Η πολιτική — στην ουσία της — είναι η τέχνη με την οποία οι άνθρωποι οργανώνουν τη συλλογική τους ζωή.
Είναι ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζουμε πώς θα ζήσουμε μαζί.
Από τα βάθη της ιστορίας, η πολιτική ήταν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης.
Μέσα απ’ αυτήν, οι κοινωνίες αναζητούσαν και αναζητούν τρόπους να προχωρήσουν, να συνυπάρξουν, να δημιουργήσουν.
Κι όμως…
Τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε να κυριαρχεί μια πολιτική δύο όψεων:
η Άριστη και η Αρεστή.
—
Η Αρεστή πολιτική είναι εύκολη.
Δεν ενοχλεί κανέναν.
Λέει σε όλους ό,τι θέλουν να ακούσουν.
Αποφεύγει τα δύσκολα.
Κρύβεται πίσω από τις λέξεις και τις φωτογραφίες.
Το αποτέλεσμα;
Πολιτικοί που κάνουν αναρτήσεις αντί για δουλειά.
Που φωτογραφίζονται μπροστά σε έργα που δεν γνωρίζουν ποιος τα σχεδίασε.
Που μοιράζουν υποσχέσεις γνωρίζοντας πως δεν θα τις τηρήσουν.
Που δεν κυβερνούν για να αλλάξουν· κυβερνούν για να μην ενοχλήσουν.
—
Απέναντί της, στέκει η Άριστη πολιτική.
Η δύσκολη.
Η ειλικρινής.
Η πολιτική που δεν χαϊδεύει αυτιά.
Που παίρνει αποφάσεις, συγκρούεται, ελέγχει, διορθώνει.
Που παράγει ουσία.
Δεν υπόσχεται· εκτελεί.
Δεν κάνει δημόσιες σχέσεις· κάνει δουλειά.
Δεν ενδιαφέρεται να είναι αρεστή· ενδιαφέρεται να είναι σωστή.
Και γι’ αυτό την πολεμούν.
Την πολεμούν οι αντίπαλοι, αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες,
που προτιμούν το ψέμα που τους χαϊδεύει,
από την αλήθεια που τους ξεβολεύει.
—
Η Άριστη πολιτική χτίζει το αύριο.
Όχι με ευχές, αλλά με γνώση, σχέδιο και τόλμη.
Δυστυχώς, και στον τόπο μας βλέπουμε την ίδια εικόνα:
ευκαιρίες που χάνονται,
νέους που παρακολουθούν σιωπηλοί, χωρίς γνώμη, χωρίς άποψη.
Κι αναρωτιέμαι…
Θέλουμε να ακούμε αυτά που μας ευχαριστούν ή αυτά που μας ξυπνούν;
Θέλουμε πολιτική διαχείρισης εντυπώσεων ή πολιτική με πυγμή;
Θέλουμε χειροκρότημα ή αποτέλεσμα;
Πολιτική για το story ή πολιτική για την ιστορία;
—
Η πολιτική είναι — ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι — η υψηλότερη μορφή ανθρώπινης δράσης.
Όχι γιατί δίνει εξουσία,
αλλά γιατί απαιτεί ευθύνη, αρετή και λογική.
Κι όμως, σήμερα,
τα likes, οι δημόσιες σχέσεις και οι «εξυπνάδες» των καφενείων
έχουν μετατρέψει την πολιτική σε κάτι άλλο:
Σε έναν αγώνα για το πώς να είσαι αρεστός,
όχι για το πώς να είσαι άξιος.
—
Κλείνοντας, ας αναρωτηθούμε όλοι:
Τι θα αφήσουμε πίσω μας;
Μια φθηνή πολιτική χωρίς ουσία —
ή μια πολιτική που παράγει αποτέλεσμα, που αντέχει στον χρόνο;
Πουτογλιδης Χαράλαμπος
