Ομιλία του Πάρι Κουκουλόπουλου, Βουλευτή Κοζάνης και Υπεύθυνου ΚΤΕ Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, ως Γενικού Εισηγητή στην Ολομέλεια της Βουλής για την κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού 2026:
Η Κυβέρνηση παρουσιάζει τον Προϋπολογισμό του 2026 σαν ορόσημο μιας νέας εποχής για την ελληνική οικονομία. Προσέρχεται στη συζήτηση έχοντας στη φαρέτρα της αφενός μεν τις διαδοχικές αναβαθμίσεις του αξιόχρεου της Χώρας από τους οίκους αξιολόγησης, αφετέρου -και κυρίως- την εθνική μας επιτυχία με την ανάληψη της Προεδρίας του Eurogroup από τον κ. Πιερρακάκη. Είχα ευχηθεί καλή επιτυχία στον Υπουργό μόλις έγινε γνωστή η υποψηφιότητά του και θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός, τόσο επί της ουσίας όσο και για τον ισχυρό συμβολισμό του.
Δυστυχώς, όμως, την ίδια μέρα χθες -πόσο οξύμωρη χρονική σύμπτωση- στην Εξεταστική Επιτροπή για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ προσήλθε ο γνωστός “φραπές”. Δυο όψεις της Χώρας την ίδια μέρα, που διαφέρουν ριζικά, αλλά συνυπάρχουν.
Ξέρουμε ήδη το μοτίβο στο οποίο θα κινηθούν οι τοποθετήσεις της κυβερνητικής πλειοψηφίας στην πενθήμερη συζήτησή μας, που ξεκινά σήμερα. Θα αντιπαραβάλλουν σε όλους τους τόνους την Ελλάδα του χθες με την Ελλάδα του αύριο, ξορκίζοντας την πρώτη και δίνοντας όρκους φυσικά ότι οι ίδιοι είναι με τη δεύτερη. Δεν έχουν, όμως. καθόλου έτσι τα πράγματα.
Η μία όψη, η προεδρία του Eurogroup με όσα τη συνοδεύουν, πιστώνεται σε όλες τις Κυβερνήσεις από το 2009, με εξαίρεση εκείνη της “μεγάλης χίμαιρας” το πρώτο εξάμηνο του 2015. Στο ΠΑΣΟΚ ανήκει ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας μας, καθώς σήκωσε μόνο του το βάρος της ιστορικής απόφασης να κρατήσει τη Χώρα στην Ευρωζώνη, όπως και για τη στάση του μέχρι σήμερα.
Η άλλη όψη, που συμβολίζει ο “φραπές”, δηλαδή η επιδρομή της εγκληματικής οργάνωσης στα λεφτά των αγροτών, είναι αποκλειστικό δημιούργημα της σημερινής Κυβέρνησης, είναι τα έργα και οι ημέρες της και η θεωρία των χρόνιων παθογενειών δεν είναι παρά “φύλλο συκής”.
Όλη αυτή η συζήτηση για το ισοζύγιο στις επιτυχίες και τις αποτυχίες έχει το ενδιαφέρον της, αρκεί να μην παίρνει τη μορφή ενός ανελέητου και ισοπεδωτικού κομματικού ανταγωνισμού. Το συντριπτικά μεγαλύτερο μερίδιο της εθνικής επιτυχίας μας στο Eurogroup ανήκει στον ελληνικό λαό, όπως ο μεγάλος χαμένος του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ είναι η έντιμη αγροτιά.
Έχει τεράστια σημασία ο σεβασμός στις θυσίες του ελληνικού λαού και η επίγνωση ότι η ανατροπή του κανόνα δεκαετιών «κάθε γενιά ζει καλύτερα από την προηγούμενη», ενός κανόνα που σημαδεύει όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο, στην πατρίδα μας έγινε με όρους καταστροφικούς.
