Μετά τους περσικούς πολέμους, με το όραμα του Αριστοτέλη για μια παγκόσμια ειρήνη, μέσα από την επικράτηση του Ελληνικού πολιτισμού, ο Μέγας Αλέξανδρος ερμηνεύοντας και κυρίως υλοποιώντας, με το δικό του τρόπο, το όραμα του δασκάλου του, έφτασε την Ελληνική γλώσσα μέχρι την Ινδία, τη Β. Αφρική και σ’ όλη τη Βαλκανική, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη, μέχρι τότε, «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ».
Στα Ελληνιστικά χρόνια που ακολούθησαν, ο Ελληνικός πολιτισμός επικράτησε στον τότε γνωστό κόσμο και διαδόθηκε μέσα από την ελληνική γλώσσα στη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ακόμα και στην Οθωμανική, στον εμπορικό και διπλωματικό κυρίως τομέα.
Η σλάβικη κάθοδος και η γλώσσα των γειτόνων μας της ΠΓΔΜ, μετά το 590 μ.χ., που επικράτησαν για κάποιο διάστημα σε κάποιο τμήμα της Βαλκανικής, δεν έγιναν ποτέ κυρίαρχα στοιχεία στην περιοχή μας, παρότι συνυπήρξαν και συνυπάρχουν με την Ελληνική γλώσσα. Και βέβαια δεν έχουν καμιά ιστορική σχέση και συνέχεια με τη Μακεδονική-Ελληνιστική περίοδο του Φιλίππου, Μ. Αλεξάνδρου και των επιγόνων τους.
Αυτό είναι ξεκάθαρα καταγραμμένο στην παγκόσμια ιστορία και όχι μόνο την Ελληνική. Η οποιαδήποτε σκόπιμη ή λαθεμένη παραχάραξη από οποιονδήποτε, προσκρούει είτε στις πηγές αρχαίων κειμένων, όπως του Αριανού κά., είτε στα κείμενα σύγχρονων ιστορικών, όπως του Γερμανού Ντρόιζεν κ.ά.
Επομένως δεν μπορεί να αναιρεθεί το γεγονός ότι τα Ελληνικά γράμματα, οι τέχνες και οι επιστήμες της Κλασσικής και Ελληνιστικής περιόδου, που σημάδεψαν και επηρεάζουν τον παγκόσμιο πολιτισμό, διαδόθηκαν κυρίως μετά την επικράτηση της Μακεδονικής κυριαρχίας.
Με τη παραπάνω σκέψη, η έννοια Μακεδονία είναι πλανητική και δε χωρά στα στενά όρια που την προσδιορίζουν, είτε κάποιοι ανιστόρητα ακραίοι και επιζήμιοι κύκλοι της πολυσύνθετης εθνολογικά γείτονος χώρας της ΠΓΔΜ, είτε κάποιοι εξίσου επιζήμιοι πατριδοκάπηλοι εθνικιστές (πχ χρυσαυγίτες), ή κάποιοι επιπόλαιοι «ιστορικοί ερμηνευτές» και «πολιτικοί αναλυτές».
Στη σύγχρονη ιστορία μας, παρά τις προσπάθειες που έγιναν μετά το 1990, δεν τολμήθηκε από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας να δοθεί λύση στην ονοματολογία της ΠΓΔΜ, με όρους αμοιβαία αποδεκτούς, χωρίς αλυτρωτισμούς και για όλες τις χρήσεις.
Η πρώτη ευκαιρία χάθηκε στη Λισσαβόνα την περίοδο 1992-93 όταν στην ηγεσία της γείτονος ήταν ο μετριοπαθής Κ. Γκλιγκόροφ, που δεχόταν να φύγουν τα αλυτρωτικά ζητήματα και εμβλήματα από το Σύνταγμα και τα βιβλία τους. Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος Κ. Μητσοτάκης, ενώ δέχονταν τη σύνθετη ονομασία και με τη λέξη Μακεδονία, δεν τόλμησε να ολοκληρώσει τη συμφωνία, επειδή απειλήθηκε από μικρή ομάδα Βουλευτών της Ν.Δ., ενώ είχε την υποστήριξη ολόκληρης της Αριστεράς και μεγάλης ομάδας Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ υπό τον Κ. Σημίτη και συνολικά είχε κοινοβουλευτική πλειοψηφία άνω των 200 βουλευτών.
