Αγαπητοί συμπολίτες,
Σε πρόσφατη δημόσια τοποθέτησή του, ο Δήμαρχος επέλεξε να απαντήσει στην κριτική που του ασκήθηκε όχι με επιχειρήματα, αλλά με ύβρεις, προσβολές και βαρύγδουπες εκφράσεις περί “σαρδανάπαλων”, “καιροσκόπων” και “μισαλλόδοξων”. Ακόμα, η αναφορά του σε “διωγμούς, εξορίες και καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων” είναι όχι μόνο ιστορικά ατυχής, αλλά και προσβλητική για όλους όσους έχουν βιώσει πραγματικά τέτοιες τραγωδίες.
Αντί να δώσει καθαρές απαντήσεις σε ζητήματα που αφορούν όλους μας, ο κ. Δήμαρχος επιδόθηκε σε έναν λόγο διχαστικό, υπαινικτικό και προσβλητικό για όσους τολμούν να εκφράζουν διαφορετική άποψη. Και το ερώτημα είναι απλό: Γιατί ενοχλείται τόσο πολύ από τον δημόσιο διάλογο;
Η δημοκρατία δεν απειλείται από την κριτική, αλλά από την αλαζονεία της εξουσίας. Δεν απειλείται από εκείνους που διαφωνούν, αλλά από εκείνους που απαιτούν σιωπή. Οι χαρακτηρισμοί και οι υπαινιγμοί δεν μας πτοούν – μας επιβεβαιώνουν.
Εμείς δεν θα απολογηθούμε επειδή δεν σιωπήσαμε μπροστά σε ενέργειες και πρακτικές που θεωρούμε προσβλητικές για την τοπική κοινωνία και τις αξίες της.
Και όχι, κύριε Δήμαρχε. Δεν αντιπαραβάλλουμε το “ΕΓΩ” στο “ΕΜΕΙΣ”. Αντιθέτως, δίνουμε φωνή σε όσους δεν έχουν μικρόφωνο, λόγο σε όσους δεν έχουν πρόσβαση στις επίσημες ομιλίες. Το “ΕΜΕΙΣ” που επικαλείστε δεν μπορεί να σημαίνει σιωπητήριο σε κάθε κριτική, ούτε μονοφωνία που βαφτίζεται ενότητα.
Η ενότητα, κύριε Δήμαρχε, δεν οικοδομείται με χαρακτηρισμούς, ούτε με απαξίωση των διαφορετικών φωνών. Οικοδομείται με σεβασμό, ειλικρίνεια και αλήθεια.
Εμείς επιλέγουμε να στεκόμαστε καθαρά απέναντι στην υποκρισία, χωρίς φόβο και χωρίς προσωπικά συμφέροντα. Γιατί αγαπάμε αυτόν τον τόπο και δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπεί η πολιτική σε προσωπικό θέατρο, ούτε να κατέβει το επίπεδο του δημόσιου λόγου στο ύψος του πολιτικού αυταρχισμού. Όταν ο δημόσιος λόγος ξεπέφτει σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς, το πρόβλημα δεν είναι όσοι μιλούν – αλλά όσοι ενοχλούνται.
Μάκης Ιωσηφίδης
πρώην Δήμαρχος Αμυνταίου
Παρακαλώ κάποιος να κλείσει το χρονοντούλαπο της ιστορίας
ο, όχι πάντα