Με το βλέμμα, λοιπόν, στην κοινωνία και στις θυσίες της, έρχομαι στον Προϋπολογισμό. Και απευθύνω στην Κυβέρνηση ένα απλό ερώτημα, το οποίο είναι υποχρεωμένη να απαντήσει, αντί να θριαμβολογεί:
Γιατί όσο πληθαίνουν οι θετικές Εκθέσεις για την ελληνική οικονομία, άλλο τόσο εμπεδώνεται η πεποίθηση στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας ότι τα πράγματα στη Χώρα πηγαίνουν σε λάθος κατεύθυνση;
Απαντήσεις με το προσφιλές επιχείρημα περί λαϊκισμού δεν είναι πειστικές και δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Δεν είναι μόνο ζήτημα σεβασμού στις θυσίες των πολιτών, είναι και ζήτημα Δημοκρατίας. Ο τελικός κριτής όλων των ασκούμενων πολιτικών στη Δημοκρατία είναι οι πολίτες ή αλλιώς ο κυρίαρχος λαός.
Η δική μας απάντηση στο ερώτημα πηγάζει από τα επίσημα στοιχεία (ΕΛΣΤΑΤ, Eurostat, ΟΟΣΑ) και από ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ:
– Οι μεν αξίες των ακινήτων και των κερδών των ισχυρών εταιρειών έχουν ανακάμψει και βρίσκονται πιο πάνω από τα επίπεδα του 2009, οι δε μισθοί και συντάξεις βρίσκονται πολύ πιο κάτω.
– Το μέσο εισόδημα στην Ελλάδα (κατά κεφαλήν ΑΕΠ εκπεφρασμένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης) βρίσκεται στην προτελευταία θέση στην ΕΕ των 27. Ο δείκτης PPS θεωρείται διεθνώς ο πιο αξιόπιστος για τη σύγκριση των χωρών και ταυτόχρονα αναδεικνύει το τεράστιο Νο1 πρόβλημα, το κόστος ζωής, το οποίο εάν δεν το ελέγξουμε, τότε το μέλλον καθίσταται αβέβαιο και η διαρκής λιτότητα δεδομένη.
– Τα εισοδήματα από εργασία στην Ελλάδα το 2019 υπολείπονταν των εισοδημάτων από κέρδη κατά 21,3 δις. Το 2024 αυτή η διαφορά άνοιξε στα 36 δις. Διευρύνθηκε κατά 69%.
– Σήμερα 1.563.000 εργαζόμενοι λαμβάνουν καθαρές αμοιβές κάτω από 1.000 ευρώ και οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν τις χαμηλότερες αμοιβές στην ΕΕ. Το “μοντέλο ανάπτυξης” που έχει επιλέξει η Κυβέρνηση παράγει σε μεγάλο βαθμό χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
– Η ψηφιακή κάρτα που αρχικά νομοθετήθηκε το μακρινό 2010 από την Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και χρειάστηκαν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια για να εφαρμοστεί ομολογουμένως με θετικά αποτελέσματα, αποκάλυψε την τραγική κατάσταση για τους υπαλλήλους ιδίως σε συγκεκριμένους κλάδους και σίγουρα ακόμα δεν έχει έρθει στην επιφάνεια το πρόβλημα στο σύνολό του.
– Ένα τεράστιο τμήμα της κοινωνίας βρίσκεται παγιδευμένο στο ιδιωτικό χρέος που διαρκώς αυξάνεται.
– Οι υψηλοί έμμεσοι φόροι, κυρίως ο ΦΠΑ και δευτερευόντως οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης αποτελούν τη βασική πηγή των φορολογικών εσόδων στην Ελλάδα. Όπως δείχνουν τα στοιχεία που καταγράφονται στη νέα ετήσια έκθεση του ΟΟΣΑ για τη φορολόγηση στις χώρες μέλη, περίπου τα μισά από τα έσοδα προέρχονται από τη φορολογία στην κατανάλωση, γεγονός που επιβαρύνει δυσανάλογα τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, παρά το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα σε σύγκριση με τις περισσότερες χώρες του Οργανισμού. Παράλληλα, σε υψηλό επίπεδο σε σχέση με τις άλλες χώρες του Οργανισμού κινούνται οι ασφαλιστικές εισφορές επιβαρύνοντας σημαντικά το κόστος εργασίας. Ωστόσο, η Ελλάδα είναι μεταξύ των οκτώ χωρών του ΟΟΣΑ όπου οι εισφορές των εργαζομένων αποφέρουν περισσότερα έσοδα στο κράτος από τις εισφορές των εργοδοτών.
