Όπως κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου συνδιοργανώνουν, η Περιφέρεια Δυτ. Μακεδονίας, ο Δήμος Κοζάνης και ο Σύνδεσμος Γραμμάτων και Τεχνών Νομού Κοζάνης, τον από ετών καθιερωμένο εορτασμό της Μνήμης της Επανάστασης της Ελίμειας του 1878 Οι πρόγονοί μας στις 18 Φεβρουαρίου του 1878 υψώνοντας το λάβαρο της ελευθερίας διακήρυξαν ταυτόχρονα με την επαναστατική τους διακήρυξη έναν διπλό αγώνα, ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό και εγρήγορση ενάντια στον επερχόμενο Πανσλαβισμό.
Έτσι και φέτος στις 28 Σεπτεμβρίου με ιδιαίτερη λαμπρότητα έλαβε χώρα στην Αγία Λαύρα της Δυτ. Μακεδονίας στο όρος Μπούρινος στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, πανηγυρικός εορτασμός προς τιμή των προγόνων μας που έχυσαν το αίμα τους, για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα την ελευθερία μας.
Στο Εορτασμό σύσσωμη η Πολιτική και η Στρατιωτική εξουσία έδωσε το παρών μαζί με τις Μακεδονικές οργανώσεις που παρέστησαν στον λαμπρό αυτό Εορτασμό.
Ευχαριστούμε από βάθους καρδίας,
Την Περιφέρεια Δυτ. Μακεδονίας και ιδιαίτερα τον Περιφερειάρχη κ. Γεώργιο Αμανατίδη, για την οικονομική συμπαράσταση.
Την Δημοτική Αρχή, τον Δήμαρχο κ. Γιάννη Κοκκαλιάρη για την οικονομική στήριξη και τους Αντιδημάρχους, κ. Ζήση Στημωνιάρη, κ. Νικόλαο Παπαδόπουλο και την κα. Κυριακή Χατζημανώλη-Γκίκα που συνέβαλλαν καθοριστικά ακόμα και με προσωπική εργασία στην αποψίλωση και τον καθαρισμό του ευρύτερου χώρου του ΜΜΑ.
Το Πρόεδρο της τοπικής Κοινότητας Χρωμίου κ. Ευάγγελο Γαμπρέλα για τα συντονισμό με την Δημοτική Αρχή.
Τον εκφωνήσαντα τον πανηγυρικό λόγο κ. Παπανούση Μιχάλη.
Τα χορευτικά του Συνδέσμου και ιδιαίτερα τους χοροδιδασκάλους μας Ηλία Πολίτη και Δώρα Βαξεβάνου
Τις χορωδίες της Αγίας Παρασκευής και του Συνδέσμου που με κοινή εμφάνιση, μας τραγούδησαν ηρωικά δημοτικά τραγούδια υπό τον χοράρχη κ. Ευάγγελο Μυλωνά.
Τους ανθρώπους του Συνδέσμου που έδωσαν την ψυχή τους με εθελοντική εργασία επί ένα εικοσαήμερο με διάφορες παρεμβάσεις:
Τους Γεώργιο Τσίαμη και Παναγιώτη Αγγελίδη, για την καλλιέργεια της πηγής και την συντήρηση του δικτύου ύδρευσης.
Τον ελαιοχρωματιστή Γιάννη Πλιάτσιο και την ομάδα του, για τις βαφές των οροφών στα οικήματα.
Τον Ζήση Γαλγκουράνα για ξυλουργικές εργασίες.
Τον Χρήστο Γουντιό, που συνέβαλε στην κοπή χόρτων.
Τον Γιώργο Γκιθώνα και την Μαλαματή Πατσάκα, για τον καθαρισμό των εσωτερικών χώρων των κτηρίων και όχι μόνον.
Τον Πρόεδρό μας κ. Πολυνείκη Αγγέλη, που για ένα μήνα παρά τον φόρτο εργασιών του, άφησε το γραφείο του και με καθημερινή φυσική παρουσία συντόνιζε όλες τις αναγκαίες δράσεις και εκτός αυτών με υδροβολή καθάρισε με επιμέλεια προτομές, συμμετέχοντας δε στην κοπή των χόρτων κατεύθυνε τα συνεργία αποψίλωσης δίνοντας στους υπόλοιπους παράδειγμα εθελοντισμού.
Ευχαριστούμε θερμά και όλους τους Μακεδόνες συμπολίτες μας που ήρθαν από κοντά αλλά και από μακριά για να γιορτάσουν μαζί μας.
Φωτογραφία Αρχείου
Πάνω απ’ όλους πρέπει να μνημονεύετε συνέχεια και να ευχαριστείτε τον εμπνευστή και δημιουργό του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, όπως και του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου και Φυσικής Ιστορίας, τον Κωνσταντίνο Σιαμπανόπουλο που απ’ότι προσέχω στις ανακοινώσεις σας ούτε μια μικρή αναφορά δεν κάνετε κύριοι/ες του ΔΣ του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Ν. Κοζάνης.
Καλύτερα! Κάθε φορά που το κάνουν τρίζουν τα κόκαλα του! Φαίνεται πόσο “μικροί” είναι σε σχέση με όλα αυτά που έχει προσφέρει ο Δάσκαλος!
Έλεος.
Άλλο η γιορτή του Μακεδονικού αγώνα κι άλλο το μουσείο.
Τιμήθηκε κατά επανάληψη όσο ουδείς ποποτε.
Πότε ακριβώς τιμήθηκε από τον Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών, εκτός από το 2006; Για γράψε να δούμε, μάλλον “πόποτε”! Επίσης αφήνω ασχολίαστη την παρούσα ανακοίνωση του Συνδέσμου γιατί το kozan θα κόψει το σχόλιο, ωστόσο αν τη διαβάσει κάποιος προσεκτικά θα καταλάβει σε ποιον κυρίως απευθύνονται οι ευχαριστίες. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Σιαμπανόπουλος ουδέποτε επεδίωξε επαίνους ούτε ζήτησε να τον ευχαριστήσει κάποιος. Θα μπορούσα να γράφω σελίδες για την προσωπικότητά του και την προσφορά του στον πολιτισμό της πόλης. Εξάλλου η αναγνώριση του έργου του υπερέβη τα τοπικά όρια.
Διαβάζοντας αυτή την ανακοίνωση του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Ν. Κοζάνης μου ήρθαν στο νου οι παλαιότεροι εορτασμοί στον Μπούρινο υπό την προεδρεία του Κωνσταντίνου Σιαμπανόπουλου. Ποτέ του δεν αυτοεπαινέθηκε, ούτε ποτέ έκανε αναφορά στον χρόνο της ανιδιοτελούς προσφοράς που διέθετε για την δημιουργία, τη συντήρηση και το μέλλον των 2 Μουσείων. Σε κάθε ομιλία του αναφέρονταν στους συνεργάτες του, ονομαστικά στους δωρητές των Μουσείων, ποτέ όμως στον εαυτό του. Αυτό και πολλά άλλα τον ξεχώριζαν ως άνθρωπο και δικαίως η προσωπικότητά του είναι κυρίαρχη στον πολιτισμό της Κοζάνης κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.
Άλλο και τούτο.Γιάννης πίνει , Γάννης κερνάει.Μπραβο στον εμπνευστη!!!