Από μικρά παιδιά πιστεύουμε σε διάφορους μύθους και ήρωες, όπως στην καλή νεράιδα που μας προστατεύει, στον κακό δράκο που παραμονεύει μην τυχόν και κάνουμε κάποια αταξία για να μας τιμωρήσει, στην μάγισσα που έρχεται την κατάλληλη στιγμή με τα μαγικά της να μας σώσει. Και όσο μεγαλώνουμε όλοι αυτοί οι μύθοι και τα φανταστικά πλάσματα σιγά – σιγά ξεθωριάζουν και πορευόμαστε με την πραγματικότητα και τη λογική. Ίσως ένα φανταστικό πλάσμα από το οποίο δυσκολευόμαστε να απομακρυνθούμε και ενδόμυχα θα θέλαμε να υπάρχει πραγματικά είναι ο Άγιος Βασίλης. Κι αν πράγματι υπήρχε σκέφτηκες ποτέ τι θα ήταν αυτό που θα του ζητούσες τώρα που μεγάλωσες; Και για να κάνουμε λίγο πιο δύσκολη την ερώτηση τι θα του ζητούσες, εκτός από χρήματα, υγεία, ειρήνη στον κόσμο και να μην υπάρχουν φτωχά παιδιά; Μήπως θα του ζητούσες να σε κάνει και πάλι παιδί; Γιατί τότε όλα φάνταζαν πιο εύκολα, χαιρόσουν με τα απλά πράγματα, θύμωνες εύκολα αλλά και συγχωρούσες γρήγορα. Θα σου θύμιζε έτσι όμως και τα όνειρα που έκανες όταν ήσουν παιδί, όνειρα τα οποία άφησες στην μέση γιατί αναγκάστηκες ή γιατί τα ξέχασες. Άλλοι ίσως θα ζητούσαν να μείνουν στο τώρα, γιατί πιστεύουν ότι τώρα είναι ευτυχισμένοι, τώρα τα έχουν όλα, ίσως γιατί φοβούνται τις απώλειες, τις συνέπειες των πράξεών τους και δεν θέλουν να βρεθούν αντιμέτωποι με αυτές. Θα του ζητούσες άραγε να σου προβλέψει το μέλλον; Να σου δείξει πως θα είσαι, τι θα έχεις επιτύχει και ποιοι άνθρωποι θα είναι δίπλα σου; Πολλοί θα φοβόντουσαν να το αντιμετωπίσουν, ίσως γιατί η εικόνα στο μέλλον είναι μια άμεση κριτική του παρόντος. Ίσως όμως δεν χρειάζεται όλα αυτά να τα ζητήσεις από τον Άγιο Βασίλη. Απλά τώρα που πλησιάζουν οι γιορτές σκέψου τι όνειρα είχες από παιδί και πόσο κατάφερες όλα αυτά να τα πραγματοποιήσεις και να σε κάνουν ευτυχισμένο. Και πως θα καταφέρεις αυτή την ευτυχία να την διατηρήσεις και να την έχεις στο μέλλον. Κι αν δεν είσαι ευτυχισμένος υπάρχει ακόμα χρόνος για να το αλλάξεις, και φυσικά δεν χρειάζεται να το ζητήσεις από τον Άγιο Βασίλη, αλλά να το απαιτήσεις από τον εαυτό σου.
Δήμητρα Ν. Παπανικολάου
Χημικός – Μηχανικός
Το υπερκόσμιο γεγονός της ενανθρωπίσεως του Θεού-Λόγου άφησε άφωνη την ανθρωπότητα για 2000 χρόνια, άλλαξε τη μορφή του Κόσμου αναγνωρίζοντας δικαιώματα σε δούλους, γυναίκες και κάθε ταπεινό.
Συγκροτεί γεγονός συνάντησης με τον νηπιάζοντα Χριστό, Ο Χριστός γεννιέται Αλλά για ποιους; «Τοις θέλουσιν» (ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ), γι΄ αυτούς που θέλουν, που προσδοκούν.
Εάν στο μυαλό του ανθρώπου η Εκκλησία είναι οργανισμός διατήρησης εθίμων και παραδόσεων τότε ειδωλοποιεί το γεγονός της ενανθρωπίσεως του Θεού για να το καταλάβει. Σήμερα η Γέννηση είναι γεμάτη από ωραίους «συμβολισμούς», είναι απολύτως κενή και δεν αφορά κανέναν, παρά μόνο τους εμπόρους.
Δήμητρα Ν. Παπανικολάου : Κι αν δεν είσαι ευτυχισμένος υπάρχει ακόμα χρόνος για να το αλλάξεις, και φυσικά δεν χρειάζεται να το ζητήσεις από τον Άγιο Βασίλη….. ……(προσθήκη)
τον παραμορφωμένο «Άγιο» χοντρούλη με το κόκκινο σκουφάκι, δημιούργημα της coca cola˙……
Συμφωνώ απόλυτα, αφού για τον Άγιο Βασίλειο , έναν από τους τρεις μεγίστους φωστήρες της Εκκλησίας μας δεν γίνεται λόγος στην Ελλάδα της μεταχριστιανικής ειδωλολατρίας.