kozan.gr: Χύτρα ειδήσεων: Με αφορμή την χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κοζάνης

Όταν παίρνεις μια απόφαση, ιδίως μια δύσκολη, που γνωρίζεις ότι θα έχει πολιτικό κόστος, οφείλεις να την υπερασπιστείς ευθέως και σταθερά. Αν πραγματικά θεωρείς πως αυτή η απόφαση εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον κι υπηρετεί την αρχή της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των δημοτικών ενοτήτων (όπως αναφέρθηκε), τότε την υλοποιείς χωρίς αστερίσκους και χωρίς μπρος–πίσω. Αν, αντιθέτως, προσπαθείς να ισορροπήσεις μεταξύ δυσαρεστημένων πολιτών και πολιτικού κόστους, τότε η στάση σου κινδυνεύει να εκληφθεί ως κοροϊδία κι εξαπάτηση. Ο Δήμαρχος Κοζάνης, αφού τον Φλεβάρη του 2024, ένα μήνα αφού ανέλαβε τα καθήκοντά του,  απέτυχε να υλοποιήσει την απόφασή του, επανήλθε τον Νοέμβριο του 2024 νιώθοντας πιο ‘έμπειρος(;) και πιο σίγουρος(;),  επιχειρώντας να προχωρήσει εκ νέου στο κλείσιμο του Ληξιαρχείου. Τη βούλησή του, προς τους Προέδρους, πως θα προβεί σε επιστολή προς το Υπουργείο για να διευθετηθεί το ζήτημα του Ληξιαρχείου της Αιανής, πράγματι, τη γνωστοποίησε με σχετικό έγγραφο. Όμως στη συνέχεια, όπως φάνηκε από την χθεσινή κουβέντα, σε επίπεδο παρασκηνιακών χειρισμών, επιχείρησε να «μαλακώσει» τις αντιδράσεις, καλλιεργώντας προσδοκίες ότι η απόφαση ίσως επανεξεταστεί, χωρίς να πει ξεκάθαρα ότι τελικά αυτή η επιστολή προς το Υπουργείο εστάλη.  Με αυτόν τον λανθασμένο τρόπο άφησε ανοιχτά παράθυρα παρερμηνειών και έδωσε στους κατοίκους της Αιανής – και δικαίως – το δικαίωμα να αισθάνονται ότι υπήρξε διγλωσσία ή υστεροβουλία.

Επιπροσθέτως, η εικόνα του δημάρχου στη συνεδρίαση ήταν χαρακτηριστική. Διστακτικότητα, έλλειψη πειστικού λόγου και μια αμήχανη προσπάθεια να δικαιολογηθεί, σχεδόν να απολογηθεί, υπό το βλέμμα και τις πιέσεις των κατοίκων της Αιανής που βρισκόντουσαν στην αίθουσα. Κι αυτή η εικόνα δεν είναι πρωτόγνωρη. Είναι επαναλαμβανόμενη, ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα. Δείχνει έναν δήμαρχο που δυσκολεύεται να σταθεί με αυτοπεποίθηση όταν έχει απέναντί του μια κρίσιμη μάζα πολιτών, ειδικά όταν πρόκειται για ομάδες που υπερασπίζονται τοπικά ζητήματα με πάθος. Κι αυτό είναι ξεκάθαρα προβληματικό. Όχι γιατί ένας δήμαρχος – πόσο μάλλον ένας νέος Δήμαρχος – δεν έχει δικαίωμα να αισθανθεί πίεση  – ανθρώπινο είναι – αλλά γιατί ο τρόπος που διαχειρίζεται αυτή την πίεση καθορίζει το πολιτικό του αποτύπωμα. Όταν, κάθε φορά που η αίθουσα γεμίζει με κόσμο που διαφωνεί, ο δήμαρχος δείχνει να χάνει την αυτοκυριαρχία του ή να μετατοπίζεται από τις αρχικές του θέσεις. Με αυτή τη στάση το μήνυμα που περνά είναι πως η σταθερότητα της πολιτικής του βούλησης εξαρτάται από την ένταση των αντιδράσεων. Να θυμηθούμε πως παρόμοια στάση είχε και στην υπόθεση με εργαζόμενους των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών του Δήμου Κοζάνης, που απασχολούνται με συμβάσεις μέσω ΕΣΠΑ εδώ και 15 έως και 23 χρόνια, όταν, αρχικά, αρνούνταν κατηγορηματικά να προτείνει στο Δ.Σ. Κοζάνης τη λήψη απόφασης ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες ή και σε μια ακόμη περίπτωση  όταν κάποιοι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν για την αλλαγή του ονόματος της οδού που διαμένουν. Κι αυτή η στάση, τον πρώτο χρόνο, θα μπορούσε, ίσως, να δικαιολογηθεί για ένα νέο δήμαρχο, που προσπαθεί να κατανοήσει τους μηχανισμούς της αυτοδιοίκησης και να αποφύγει τις πρώτες πολιτικές κακοτοπιές και τη διατήρηση ισορροπιών, στο πλαίσιο μιας δικαιολογημένης περιόδου ανοχής που, παραδοσιακά, οι πολίτες παραχωρούν σε κάθε νέα δημοτική αρχή. Αυτή όμως η συνεχιζόμενη στάση, σε βάθος χρόνου, διαβρώνει την αξιοπιστία όχι μόνο του προσώπου, αλλά και της ίδιας της δημοτικής αρχής. Και πλέον αυτή η διάσταση ειναι κάτι που ο Δήμαρχος και στο σύνολό της η Δημοτική αρχή πρέπει να λάβει/ουν πολύ σοβαρά υπόψη του/ς, αν θέλει/ουν να διατηρήσει/ουν τη σχέση εμπιστοσύνης που προσπαθεί/ουν να χτίσει/ουν με τους δημότες και να εκπέμπει/ουν εικόνα σταθερής κι αξιόπιστης διοίκησης.

Η Χύτρα