατη επιχείρηση. Είναι η δεύτερη φορά, που ανέλαβε να δράσει μόνο του. Πρώτη το 1948, όταν αυτοανακηρύχτηκε σε ανεξάρτητο κράτος στο έδαφος της Παλαιστίνης, μη αναμένοντας την απόφαση του ΟΗΕ, στον οποίο είχε παραπεμφθεί το θέμα. Ασφαλώς δέχθηκε βοήθεια για την επιτυχία της. Οι αξιωματούχοι της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, που επισκέπτονται, κατά καιρούς το Ιράν, θα προσέφεραν σημαντικά στοιχεία στους Ισραηλινούς. Ονομάζεται Διεθνής η Επιτροπή, όμως ελέγχεται κυρίως από τη Δύση. Ακόμη πιο σημαντικά προσέφεραν οι διαστημικοί δορυφόροι των ΗΠΑ, καθώς το Ισραήλ δεν διαθέτει. Βέβαια η παροχή πληροφοριών είναι ανώδυνη και γίνεται στο παρασκήνιο. Αρκεί όμως αυτή; Ήδη το Ιράν πέρασε στην αντεπίθεση χωρίς όμως σημαντική επιτυχία. Θα είναι επιχείρηση εβδομάδας ή μήνα και μόνο ή θα προκαλέσει ανάφλεξη ολοκλήρου του πλανήτη; Σε κάθε περίπτωση η επίθεση εχθρού κατά χώρας συντελεί στη συσπείρωση του λαού, που τη δέχεται. Αυτό συνέβη και στη χώρα μας το 1940.

               Φαίνεται ότι το Ισραήλ, αν και τεχνολογικά ισχυρότερο, δεν είναι σε θέση να πλήξει καίρια το Ιράν. Η συνδρομή της Δύσης και ιδιαίτερα των ΗΠΑ θα είναι αποφασιστικής σημασίας. Επιθυμεί η παρούσα κυβέρνησή της την άμεση εμπλοκή της; Μάλλον όχι. Μπορεί να αντέξει στις πιέσεις, που ασφαλώς ασκούνται από τον πανίσχυρο επί του εδάφους της σιωνισμό, που ελέγχει το τραπεζικό της σύστημα; Μάλλον όχι. Ήδη αντιμετωπίζει κρίση στο εσωτερικό της χώρας με την εξέγερση στην Καλιφόρνια. Αν τελικά οι ΗΠΑ ενδώσουν στους σιωνιστικούς εκβιασμούς, η Ρωσία και η Κίνα θα εγκαταλείψουν αβοήθητο τον «σύμμαχό» τους. Προς το παρόν η Ρωσία επιδιώκει σε απέλπιδα προσπάθεια να εξεύρει λύση, ώστε να γεφυρωθεί το αβυσσαλέο χάσμα μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. Αδύνατο να επιτύχει κάτι. Η κρίση ίσως αποτελεί μία ακόμη πρόκληση για δοκιμασία της ρωσικής ανοχής και αντοχής. Ξεκίνησε η πρόκληση με την ιταμή στάση του προέδρου της Γεωργίας. Συνεχίστηκε με την επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη. Τώρα είναι κατά πολύ πιο έντονη. Και βέβαια η Ρωσία γνωρίζει καλά ότι το Ισραήλ δεν υπήρξε αμέτοχο στην ανατροπή του Άσαντ, άσχετα αν ανέθεσε τη βρώμικη δουλειά στην «φιλική» προς τη Ρωσία Τουρκία, που κάποιοι αφελείς υποστηρίζουν ότι στο μέλλον θα δεχθεί ισχυρό πλήγμα από το Ισραήλ! Πιο πέρα σε στάση αναμονής βρίσκεται η «σφίγγα» Κίνα, η οποία αργά και μεθοδικά ετοιμάζεται όχι μόνο με την κυριαρχία της στο εμπόριο αλλά και με την πρωτοπορεία της στην τεχνολογία αιχμής να πλήξει την παρακμασμένη Δύση και τους συνοδοιπόρους της.

               Το Ιράν στη φάση αυτή, γνωρίζοντας την ηθική τουλάχιστον συμπαράσταση των δυτικών χωρών στο Ισραήλ και τη δικαιολόγηση της επιθετικότητάς του, απειλεί με αποκλεισμό του στενού του Ορμούζ στην έξοδο του περσικού κόλπου, ώστε να καταστεί αδύνατη η πλεύση δεξαμενοπλοίων, που μεταφέρουν πετρέλαιο των αραβικών χωρών. Βέβαια αυτό θα έχει σημαντικές επιπτώσεις. Σε βάρος των ευρωπαϊκών χωρών, που θα υποχρεωθούν να αναζητήσουν καύσιμα σε άλλες πηγές, οπωσδήποτε ακριβότερα. Θα επαναληφθεί το προηγούμενο με την άφρονα επιβολή αποκλεισμού της Ρωσίας, λόγω εισβολής στην Ουκρανία και προμήθειας πανάκριβου αερίου από τις ΗΠΑ, που εκτίναξε το κόστος των προϊόντων, ενώ επιτακτική ήταν η ανάγκη για μείωση αυτού, προκειμένου να καταστούν ανταγωνιστικά. Αλλά αυτό εγκυμονεί μεγάλο κίνδυνο και για το Ιράν, καθώς θα στρέψει εναντίον του τις αραβικές σουνιτικές φιλοδυτικές χώρες. Μήπως αυτό επιδιώκει και το Ισραήλ; Το πλήγμα της ευρωπαϊκής οικονομίας θα είναι ανώδυνο για το ίδιο και για τις ΗΠΑ. Το κέρδος από την ενδοϊσλαμική σύγκρουση μεγάλο.

               Πιο πέρα είχαμε πρόσφατα νέα ανάφλεξη της αντιπαράθεσης δύο ισχυρών χωρών με πυρηνικά όπλα, του Πακιστάν και της Ινδίας. Θα μείνουν αυτές αμέτοχες σε γενικευμένη σύρραξη;

               Όταν μαλώνουν δύο ελέφαντες στον βάλτο, την πληρώνουν τα βατράχια, είναι αφρικανική παροιμία. Ταιριάζει απόλυτα στους λαούς, που οι ισχυροί του κόσμου λογαριάζουν για βατράχια. Ποιος μπορεί να ειρηνεύσει τον πλανήτη μας; Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται.

                                                            «Μακρυγιάννης»