Αμέσως μετά ακολούθησε το ανιστόρητο εμπάργκο του Ανδρέα Παπανδρέου και δεν συνεχίστηκε η διαδικασία συνεννόησης.
Η δεύτερη ευκαιρία χάθηκε το 2007-08 στο Βουκουρέστι, επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή με υπουργό Εξωτερικών τη Ντ. Μπακογιάννη, που συμφωνούσαν με τη σύνθετη ονομασία, συμπεριλαμβανομένου του όρου Μακεδονία, προσέκρουσαν όμως στην αδιαλλαξία του ακραίου εθνικιστή Γκρουέφσκι. Ας μην κάνουν λοιπόν σήμερα αντιπολιτευτικό τζόγο τουλάχιστον ο Κυριάκος και η Ντόρα.
Ποιο ήταν λοιπόν το όφελος και των δυο γειτονικών λαών στα 25 χρόνια νέας καθυστέρησης λόγω αλληλοαμφισβήτησης, μετά την κατάρρευση το 1990 του επί 45 χρόνια ψυχροπολεμικού δόγματος του «από βορρά κινδύνου»;
-Η χώρα μας έχασε την άμεση και χωρίς προσκόμματα χερσαία επικοινωνία με τη Σερβία και την Ευρώπη.
-Έχασε το οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό «πλεονέκτημα» που είχε απέναντι σε ένα μικρό κρατίδιο μετά την κατάρρευσή του το 1990 το οποίο είχε ανάγκη άμεσης οικονομικής στήριξης και ανασυγκρότησης σε όλα τα επίπεδα.
-Κυρίως όμως έχασε την ευκαιρία να οικοδομήσει εκ νέου συνθήκες και κλίμα φιλίας, ώστε να μεταδώσει και ανανεώσει τον πολιτισμό της σε ένα λαό με τον οποίο, από την Οθωμανική περίοδο μέχρι το 1945, είχε άριστες σχέσεις σε ήθη, έθιμα, νοοτροπία, θρησκεία, γλώσσα και πολιτισμό.
Την ίδια ευκαιρία χάσαμε και με τη γείτονά μας χώρα Αλβανία, με την οποία είχαμε την ίδια περίπου ιστορική σχέση και πορεία όπως και με τη ΠΓΔΜ.
Με ισότιμες σχέσεις μπορούσαν οι δύο μικρές γειτονικές χώρες, με τη βοήθειά μας, να αποτελέσουν δύο σταθερούς φίλους και συμμάχους της Ελλάδας, χωρίς αντιπαλότητες και πολέμους και η διαδικασία αυτή να αποτελέσει το ξεκίνημα για μια ενιαία Βαλκανική, όπως οραματίστηκε ο Ρήγας Φεραίος.
Η Κοζάνη, το Μοναστήρι και η Κορυτσά μπορούσαν να είναι και μπορούν να γίνουν, οι πρώτες γέφυρες επικοινωνίας και ολοκληρωμένων καθημερινών σχέσεων ανάμεσα στις τρεις γειτονικές χώρες και κατ’ επέκταση στην υπόλοιπη Βαλκανική.
Κάτι τέτοιο επιχειρήθηκε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κοζάνης την περίοδο 1994-2002 με την ίδρυση και λειτουργία του Κέντρου Διαβαλκανικής Συνεργασίας ανάμεσα σε Κοζάνη, Μοναστήρι, Κορυτσά.
Δυστυχώς δεν είχε την ανάλογη συνέχεια και λόγω της διαφορετικής προσέγγισης των μετέπειτα τοπικών παραγόντων, κυρίως όμως λόγω της καθυστερημένης και άτολμης μέχρι πρότινος, εξωτερικής πολιτικής.
Όποιες σχέσεις, οικονομικού ή πολιτισμικού χαρακτήρα αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια με τις γειτονικές χώρες, έγιναν με την πρωτοβουλία των ίδιων των πολιτών, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο από τις κυβερνήσεις.