– Πλέον γίνονται ορατά σοβαρά προβλήματα σε κρίσιμους τομείς που επηρεάζουν το εισόδημα και την ποιότητα ζωής. Οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας και Παιδείας αυξάνονται. Η ρευστότητα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις παραμένει χρόνια τώρα άγνωστη λέξη, ενώ οι τράπεζες καταγράφουν ιλιγγιώδη κέρδη. Η στεγαστική κρίση συνεχίζει αμείωτη και το ποσοστό ιδιοκατοίκησης κατολισθαίνει. Σχεδόν το 50% των Δήμων βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας, αυτό μας λένε σήμερα με την κινητοποίηση τους οι Δήμοι όλης της Χώρας.
– Την ίδια στιγμή που καλπάζουν οι κοινωνικές ανισότητες, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη το φαινόμενο της “διχασμένης” Χώρας. Στην περιφέρεια, ό,τι δεν αγγίζει ο τουρισμός, συρρικνώνεται και παρακμάζει, με την Κυβέρνηση σε ρόλο απλού παρατηρητή και οι κινητοποιήσεις των αγροτών είναι μια κραυγή αγωνίας για την ύπαιθρο που μαραζώνει και την περιφέρεια που συρρικνώνεται.
Ας περάσουμε τώρα στα ΒΑΣΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ ΤΟΥ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ:
1) Ανάπτυξη
Πρόβλεψη 2,4% το 2026 έναντι εκτίμησης για 2,2% για το 2025 αντανακλώντας κυρίως την αύξηση των επενδύσεων κατά 10,2% έναντι 5,7% το 2025. Τρεις επισημάνσεις:
– Τα δυο τελευταία χρόνια της κανονικότητας, μετά τον Covid και την ενεργειακή κρίση, οι τελικές επιδόσεις στο ρυθμό ανάπτυξης υπολείπονται των προβλέψεων.
– Η πρόβλεψη για το επόμενο έτος στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην εκτίμηση ότι η απορρόφηση του Ταμείου Ανάκαμψης & Ανθεκτικότητας θα κινηθεί σε πολύ υψηλά επίπεδα, κάτι που είναι ιδιαίτερα προβληματικό.
– Οι ρυθμοί ανάπτυξης υπολείπονται των δυνατοτήτων μας με βάση τους διαθέσιμους πόρους.
2) Πληθωρισμός
Πρόβλεψη 2,2% το 2026 και εκτίμηση 3% για φέτος. Εδώ η Κυβέρνηση περνά πάνω από τις προβλέψεις της τα τελευταία δυο χρόνια και η αιτία δεν είναι εισαγόμενη. Το Ελεγκτικό Συνέδριο και το Γραφείο Προϋπολογισμό του Κράτους στη Βουλή αναφέρονται με σαφήνεια σε ενδογενή και όχι εισαγόμενου πληθωρισμό.
3) Πρωτογενές αποτέλεσμα
Πρόβλεψη 2,8% για το 2026, εκτίμηση 3,7% για φέτος.
Αξίζει μια μικρή αναδρομή στη φετινή χρόνια:
– Περσινή πρόβλεψη 2,4%
– Μεσοπρόθεσμο 2,5%
– Τωρινή εκτίμηση 3,7%
– Εκτίμηση ΕΕ 4,3%
- Δημοσιονομικό αποτέλεσμα
Πρόβλεψη -0,6% το 2026, έναντι εκτίμησης 0,6% για φέτος.
- Χρέος
Προβλέπεται αποκλιμάκωση κάτω από το 140% γεγονός σαφώς θετικό. Όλοι, όμως, ξέρουμε ότι αυτή επηρεάζεται σημαντικά από τον πληθωρισμό. Αυτή είναι η βασική μας παρατήρηση. Να το θέσω αντίστροφα: εάν είχε συγκρατηθεί ο πληθωρισμός σε λογικά επίπεδα, δεν θα είχαμε την ίδια πορεία εξέλιξης στην αποκλιμάκωση του χρέους.
