Όταν απουσιάζει η πολιτική και η επιστήμη γεννιούνται τα μπλόκα των αγροτών και δυναμώνει ο αγώνας για την επιβίωσή τους.
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι πολιτικά αναλφάβητο. Αδυνατεί να καταλάβει ότι η αγροφιλία -νέα αγροτικότητα είναι ο πραγματικός εκσυγχρονισμός. Λείπουν από το λεξιλόγιό του λέξεις όπως: Πόλεις-Νέες Πόλεις, Περιφέρειες-Ιστορικές Περιφέρειες, Ύπαιθρος, Γεωργία της Τυπικότητας, Γαστρονομική Γεωργία, Έδαφος – Τόπος, Εδαφική Οικονομία, Καταστατικό του Τόπου, Δίκτυα, Γνώση, Παραγωγικά Συμπλέγματα, Μάστορες, Συμβολικό Κεφάλαιο, Αισθητική, Πολιτισμός, Φιλοκαλία, Πνεύμα του Τόπου (Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Νέα Αναπτυξιακή Παιδεία).
Η οπτική τους δεν ξεπερνά το αθηναϊκό τρίγωνο Ομόνοια-Κολωνάκι-Σύνταγμα. Είναι αυτοί που οδήγησαν τον αγροτικό τομέα να έχει συμμετοχή μόνο στο 3% του ελληνικού ΑΕΠ, ενώ θα μπορούσε να έχει ισχυρή παρουσία και τα ελληνικά προϊόντα αγροδιατροφής να αποτελούν τον κύριο όγκο των ελληνικών εξαγωγών.
Αυτοί που καλούσαν τους αγρότες να κόψουν τις ελιές, παρουσιάζονται τώρα στα μπλόκα και ισχυρίζονται ανερυθρίαστα ότι βρίσκονται σε εθνική αποστολή, τη διάσωση δηλαδή των αγροτών και της «επαρχίας». Ότι αγωνίζονται για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Προσπαθούν έτσι να κρύψουν την ανυπαρξία Πολιτικού Προγραμματικού Λόγου, Σχεδίου και Οράματος. Όσο και να θέλουν όμως, γνωρίζουμε ότι το παραγωγικό τους μοντέλο είναι η μετατροπή χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης σε φωτοβολταϊκά πάρκα εν ονόματι της πράσινης μετάβασης και ο μαζικός τουρισμός.
Οι φετινές κινητοποιήσεις των αγροτών φέρνουν στην επιφάνεια την δυσοσμία του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ. Έτσι συν τοις άλλοις το αγροτικό κίνημα γίνεται και ένα μαζικό κίνημα αντί-διαφθοράς. Δεν επιτρέπεται οι διεφθαρμένοι του παρόντος να παραμένουν ατιμώρητοι και να παρουσιάζονται ως τιμωροί των διεφθαρμένων του μέλλοντος.
Ο αγώνας των αγροτών είναι αγώνας των Ελληνικών περιφερειών. Το αγροτικό ζήτημα είναι μέρος του οξύτατου περιφερειακού προβλήματος της χώρας. Γι ́αυτό και οι τοπικές κοινωνίες δεν συμπαρίστανται απλά. Είναι συμμέτοχες.
Ένα εξαρτημένο, δορυφορικό, γραφειοκρατικό, παρασιτικό κράτος δεν μπορεί να εκσυγχρονιστεί. Θα συνεχίσει να παράγει υποτέλεια, κρίση, διαφθορά, παρακμή. Είναι επίκαιρη λοιπόν σήμερα η θέση μας όπως εκφράστηκε μέσα από τη διακήρυξη της 13ης Μαρτίου 2000, της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης. Μόνο ένα πολυκεντρικό Κράτος βασισμένο στις δέκα Ιστορικές περιφέρειες, τους 700 Δήμους και τους δύο Μητροπολιτικούς Δήμους (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) μπορεί να οδηγήσει στον εκσυγχρονισμό της χώρας, για να αποκτήσει Εθνική Ανεξαρτησία, Κοινωνικό Κράτος, Ανάπτυξη για τους πολίτες και όχι για την ολιγαρχία. Για να μπορούν οι Έλληνες αγρότες να ζουν στον τόπο τους με αξιοπρέπεια και να μην βρίσκονται συνεχώς στους δρόμους, κάθε χρόνο όλο και σε πιο δυσχερή θέση.
Συμμετέχουμε στα μπλόκα. Στηρίζουμε τον αγώνα των αγροτών που είναι αγώνας για την αναγέννηση των Ελληνικών Περιφερειών και την επανακατοίκηση της χώρας.
