H απάντηση της Περιφέρειας στην Γ. Ζεμπιλιάδου, σχετικά με το έργο του Σουλού: “Για όσους συνεχίζουν να έχουν επιλεκτική μνήμη… Για να θυμηθούν οι παλιοί και να γνωρίζουν οι νέοι…”

Δυστυχώς, η κυρία Ζεμπιλιάδου για μια ακόμη φορά προσπαθεί με λάθος τρόπο να κερδίσει τις εντυπώσεις.

Αυτή τη φορά «θύμα» της η προσπάθεια της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Δήμος Εορδαίας & Δήμος Αμυνταίου) να επιλύσει το χρόνιο πρόβλημα των λυμάτων που καταλήγουν αρχικά στον ποταμό Σουλού (Εορδαίο ποταμό) και στην συνέχεια στην λίμνη Βεγορίτιδα.

Οφείλω ως Περιφερειάρχης και ως πολιτικός προϊστάμενος της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης να δώσω μια απάντηση πολιτική, όσο και ουσιαστική, συμπεριλαμβάνοντας να ιστορικά και τεχνοκρατικά στοιχεία του θέματος, έτσι ώστε οι πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας να αντιληφθούν με ποιο τρόπο κάποιοι, στο παρελθόν αντιμετώπιζαν το συγκεκριμένο πρόβλημα (αλλά και ποιες;) λύσεις είχαν δρομολογηθεί.

Το περιβαλλοντικό πρόβλημα της λίμνης Βεγορίτιδας υφίσταται από την δεκαετία του ‘90, όταν μετά από συγκεκριμένη καταγγελία προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα (2000). Με την καταδικαστική απόφαση η χώρα όφειλε να δρομολογήσει δράσεις προστασίας της λίμνης (με κύρια αυτή της μη απόληξης των λυμάτων της ευρύτερης περιοχής σε αυτήν (για το λόγο αυτό δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ (2001) διάταγμα που όριζε τις απαραίτητες δράσεις). Αντίστοιχες δράσεις όφειλε να δρομολογήσει και η όμορη περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας.

Δεν έγινε τίποτα …Προτάθηκε στο Ταμείο Συνοχής (2001), αλλά δεν εντάχθηκε ως έργο χωρίς ωριμότητα.

Σε όλη την δεκαετία του 2000 δεν έγινε τίποτα …

Το 2011, με πρωτοβουλία του πρώτου αιρετού περιφερειάρχη κ. Δακή (και εισήγηση της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης του ΠΕΠ Δυτικής Μακεδονίας 2007 – 2013), το έργο εντάσσεται στα 181 έργα – προτεραιότητας της χώρας, με τίτλο «Εξυγίανση και ανάδειξη του ποταμού Σουλού” και ενδεικτικό προϋπολογισμό περίπου 40 εκ. €.

Το σύνολο της παρέμβασης εξακολουθούσε να παρουσιάζει σημαντική ανωριμότητα και δεν μπορούσε άμεσα να δημοπρατηθεί.

Εκείνη την περίοδο (2011), κάποια άλλα έργα – προτεραιότητας της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, έλαβαν πλούσια χρηματοδότηση (3 εκ. €) από την Τεχνική Βοήθεια (άραγε γνωρίζει κάτι η κυρία Ζεμπιλιάδου που ήταν Ειδική Γραμματέας εκείνη την εποχή;). Η συγκεκριμένη παρέμβαση δεν έλαβε τίποτα, αφού μάλλον κάποιοι δεν το θεωρούσαν ως έργο- προτεραιότητα για την περιοχή.

Η τοπική αυτοδιοίκηση φρόντισε να διαψεύσει όλους… Με άλλους πόρους τόσο ο Δήμος Εορδαίας, όσο και ο Δήμος Αμυνταίου, φρόντισαν να ωριμάσουν, σχεδόν το σύνολο της παρέμβασης.

Και ερχόμαστε στην περίοδο που αναφέρει η κυρία Ζεμπιλιάδου…

Τα έργα της παρέμβασης εντάχθηκαν στο ΠΕΠ Μακεδονίας – Θράκης 2007 – 2013, το 2014.