- Δημοσιονομικός χώρος
Προβλέπεται στα 800 εκατ. ευρώ. Επαναλαμβάνω ότι πρέπει να υπάρχει ξεκάθαρη κοινή βάση ενημέρωσης όλων των πολιτικών δυνάμεων για το ποιος είναι ο δημοσιονομικός χώρος και κυρίως πως δημιουργείται επιπλέον δημοσιονομικός χώρος. Πρέπει όλοι να έχουμε την ίδια πρόσβαση στην πληροφορία, ώστε κανείς να μην παριστάνει ξαφνικά τον “μάγο” που βγάζει “λαγούς απ’ το καπέλο”.
ΔΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Η εικόνα που προκύπτει από το μακροοικονομικό σενάριο του Προϋπολογισμού μοιάζει οριακά θετική, αλλά πίσω από τους δείκτες αναδεικνύεται ένα βαθύτερο ζήτημα το οποίο άπτεται της ανθεκτικότητας της ανάπτυξης και της απουσίας μακροπρόθεσμης στρατηγικής.
Η Κυβέρνηση απέτυχε να αντιμετωπίσει τα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, παρότι διέθετε πρωτοφανείς μεταπολεμικά πόρους, καθιστώντας έτσι το μέλλον αβέβαιο μετά το Ταμείο Ανάκαμψης & Ανθεκτικότητας.
Κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου ήδη από την εποχή του Covid και μετά στην περίοδο της ενεργειακής κρίσης. Επανήλθαμε εμφατικά στους δυο προϋπολογισμούς της κανονικότητας, 2024 και 2025, αλλά η Κυβέρνηση δήλωνε ικανοποιημένη γιατί είμαστε πάνω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης στην ανάπτυξη.
Καλό και χρήσιμο είναι να συγκρινόμαστε με τις χώρες που -όπως εμείς- επιδιώκουν τη σύγκλιση με τους μέσους όρους της ΕΕ. Αν ακολουθήσουμε αυτή τη συγκριτική μέθοδο που είναι η σωστή, τότε τα συμπεράσματα είναι μάλλον αποθαρρυντικά, γιατί θα διαπιστώσουμε ότι οι άλλοι τρέχουν γρηγορότερα από εμάς.
- Το πρώτο δομικό πρόβλημα: η χαμηλή παραγωγικότητα.
Καταθέτω πίνακα που δείχνει την υστέρηση της Xώρας σε όρους αύξησης παραγωγικότητας, γεγονός που αντανακλά αφενός την ανυπαρξία μεταρρυθμίσεων που αυξάνουν την οικονομική αποτελεσματικότητα, αφετέρου την απουσία παραγωγικών επενδύσεων που ενισχύουν την αποδοτικότητα των εργαζόμενων.
Ετήσια Μεταβολή Ωριαίας παραγωγικότητας εργασίας (%)
| 2024 | Μ.Ο. 2019 – 2024 | |
| ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ | 4.4 | 3.15 |
| ΙΡΛΑΝΔΙΑ | 0.5 | 3.82 |
| ΕΛΛΑΔΑ | 0.8 | 0.5 |
| ΙΣΠΑΝΙΑ | 1.2 | 0.32 |
| ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ | 1.3 | 0.5 |
- Επενδύσεις
Αυτό ενισχύει το επιχείρημα ότι οι όποιες λίγες επενδύσεις γίνονται στη Xώρα είναι κατά κανόνα μη παραγωγικές και κατευθύνονται σε τομείς όπως το real–estate και ο τουρισμός.
Έχουμε τις χαμηλότερες επενδύσεις (ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου) και την υψηλότερη ιδιωτική κατανάλωση στην ΕΕ27 ως ποσοστό του ΑΕΠ 2024.
