Ιδιαίτερη αίσθηση, στο πλαίσιο της εκλογοαπολογιστικής Γενικής Συνέλευσης της Δημοτικής Κίνησης «Κοζάνη Τόπος να Ζεις», προκάλεσε η παρουσία κι η τοποθέτηση του νεαρού Σ. Μήλιου, ο οποίος – σύμφωνα με όσους παρακολούθησαν τη διαδικασία – άφησε εξαιρετικά θετικές εντυπώσεις με το λόγο του. Σε μια χρονική συγκυρία δύσκολη για τη Δημοτική Κίνηση, όπου η εσωστρέφεια είναι εμφανής, η εμφάνιση νέων προσώπων με διάθεση ουσιαστικής συμμετοχής δεν περνά απαρατήρητη.
Ανεξαρτήτως από το αν κάποιος συμφωνεί σε λίγα ή σε πολλά μαζί του, το γεγονός ότι ένα νέο πρόσωπο, όπως ο Σ. Μήλιος, επιλέγει συνειδητά να δραστηριοποιηθεί μέσα σ’ έναν χώρο που δεν προσφέρει εύκολες διαδρομές, ούτε «σίγουρα άρματα» εξουσίας, δείχνει ότι, για κάποια νέα πρόσωπα και κυρίως ηλικιακά νέα, η Κίνηση εξακολουθεί να πρεσβεύει κάτι διαφορετικό σε αυτοδιοικητικό επίπεδο. Κι αυτό, από μόνο του, είναι πολιτικά αξιοσημείωτο. Ταυτόχρονα όμως, αναδεικνύεται και μια αντίφαση. O τρόπος με τον οποίο πορεύεται ο εν λόγω συνδυασμός τα τελευταία χρόνια δεν αφήνει πολλά περιθώρια ώστε αυτό να εκφραστεί συλλογικά και σε μεγαλύτερη κλίμακα. Η ανανέωση φαίνεται να προκύπτει αποσπασματικά και λιγότερο ως αποτέλεσμα ενός ανοιχτού, ζωντανού κι εξωστρεφούς πολιτικού σχεδίου. Φάνηκε ξεκάθαρα στη χθεσινή Γενική Συνέλευση. Απουσίαζαν οι νέοι άνθρωποι. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το κρίσιμο ερώτημα για το μέλλον της Κίνησης. Αν μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε τέτοια πρόσωπα (ανεξαρτήτως, θα το επαναλάβουμε, αν συμφωνεί κάποιος μαζί τους σε όσα κατά καιρούς υποστηρίζουν) να πολλαπλασιαστούν, να στηριχθούν και να αποκτήσουν ουσιαστικό ρόλο. Καμία πολιτική συλλογικότητα δεν μπορεί να περιμένει διαρκώς τις εξαιρέσεις, αλλά χρειάζεται τον κανόνα.
Η Χύτρα
Αγαπητή Χύτρα, είναι θεμιτό να αναγνωρίζεις τη διάθεση συμμετοχής του νεαρού Μήλιου, ειδικά σε μια περίοδο εσωστρέφειας. Ωστόσο, ο λόγος του παραμένει παρωχημένος και έντονα λαϊκίστικος, περισσότερο αντλημένος από παλιές συνταγές παρά από ένα σύγχρονο αυτοδιοικητικό όραμα. Δεν είναι αυτός ο λόγος που μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ή να κρατήσει τους νέους κοντά. Αντιθέτως, τους απομακρύνει. Επιπλέον, απουσιάζει ένα βιογραφικό ή μια διαδρομή εμπειρίας που να τεκμηριώνει γιατί αυτή η φωνή θα έπρεπε να αποκτήσει ουσιαστικό ρόλο. Και αυτό ακριβώς φωτίζει το πρόβλημα που σωστά περιγράφεις: η Κίνηση Τόπος να Ζεις δεν μπορεί να στηρίζεται στις εξαιρέσεις, ούτε σε λόγους άλλων εποχών, αν θέλει πραγματική ανανέωση.
Την διέλυσε την κίνηση ο Χάρης