kozan.gr: Xύτρα ειδήσεων: Η εικόνα των απολογισμών κι η ευθύνη των επιλογών

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα κείμενα που παρουσιάστηκαν στην χθεσινή ειδική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κοζάνης για τον απολογισμό του 2024 σε αρκετές περιπτώσεις οδηγούσαν σ’ ένα συμπέρασμα. Αν δεν υπάρξουν άμεσα αλλαγές σε κάποια πρόσωπα ή και σε νοοτροπίες, η Δημοτική Αρχή, που σιγά – σιγά, οδεύει προς τα μέσα της θητείας της, θα έχει τεράστιο πρόβλημα. Ήδη έχει. Δεν ήταν μόνο το περιεχόμενο των απολογισμών ήταν και ο τρόπος που παρουσιάστηκαν. Σε κάποιες στιγμές υπήρχε η αίσθηση ότι ορισμένοι αντιδήμαρχοι διάβαζαν πράγματα που είτε δεν κατανοούσαν σε βάθος είτε δεν είχαν οι ίδιοι συμβάλει ουσιαστικά στη σύνταξή τους. Κι αν κάποιος έχει αντικειμενική δυσκολία στο να εκφραστεί αλλά καλύπτει το κενό με ουσιαστικό έργο, αυτό είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό κι εν μέρει συγχωρείται. Τι γίνεται όμως με εκείνους που συνδυάζουν την αδυναμία στην έκφραση, στην κατανόηση και με φανερή υστέρηση στο ίδιο το έργο τους; Κι εδώ ανακύπτει το θέμα της ευθύνης του Δημάρχου Κοζάνης Γ. Κοκκαλιάρη, ο οποίος έχει, πλέον, δύο επιλογές. Ή να κλείσει τα μάτια και να συνεχίσει να πορεύεται με συναισθηματικές πρακτικές ή να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα ως έχει, μακριά από «αυλές» κι ανθρώπους που βολεύονται με την υφιστάμενη κατάσταση. Μπορεί η πολιτική ευθύνη να είναι συλλογική αλλά η επιλογή των προσώπων που στελεχώνουν τις θέσεις «κλειδιά» είναι αποκλειστικά δική του. Αν συνεχίσει να στηρίζει πρόσωπα που δεν ανταποκρίνονται στο βάρος και τη σημαντικότητα της θέσης τους,  τότε αποδέχεται σιωπηλά αυτή την υποτονική – κακή εικόνα. Μετά από τόσο καιρό δε φτάνει να προσπαθείς πρέπει να έχεις κι απτά αποτελέσματα.  Και στην αποτελεσματικότητα δε μπορεί να προσμετράται το αν κάποιος περνάει περισσότερες ώρες δίπλα στον δήμαρχο ή αν συμφωνεί σχεδόν σε όλα μαζί του. Κι όσο κι αν κάποιοι ισχυρίζονται πως δεν υπάρχουν πολλές επιλογές προσώπων, αυτό δεν αναιρεί την ανάγκη για αξιολόγηση και σωστή τοποθέτηση κάθε προσώπου με βάση την επάρκεια και την αποτελεσματικότητα του. Σκεφτείτε κάτι απλό.  Σε μια υπηρεσία που ο πολιτικός προϊστάμενος δείχνει αδυναμία κατανόησης βασικών εννοιών του αντικειμένου, οι  υπάλληλοι της υπηρεσίας σταδιακά σταματούν να τον σέβονται, όχι από κακόβουλη διάθεση αλλά γιατί αντιλαμβάνονται ότι απέναντί τους έχουν έναν άνθρωπο χαμηλού διαμετρήματος σε σχέση με αυτό που ασχολούνται ως αντικείμενο εργασίας. Κι όταν ο υπηρεσιακός παράγοντας παύει να πιστεύει ότι ο πολιτικός προϊστάμενος μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, τότε η ιστορία τελειώνει πριν καν αρχίσει. Σε αυτούς που πρέπει να αντικατασταθούν είναι κι εκείνοι που δεν έχουν μεράκι κι όρεξη και διαρκώς σκαρφίζονται διάφορες δικαιολογίες για να κρύψουν την ανεπάρκειά τους. Απαιτείται επανεκκίνηση. Όχι για όλους αλλά σίγουρα για εκείνους που είναι ανεπαρκείς στην πράξη.

H Xύτρα