Όταν το προσωπικό συμφέρον βρίσκεται πάνω από όλα. Ο πολιτικός που ηττήθηκε τουλάχιστον τέσσερις φορές από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αυτός που για δυόμισι χρόνια ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκε το θάρρος ούτε μία φορά να ανέβει στο βήμα της Βουλής για να τοποθετηθεί στα κρίσιμα ζητήματα της κοινωνίας, των ανισοτήτων, της οικονομίας και της φτωχοποίησης των πολιτών, το κράτος δικαίου, τα εθνικά, αποφάσισε χθες να παραιτηθεί. Και όχι για λόγους πολιτικής ευθιξίας, αλλά για να δημιουργήσει – όπως λέει – έναν νέο πολιτικό φορέα.
Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που σιώπησε όταν η χώρα συγκλονιζόταν από το έγκλημα των Τεμπών, όταν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ αποκάλυπτε τις παθογένειες της διαπλοκής και όταν η καθημερινότητα των πολιτών γινόταν και γίνεται δυσβάσταχτη. Ούτε μία λέξη, ούτε μία πολιτική πράξη ουσίας. Κι όμως, σήμερα εμφανίζεται ως “σωτήρας”, ως εκείνος που θα απαλλάξει τη χώρα από τον Μητσοτάκη.
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι πως ο ίδιος πολιτικός διέλυσε το κόμμα που τον ανέδειξε, υπονόμευσε εκ των έσω τον νόμιμα εκλεγμένο από χιλιάδες μέλη πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανο Κασσελάκη, και συνέβαλε όσο κανείς άλλος στην πλήρη αποδιοργάνωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και τώρα, με περίσσεια αυτοπεποίθηση, ζητά “νέα αρχή”.
Η πολιτική ανηθικότητα δεν μετριέται μόνο με σκάνδαλα ή με παρασκηνιακές συναλλαγές. Μετριέται και με τη στάση ζωής απέναντι στην ευθύνη. Όταν κάποιος αποτυγχάνει επανειλημμένα, σωπαίνει μπροστά στα κρίσιμα και στο τέλος αποχωρεί μόνο για να επανεφεύρει τον εαυτό του, δεν κάνει πολιτική. Απλώς επιβεβαιώνει ότι το προσωπικό του συμφέρον βρίσκεται πάντοτε πάνω από την παράταξη, την κοινωνία και τη χώρα.