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τα λίγα που μας χωρίζουν, γιατί έχουμε πολλά που μας ενώνουν και πολλά περισσότερα να κερδίσουμε.
Έτσι θα γνωριστούμε καλύτερα και ίσως μάθουμε την ιστορία μας σαν άνθρωποι και σαν λαοί, χωρίς διεθνείς μεσάζοντες.
Χωρίς φανατισμούς και ακρότητες, πρώτα εμείς που ζούμε στη Μακεδονία και έχουμε άμεσο συμφέρον, να απαιτήσουμε από τους φορείς που μας εκπροσωπούν (Περιφέρεια Δ.Μ. και Δήμους) και την κυβέρνηση, να δοθεί λύση άμεσα στα ζητήματα που μας χωρίζουν, όπως η ονομασία.
Να προχωρήσουμε λοιπόν στην ουσία, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που η περιοχή μας χρειάζεται σταθερότητα και ειρήνη, μια και βρισκόμαστε πολύ κοντά στη φλεγόμενη Μέση Ανατολή και γνωρίζουμε ήδη τις συνέπειες με το προσφυγικό πρόβλημα.
ΚΟΖΑΝΗ ΓΕΝΑΡΗΣ 2018
Επικίνδυνη η εξίσωση των αγνών πατριωτών με τους Χρυσαυγίτες, αγαπητέ Γιώργο. Γνωρίζει ο καθένας πλέον, ότι γι’ αυτό ακριβώς δημιουργήθηκαν δηλ. για να μολύνουν την έννοια του αγνού πατριωτισμού. Όπως και των Σκοπιανών με τους Έλληνες – πλέον θέλουν να μην μπορούμε ούτε εμείς να χρησιμοποιούμε τον όρο Μακεδονία!!!
Θα μπορούσαμε να συζητάμε θεωρητικά για οτιδήποτε αλλά το μείζον είναι οι πλανητικοί σχεδιασμοί στην περιοχή και κυρίως μετά την αναπόφευκτη διάλυση των Σκοπίων όπου όπως λένε οι πιο ειδικοί, σχεδιάζεται ένα κράτος με μέρος των Σκοπίων και της Μακεδονίας, με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη κι ο νοών νοείτω…
Ο Σόρρος στηρίζει το μόρφωμα εξ’ ιδρύσεώς του και κάποια στιμγή θέλει να πάρει τα λεφτά του με τόκο.
ολοι εσεις οι πατριωτες.. σας μολυνουν και θελουν να σας απαγορευσουν να χρησιμοποιειται μεχρι και το ονομα σας, αυτό της Μακεδονιας είναι ήδη απαγορευμένο.. απαπαπα. Ωστοσο εσεις παρακολουθειτε τους ειδικους (δεν εχουν ονομα;) και περιμένετε την διάλυση Κρατών και Λαών(και οι άλλοι κάτι τέτοιο εύχονται στους εχθρους!). Ως δια μαγιας μετα θα ενταχθουν στην Ελλαδα (ο νοών νοείτω), καθημερινά γίνονται τέτοιου είδους εντάξεις εδώ και εκεί. Ήταν και σήμερα μία δύσκολη μέρα αλλά δεν πειράζει επειδή ξέρουμε ποιός θέλει να πάρει πίσω τα χρήματα του με τόκο… Μη χειρότερα
ρούφα το αριστερό σου μνημόνιο εσύ και άσε τα πατριωτικά θέματα για τους άλλους.
Ας μας εξηγησει ο καθε Νιμιτς κι ο καθε εξευγενισμενος κουλτουριαρης μετριοποθης Ελληνας πως δε μπορουν να ζητησουν μη συνθετη ονομασια με ορο Μακεδονια απο τους Σκοπιανους ενω μπορουν απο τους Ελληνες; κι επειτα το πως θα ονομαστουν να το βρουν αυτοι. Εμεις γιατι νοιαζομαστε να τους αναγνωρισουμε οταν αυτοι δε σεβονται;ας μην αναγνωριστουν ποτε,ας μη μπουν στο ΝΑΤΟ ποτε. Δικο τους θεμα.