Αυτό που είναι, όμως, πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι η Κυβέρνηση αποτυγχάνει συστηματικά στις ετήσιες προβλέψεις της (που καταγράφονται στους ετήσιους προϋπολογισμούς) αναφορικά με τον ρυθμό αύξησης των επενδύσεων. Είναι ενδεικτικό ότι (σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία των κατατεθειμένων προϋπολογισμών) υπάρχει συστηματική υστέρηση μεταξύ πραγματικών επιδόσεων και προβλέψεων από το 2022 και ύστερα.
Η Κυβέρνηση επιτυγχάνει κατά μέσο όρο το 48% των προβλέψεων της. Μια υποθετική άσκηση δείχνει ότι, αν όντως είχαν επιτευχθεί οι στόχοι της Κυβέρνησης από το 2020 και ύστερα, τότε (σε ονομαστικούς όρους) οι επενδύσεις για το 2024 θα ήταν περίπου 46 δις ευρώ έναντι 36,2 που τελικά ήταν. Υποθέτοντας μια σχέση 1 προς 1 μεταξύ αύξησης επενδύσεων και αύξησης ΑΕΠ (μέθοδος δαπάνης για υπολογισμό ΑΕΠ), τότε το ΑΕΠ το 2024 σε ονομαστικούς όρους θα ήταν 247,2 δις ευρώ έναντι 237,5 και το επενδυτικό κενό σε σχέση με το Μ.Ο της ΕΕ-27 θα είχε κλείσει κατά το ήμισυ (οι επενδύσεις θα ήταν 18.6% του ΑΕΠ).
Η Ελλάδα παραμένει με χαμηλό ποσοστό επενδύσεων ως μερίδιο του ΑΕΠ: οι επενδύσεις αντιπροσωπεύουν ~ 16% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι ~ 21,2% (Eurostat).
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ποσοτικό, αλλά κυρίως ποιοτικό: οι επενδύσεις δεν κατευθύνονται σε παραγωγικούς τομείς που θα ενίσχυαν την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αλλά περιορίζονται σχεδόν αποκλειστικά σε κατασκευές και ακίνητα. Το μεγαλύτερο μέρος της όποιας αύξησης παρατηρήθηκε στη διετία 2023-2024, προέρχεται από τον τομέα των κατασκευών, κυρίως κατοικιών και άλλων κατασκευαστικών έργων. Από τα ~ 3,5 δισ. € πραγματικής αύξησης επενδύσεων, σχεδόν 3 δισ. € (περίπου 87%) αφορούν κατασκευές. Αντίθετα, οι παραγωγικές επενδύσεις (π.χ. εξοπλισμός επιχειρήσεων, μηχανολογικός εξοπλισμός, έργα με δυνατότητα να αυξήσουν την παραγωγικότητα) είναι πολύ περιορισμένες, λιγότερο από ~ 500 εκατ. € στη διετία, ή ~ 13% της συνολικής αύξησης.
Επομένως, οι “επενδυτικές επιτυχίες” που προβάλλονται δεν μεταφράζονται σε αναβάθμιση της παραγωγικής βάσης, τεχνολογικής αναβάθμισης ή οικονομικής ανασυγκρότησης, με αποτέλεσμα η ανάπτυξη να παραμένει ευάλωτη, εύθραυστη και εξαρτημένη από την κατανάλωση και τις κατασκευές.
- Αποταμίευση
Η αποταμίευση στην ελληνική οικονομία είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Ωστόσο, η σημασία της αποταμίευσης για την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία χωρών και ανθρώπων είναι αδιαμφισβήτητη. Η αποταμίευση επιτρέπει σε μια χώρα να μετασχηματίσει τη μείωση της παρούσας κατανάλωσης, που συνεπάγεται η αποταμίευση, σε δυνατότητα παραγωγής επιπλέον εισοδήματος στο μέλλον μέσω της αύξησης των επενδύσεων και, επομένως, σε αύξηση των μελλοντικών καταναλωτικών δυνατοτήτων της χώρας.
Καμία χώρα στην ιστορία δεν έχει πετύχει υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης για πολλά χρόνια χωρίς την ύπαρξη υψηλού ποσοστού επενδύσεων και, αντίστοιχα, υψηλού ποσοστού εθνικής αποταμίευσης.
- Έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η ελληνική οικονομία έχει το 2ο υψηλότερο έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών στην EE27.
Η σημαντική αύξηση του ελλείμματος ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μετά το 2019 (7,6 φορές, από το 1,7 στα 13 δις ευρώ) δεν οφείλεται μόνο στο έλλειμα του ισοζυγίου αγαθών και υπηρεσιών, αλλά και στη διόγκωση του ελλείματος πρωτογενών εισοδημάτων.
Μάλιστα η αύξηση του κατά 290% έως το 2024 είναι η μεγαλύτερη στην ΕΕ (σύμφωνα με τα συγκριτικά στοιχεία της Eurostat) και οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον υπερδιπλασιασμό των πληρωμών για μερίσματα, τόκους και κέρδη που πληρώνονται στο εξωτερικό (από 7,5 δις ευρώ σε σχεδόν 16 δις ευρώ) σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η οποία άγγιξε το ιστορικό υψηλό του 2008.
Με απλά λόγια, η υπερκερδοφορία / αισχροκέρδεια πίσω από τον πληθωρισμό των τελευταίων ετών που αποδίδεται στους αλλοδαπούς μετόχους των τραπεζών, των πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και όσων αγοράσαν περιουσιακά στοιχεία από τις αποκρατικοποιήσεις διοχετεύει πλέον σημαντικά κέρδη προς την αλλοδαπή που επιβαρύνουν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών.
Έτσι δεν πάμε πουθενά, ούτε μπορούμε βέβαια να απαντήσουμε στο μείζον εθνικό πρόβλημά μας, στο δημογραφικό.
Συμπέρασμα: Αν η δημοσιονομική διαχείριση της Κυβέρνησης ως συνέχεια της προσπάθειας που ξεκίνησε το 2009 αξίζει τον έπαινο, οι επιδόσεις της στον κρισιμότερο τομέα, αυτόν της ανάπτυξης, διεκδικούν το βραβείο του “χρυσού βατόμουρου”.
Για του λόγου το αληθές, ο ΠΟΛΥΕΤΗΣ Δημοσιονομικός Προγραμματισμός της Κυβέρνησης για το 2026 – 2029 προβλέπει ρυθμούς ανάπτυξης που κινούνται στη ζώνη του 1%.
Στη μακροοικονομία υπάρχει ένας αλάνθαστος κανόνας: Με ρυθμό ανάπτυξης 1% χρειάζονται 100 χρόνια για να διπλασιάσει μια Χώρα το ΑΕΠ, ενώ με ρυθμό ανάπτυξης 3%, ο χρόνος διπλασιασμού περιορίζεται στα 23 χρόνια. Έτσι αποκαθίσταται ο κανόνας «κάθε γενιά ζει καλύτερα από την προηγούμενη».
Όσο για το νέο εθνικό αφήγημα του ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ κόμβου, είμαστε προφανώς κατ’ αρχήν θετικοί, περιμένουμε όμως τις σχετικές συμφωνίες στη Βουλή, για να τις αξιολογήσουμε και να ακούσουμε γιατί δέκα χρόνια είχε “παγώσει” αυτή η υπόθεση. Ο Πρωθυπουργός πάντως χρωστά απαντήσεις για τη στροφή 180 μοιρών από όσα ο ίδιος έλεγε το 2019 περί πλήρους απεξάρτησης της Χώρας από τους ορυκτούς πόρους λόγω της κλιματικής αλλαγής. Δεν μπορεί να ισχύουν και όσα έλεγε τότε και όσα λέει τώρα.
Περνάω πολύ σύντομα στα ΕΣΟΔΑ, τονίζοντας ότι η ευρωστία τους βασίζεται στον πληθωρισμό, τους έμμεσους φόρους και τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας.