Από τον Απρίλιο του ιδίου έτους (με εγκύκλιο του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, κ. Χατζηδάκη) ζητήθηκε η εξυγίανση των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων με σκοπό να μειωθεί η υπερδέσμευση αυτών (ήταν άνω των επιτρεπτών ορίων του Κανονισμού – 110%).

Πρακτικά, υπερδέσμευση σημαίνει ότι η περιφέρεια για τα έργα που το κόστος κατασκευής τους είναι εκτός του εγκεκριμένου προϋπολογισμού (και ορίου υπερδέσμευσης – 110%) της (από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή), θα πρέπει αναζητήσει άλλους πόρους για την χρηματοδότηση αυτών…

Κύρια οδηγία της εγκυκλίου ήταν ότι από τα Επιχειρησιακά Προγράμματα θα πρέπει να απενταχθούν έργα που δεν έχουν δημοπρατηθεί και δεν έχουν συμβάσεις.

Γι’ αυτό το λόγο απεντάχθηκαν, κυρία Ζεμπιλιάδου, τα έργα του Σουλού (αυτό βέβαια είμαι σίγουρος ότι το γνωρίζατε), όπως και άλλα έργα τα οποία έχετε αναφέρει στο παρελθόν…

Η περιφέρεια όφειλε για σημαντικά έργα να έχει εναλλακτικές λύσεις …

Σε όλα τα σχέδια εξυγίανσης τα έργα του Σουλού είχαν την ένδειξη «μεταφερόμενα στο Ταμείο Συνοχής 2014-2020», και είχαν συζητηθεί με το αντίστοιχο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του «Περιβάλλοντος» κατά την διαβούλευση πριν την υποβολή των νέων Επιχειρησιακών Προγραμμάτων 2014 – 2020.

Επίσης, εάν ενθυμείστε, κατά την παρουσίαση του προς υποβολή Προγράμματος της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας 2014-2020, όπου είχαμε κληθεί ως νέα περιφερειακή αρχή (14/7/2014), στο χρηματοδοτικό σκέλος του προγράμματος προτείνονταν η μεταφορά πόρων από τον Άξονα των οδικών έργων για να καλυφθούν α) το κόστος της Πανεπιστημιούπολης και β) το κόστος σημαντικών έργων περιβάλλοντος (κυρίως αποχετεύσεων).

Με αυτό τον τρόπο, η περιφέρεια διασφάλιζε (στο μέτρο του δυνατού) ότι εάν τα έργα δεν εντάσσονταν στο Ταμείο Συνοχής (όπως και έγινε διότι η προτεραιότητα του αλλά και της χώρας, ήταν να καλυφθούν οι ανάγκες της χώρας αναφορικά με τους βιολογικούς των οικισμών Γ’ κατηγορίας), να υπάρχουν πόροι στο περιφερειακό πρόγραμμα της για να αντιμετωπιστεί και να λυθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Πλέον, με ενέργειες της Ειδικής Υπηρεσίας , συγκεκριμένο έργο της αρχικής παρέμβασης, το έργο του «εκσυγχρονισμού του ΕΕΛ Πτολεμαίδας», εντάσσεται στην χρηματοδότηση του Ταμείου Συνοχής (πόροι που έχουν εκχωρηθεί στην Δυτική Μακεδονία).

Η 2η πρόσκληση που έχουμε ήδη ανακοινώσει (η 1η αφορούσε έργα μεταφερόμενα αποχετεύσεων από την προηγούμενη Προγραμματική Περίοδο), αναμένεται στο επόμενο διάστημα.

Πείτε μας τώρα, που είναι το λάθος μας ή η παραπλάνηση των πολιτών;

Ποιοι κατά το παρελθόν αγνόησαν (εσκεμμένα;) την συγκεκριμένη παρέμβαση;

Εμείς φταίμε για τα λάθη του παρελθόντος;

Επιτέλους, να αναλάβετε τις ευθύνες σας εάν θέλετε να έχετε πολιτική θέση και να εκφράζετε πολιτική άποψη!