Θέμης Μουμουλίδης: «Είναι χρέος όλων μας να υπερασπιστούμε το μέλλον της ίδιας πατρίδας και όχι το προσωπικό μας πολιτικό μέλλον, το οποίο άλλωστε δεν αφορά κανέναν» – Ομιλία του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη διαδικασία συζήτησης του προϋπολογισμού του 2018

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

επιτρέψτε μου μόνο εισαγωγικά να βάλω έναν τίτλο στην ομιλία του Υπουργού Ενέργειας , στο κομάτι που αφορά στη ΔΕΗπου: «Ρεαλισμός και όχι μαγεία». Αυτό μας είπε ο Γιώργος Σταθάκης και είναι καλό να το κρατήσουμε για τις εξελίξεις που ακολουθούν.

Ολοκληρώνεται σιγά σιγά η συζήτηση για έναν ακόμη προϋπολογισμό του κράτους. Οι προϋπολογισμοί, πέρα από κωδικούς και αριθμούς θα πρέπει να αποτυπώνουν και το άθροισμα των πολιτικών επιλογών προτάσεων μιας κυβέρνησης.

Προφανώς κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο μερικώς στον προς ψήφιση Προϋπολογισμό, καθώς όλοι γνωρίζουμε πως η χώρα μας βρίσκεται σε καθεστώς επιτροπείας, αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών προηγούμενων κυβερνήσεων και αυτό δεν πρέπει να εξαιρείται από το κάδρο της συζήτησης, διότι προφανώς αδικεί τη σημερινή Κυβέρνηση.

Ακούσαμε από το βήμα αυτό να επαναλαμβάνεται από όλους σχεδόν τους ομιλητές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, για τη σημερινή κατάσταση της χώρας ευθύνεται η σημερινή Κυβέρνηση.

Δυστυχώς, είναι πλέον κοινή διαπίστωση πως για κάποιους σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει ούτε ιστορία, ούτε παρελθόν στην πολιτική ζωή του τόπου. Υπάρχουν τοποθετήσεις στον δημόσιο διάλογο που ξεπερνούν την περιοχή της πολιτικής αντιπαράθεσης, καθώς όχι μόνο υποτιμούν αλλά προσβάλουν τη νοημοσύνη της ελληνικής κοινωνίας.

Βλέπουμε, γιατί εμείς είμαστε άπειροι ως Βουλευτές και ως Κυβέρνηση, τον τρόπο που κάποιοι εκμεταλλεύονται την κοινή γνώμη με επιοινωνιακά τεχνάσματα. Θαυμάζω τον κ. Λοβέρδο -οφείλω να το πω δημόσια- για το επικοινωνιακό του στυλ. Είναι άξιο θαυμασμού και άξιο μελέτης.

Συζητάμε σήμερα τον Προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς, μιας χρονιάς που η Ελλάδα θα συναντηθεί αμετάκλητα με την προοπτική ενός καλύτερου μέλλοντος, βελτιώνοντας συστηματικά τη θέση της στον διεθνή χάρτη.

Το ερώτημα είναι αν θα υπερασπιστούμε ως σύνολο την προοπτική αυτή. Διότι είναι αδιανόητο να συνεχίζεται η προσπάθεια αποδόμησης της ίδιας της ελπίδας και όχι της Κυβέρνησης, όπως πιστεόυν κάποιοι. Άλλωστε, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ μεταπολιτευτικά είχαν την ευκαιρία, για περίπου σαράντα χρόνια, να αλλάξουν την προοπτική της χώρας και δυστυχώς οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή της κατάσταση.

Ας μην μικραίνουμε τα γεγονότα.

Κύριοι της Αντιπολίτευσης, είτε το θέλετε είτε όχι, το 2018 είναι χρονιά εξόδου της χώρας από την αυστηρή επιτροπεία και τα μνημόνια.

Ο ελληνικός λαός πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει το απότοκο των επιλογών ενός συστήματος που σήμερα, αντί να επιζητά την κάθαρση και την ανανέωσή του, επιχειρεί στο βωμό της επανόδου του να συντρίψει κάθε προοπτική, με την ευγενική χορηγία κάποιων συστημικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία με τη σειρά τους ελπίζουν στην επάνοδό τους, στις παλιές καλές εποχές των αεροδανείων, της διαπλοκής και της συνδιαχείρισης.

Μετά το σενάριο της κυβερνητικής παρένθεσης, μετά το σενάριο των εκλογών, που για περίπου τρία χρόνια μολύνει τον δημόσιο βίο, καθώς έχει λάβει διαστάσεις εμμονής, ακούσαμε χθες τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να διακηρύσσει σε κάθε τόνο πως το 2018 θα είναι χρονιά κάθαρσης, αφού προβλέπει πως και πάλι θα γίνουν εκλογές σε αυτήν τη χρονιά.

Και είναι αλήθεια πολύ πρωτότυπη, σύγχρονη και κυρίως πολιτική η ανάλυση που κάνει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είναι μια εμμονή που ταυτίζεται, κατά τη γνώμη μου, με κάθε ένοια πολιτικού αμοραλισμού.