Ναι και καποιοι παραπλανητικοι
Καλα το ξεκινησες αλλα στην πορεια ξεχασες παλι την χωρα σου πισω και φορεσες το ιδεολογικο σου φραγκικο κουστουμι για να παρουσιαστεις ενωπιον της Ευρωπης ως καλος υποτακτικος!
δηλαδη ,οπως τα λες
η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ειναι ΜΙΑ και πρεπει να ενωθει
και προτευουσα αυτης η ομορφη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
τι να πω….θα με πουν χρυσαυγίτη και δεν γουσταρω ρε γαμωτο
Μόνο πλανητική;Μέχρι διαγαλαξιακή θα πείς μονο και μόνο να μην πείς Ελληνική.Φαφλατάδες πολιτικάντηδς ανίκανοι να αγωνιστούν για οτιδήποτε.Άμε να υπογράψεις κανένα αριστερό μνημόνιο και σύ.
Ακου κυριε Μητλιάγκα , ασχολησου με τη Νομική σου κ ασε τα ανιστόρητα δοκίμιά σου! Αςε στους ειδικούς να ξέρουν τι εστί Μακεδονία κ μείνε με την αριστερή σου ιδεολογία κ τα ξεπερασμένα σου!
Άντε γιατί πολλά ανεχτήκαμε από όλους σας!!
και εσυ κατσε στην κουζινα και ετοιμασαι λαχταριστους μακεδονικους μπακλαβαδες (τους απαγορευμενους). Φωναξε και εναν ειδικο να σε συμβουλεψει πως θα κανεις κουρκουμπινια μακεδονικα. Εμεις τωρα γιατι σε ανεχομαστε ειναι ενα ερωτημα..
Σε συγχαίρω αγαπητέ μου γιά τό θάρρος τής γνώμης σου!
κ. Μητλιάγκα δεν σας γνωρίζω αλλά συμφωνώ μαζί σας.
Επιστολή Μίκη Θεοδωράκη: Δούρειος ίππος του Τίτο τα Σκόπια
Απάντηση στην επιστολή του σκοπιανού καλλιτέχνη Μπλαγκόζα Νακόσκι δίνει μέσω των ΝΕΩΝ ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.
Στην επιστολή του, μεταξύ άλλων αναφέρει, ότι σε όλη του τη ζωή απέδειξε πόσο πραγματικά ταγμένος είναι στην υπόθεση της ειρηνικής συνύπαρξης των δύο λαών προσθέτοντας ότι «όταν όμως βλέπω την υπόθεση αυτή της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών μας να γίνεται πρόσχημα στα χέρια κάποιων σκοτεινών δυνάμεων που εκμεταλλεύονται τους λαούς και το τελικό αποτέλεσμα να είναι να κινδυνεύει αυτή τη στιγμή η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μου, δεν είναι δυνατόν να μην αντιδράσω με όλες μου τις δυνάμεις».
Κύριε Νακόσκι,
Υποθέτω ότι είσθε πολύ νέος και επομένως δεν γνωρίζετε ορισμένα γεγονότα που συνέβησαν πριν από πάρα πολλά χρόνια και που εξηγούν τη σημερινή στάση μου στο θέμα των σχέσεων ανάμεσα στους δύο λαούς μας.
Πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν το νεαρό και αδύνατο τότε ΚΚΕ θέλησε να γίνει μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Μόσχα), το Βουλγαρικό και το Γιουγκοσλαυικό Κομμουνιστικό Κόμμα έθεσαν ως προϋπόθεση για την ένταξή του να δηλώσει ότι συμφωνεί να σχηματισθεί ανεξάρτητο κομμουνιστικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία» που να συμπεριλαμβάνει όλη την Βόρειο Ελλάδα.
Οπως ήταν φυσικό, ξεσηκώθηκε θύελλα στην Ελλάδα, που ανάγκασε το ΚΚΕ να αναθεωρήσει αυτή τη θέση. Του έμεινε όμως ένα μεγάλο στίγμα…
Στο τέλος του πολέμου, δημιουργήθηκε η Κομμουνιστική Γιουγκοσλαυία και τότε ο Τίτο έδωσε στο νότιο τμήμα της χώρας, στην περιοχή του Βαρδάρη, το όνομα «Μακεδονία», με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να βρεθεί στο μέλλον η ευκαιρία να φτάσουν τα σύνορα της χώρας του στο Αιγαίο.