“Μειώσαμε όμως δεκάδες φόρους” επαναλαμβάνει μονότονα η Κυβέρνηση. Όπως έχω τονίσει επανειλημμένα, υποπίπτει στο “αδίκημα” του “πολιτικού επαρχιωτισμού”, τυρβάζοντας περί άλλων, όταν η διεθνής συζήτηση είναι η φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, η αντιμετώπιση του θεμελιώδους προβλήματος πως όλο και περισσότερος πλούτος συγκεντρώνεται σε πανίσχυρους κολοσσούς, συμπιέζοντας αφόρητα τη μεσαία τάξη. Η προεδρία του Eurogroup ελπίζουμε να φέρει την Κυβέρνηση πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Η Χώρα χρειάζεται ολική Αλλαγή πολιτικών προτεραιοτήτων, θέτοντας στο επίκεντρο την προοπτική ευημερίας της κοινωνικής πλειοψηφίας, όχι την προοπτική κερδοσκοπίας της ολιγαρχίας.
Ο κανόνας “κάθε γενιά ζει καλύτερα από την προηγούμενη” παραμένει σήμερα μακρινό παρελθόν. Η αναστροφή αυτής της στρέβλωσης αναδεικνύεται σε κορυφαία υποχρέωση μας.
Το προγραμματικό μας πλαίσιο παρουσιάστηκε ολοκληρωμένα στη ΔΕΘ από τον Πρόεδρο μας Νίκο Ανδρουλάκη.
Μας ρωτάτε διαρκώς που θα βρούμε τα λεφτά, απαντάμε:
– Κατευθύνουμε τη ρήτρα εξαίρεσης των αμυντικών δαπανών εξ ολοκλήρου στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
– Μειώνουμε το χρόνο απόσβεσης σε κρίσιμες παραγωγικές επενδύσεις.
– Διεκδικούμε σοβαρές βιομηχανικές επιστροφές στις δαπάνες άμυνας, προκειμένου η αμυντική μας βιομηχανία να αναβαθμιστεί ριζικά.
– Αναστέλλουμε το target model και ανοίγουμε τον ηλεκτρικό χώρο για τους αγρότες, τους ευάλωτους συμπολίτες μας, τη μεταποίηση και την Αυτοδιοίκηση.
– Εκσυγχρονίζουμε το θεσμικό πλαίσιο δίνοντας ισχυρά κίνητρα στους συνεταιρισμούς και τη Συμβολαιακή Γεωργία.
– Παρατείνουμε το χρονοδιάγραμμα απόσυρσης των λιγνιτικών μονάδων, δίνοντας ευστάθεια στο ηλεκτρικό σύστημα, ανάσα στη Δυτική Μακεδονία και οξυγόνο στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
– Βάζουμε μπροστά την ολική πρόταση μας για το ιδιωτικό χρέος, βγάζοντας τη “θηλιά” από εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας και παράλληλα ενισχύοντας σημαντικά τα έσοδα.
– Αντλούμε, τέλος, έσοδα από τις προκλητικές φοροαπαλλαγές που έχετε θεσπίσει υπέρ των ολίγων τα τελευταία χρόνια.
Θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά δεν χρειάζεται. Όπως βλέπετε το μεγαλύτερο μέρος των προτάσεων μας δεν έχει δημοσιονομικό κόστος, αλλά αποτελεί ριζική αλλαγή προτεραιοτήτων.
Αν είχατε μπει στον κόπο να επισκεφτείτε ένα μπλόκο αγροτών ακριβώς αυτό θα διαπιστώνατε. Το μεγαλύτερο μέρος των ζητημάτων που θέτουν οι αγρότες μας, δεν έχει δημοσιονομικό κόστος. Η αδιαφορία και η αβελτηρία σας τους έφτασε στην απόγνωση.
Ο Προϋπολογισμός δικαιώνει το πλειοψηφικό αίτημα της κοινωνίας για πολιτική Αλλαγή.
Αναλυτικότερα, μπορείτε να δείτε το video: https://youtu.be/HftgvvOJErA
Μόνο ο Αλέξης μπορεί να φέρει την αλλαγή
Ρε Πάρη το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας του Πιερρακάκη στο Eurogroup ανήκει στο ΠΑΣΟΚ του 2009; Καλύτερα να μην προκαλούμε.
Κουκουλόπουλε μας κασμερεύεις ή τα λες στα σοβαρά;