Όμως, αγαπητοί συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αναρωτηθείτε αν έτσι θέλετε να σας θυμούνται στο μέλλον, με αυτή την αλαζονική συμπεριφορά κακομαθημένου παιδιού που ο λαός δημοκρατικά του στέρησε το παιχνίδι του. Τη διακυβέρνηση της χώρας θα την αποφασίσει σε δύο χρόνια ο ελληνικός λαός έχοντας εν τω μεταξύ μάθει κάθε αλήθεια για τα έργα και την πολιτεία σας.

Τη στιγμή που όλοι οι διεθνείς οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες ομολογούν πως η Ελλάδα επανέρχεται στην κανονικότητα, σε αισιόδοξο τοπίο, εσείς σχεδόν εκλιπαρείτε και επιχειρείτε την με κάθε τρόπο αποσιώπηση αυτής της εξέλιξης, γιατί γνωρίζετε καλά πως η έξοδος από την επιτροπεία θα σημάνει τέλος εποχής για το πολιτικό σύστημα που μεθοδικά οικοδομούσατε για περισσότερα από σαράντα χρόνια.

Θέλω να ακουστεί σε αυτή την Αίθουσα -και ελπίζω να συμφωνούμε όλοι- πως υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής απόγνωσης, σε κατάσταση κοινωνικής εξαθλίωσης και είναι υποχρέωσή μας να τους υπερασπιστούμε!

Την προηγούμενη Τετάρτη παρακολουθήσαμε με έκπληξη και αμηχανία την ανακοίνωση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, που ούτε λίγο ούτε πολύ εγκαλεί την Κυβέρνηση για την παροχή του κοινωνικού μερίσματος.

Δεν μου κάνει εντύπωση. Είναι απολύτως φυσικό ένας βιομήχανος να αγνοεί, τι είναι φτώχεια, τι είναι ανέχεια, τι είναι ανεργία, τι είναι πείνα. Όμως, αυτό μου θυμίζει εκείνο το ποίημα του Μπρεχτ, όπου ο μεγάλος έμπορος αναρωτιέται: «Τι είναι στα αλήθεια ο άνθρωπος;». Για να απαντήσει στον εαυτό του: «Πού να ξέρω ο άνθρωπος τι είναι. Δεν ξέρω ο άνθρωπος τι είναι, ξέρω την τιμή του μονάχα».

Ταυτόχρονα βλέπουμε και την Αξιωματική Αντιπολίτευση η οποία πέρσι καταψήφισε το μέρισμα, φέτος να το υπερψηφίζει. Βλέπουμε, όμως, να ανακαλύπτει και άλλα τοπία συνάντησης με τον «καλό» εαυτό της.

Βλέπουμε, λοιπόν, πως τα 400 ευρώ που ανακοίνωσε η Υπουργός Εργασίας ότι θα δώσει σε νέους ανέργους, 18 έως 24 ετών, να χαρακτηρίζονται πλέον ως «φιλοδώρημα». Βεβαίως, μπορώ να καταλάβω γιατί για έναν εκπρόσωπο του παλαιού συστήματος τα 400 ευρώ είναι φιλοδώρημα. Για κάποιους, ναι, τα 400 ευρώ είναι φιλοδώρημα.

Ολοκληρώνοντας, θέλω να αναφερθώ επιγραμματικά σε ένα κεφάλαιο που αποτελεί αναξιοποίητο, αλλά και συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας. Αναφέρομαι στον ελληνικό πολιτισμό. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι ο μεγάλος αδικημένος, όχι των μνημονίων, όχι της κρίσης, αλλά ο διαχρονικά αδικημένος γίγαντας.

Στον ελληνικό πολιτισμό οφείλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα να διαδραματίσει τον ρόλο που του αξίζει και δικαιούται στον παγκόσμιο χάρτη. Είναι νομίζω η στιγμή που μπορούμε να αναδείξουμε τον Πολιτισμό σε πλεονέκτημα και σε ένα σύγχρονο αναπτυξιακό εργαλείο που, όσο και αν δεν μπορούν κάποιοι να κατανοήσουν, μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία σημαντικών θέσεων εργασίας, στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και στη βελτίωση της καθημερινότητας.

Κλείνοντας, εύχομαι η νέα χρονιά να βρει τον ελληνικό λαό περισσότερο αισιόδοξο, ενωμένο σε κοινούς αγώνες και κοινούς στόχους και κυρίως ενημερωμένο για αλήθειες που δεν ειπώθηκαν.

Κυρίες κια κύριοι βουλευτές,

είναι χρέος μας να απαντήσουμε στις προκλήσεις των καιρών. Είναι χρέος όλων μας να υπερασπιστούμε το μέλλον της ίδιας πατρίδας και όχι το προσωπικό μας πολιτικό μέλλον, το οποίο άλλωστε δεν αφορά κανέναν.

Σας ευχαριστώ.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Θέμη Μουμουλίδη

Σκηνοθέτη – Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Π.Ε.Κοζάνης

Μέλους διαρκών επιτροπών Μορφωτικών

και Ευρωπαικών Υποθέσεων