Το δυστύχημα για τη χώρα μας ήταν ότι μετά την απελευθέρωσή της από τους Γερμανούς οδηγηθήκαμε στον Εμφύλιο πόλεμο κατά τον οποίο η Κυβέρνηση των Αθηνών εξαρτούσε την επιβίωσή της από την βοήθεια των Δυτικών Δυνάμεων. Ηταν εντελώς εξαρτημένη και όπως φάνηκε, ειδικά οι Αγγλοι δεν ήθελαν να ενοχληθεί ο Τίτο, με την ελπίδα ότι θα έκανε αυτό που τελικά έκανε. Δηλαδή να διακόψει τις σχέσεις του με την Μόσχα. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν διαμαρτυρήθηκαν τότε, ενώ όλος ο κόσμος γνώριζε ότι με το όνομα αυτό ο Γιουγκοσλαύος ηγέτης δημιουργούσε τον Δούρειο Ιππο για να επαναλάβει αυτό που έκανε ως άνθρωπος της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Δηλαδή την δημιουργία της Μακεδονίας του Αιγαίου.
ΤΟΤΕ δημιουργήθηκε ο μύθος της καταγωγής των κατοίκων της περιοχής αυτής από τον Μέγα Αλεξάνδρο με όλα τα γνωστά που περιλαμβάνονταν (και δεν ξέρω αν περιλαμβάνονται ακόμα) και στο Σύνταγμα της χώρας σας. Δηλαδή της Μεγάλης Ιδέας του Αλυτρωτισμού με την οποία γαλουχήθηκαν πολλές γενιές, οι οποίες έχουν συνδεθεί – όπως κι εσείς υποθέτω – με την Ιδέα αυτή ολοκληρωτικά. Κι εγώ τους καταλαβαίνω απολύτως που θεωρούν τον εαυτό τους Μακεδόνες, αφού με τον μύθο αυτόν μεγάλωσαν.
Θα πρέπει όμως να αναγνωρίσετε κι εσείς ότι κι εμείς έχουμε δίκιο όταν με βάση αυτό το όνομα, στέλνετε χάρτες της Μακεδονίας του Αιγαίου που φτάνουν ώς τον Ολυμπο, διατείνεσθε ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε κατακτητές της ίδιας μας της συμπρωτεύουσας, της ελληνικής Θεσσαλονίκης κ.λπ. κ.λπ. αμφισβητώντας έτσι την ίδια την ακεραιότητα της χώρας μας.
Πώς λοιπόν ζητάτε από μένα να είμαι… «κοσμοπολίτης» όταν με όλα αυτά τα μυθεύματα κάποιοι επιδιώκουν να ακρωτηριάσουν την πατρίδα μου;
Η Μοίρα όμως, αγαπητέ κύριε Νακόσκι, το έφερε έτσι, ώστε να μάθω από πρώτο χέρι τις δολοπλοκίες της Γιουγκοσλαυικής Ηγεσίας, προκειμένου να γίνω κι εγώ συνεργός σ’ αυτή την πολιτική της «Μεγάλης Μακεδονίας». Ήταν τότε που συνέθετα τη μουσική για τη μάχη της Σιουκέσκα και επισκεπτόμουν συχνά την ενιαία τότε Γιουγκοσλαυία, προσκεκλημένος του σ. Τίτο που τόσο θαύμαζα και εκτιμούσα.
Τότε λοιπόν ο ίδιος ο Τίτο μου ζήτησε να γράψω τη μουσική για μια σκοπιανή ταινία. Οταν διάβασα το σενάριο, το οποίο εμφάνιζε εμάς τους Ελληνες ως κατακτητές της Θεσσαλονίκης και καταπιεστές των κατοίκων της, τότε όχι μόνο αρνήθηκα να γράψω τη μουσική αλλά είχα και το θάρρος να έρθω σε έντονη αντιπαράθεση με τον Τίτο. Διότι διαπίστωσα ότι ήταν ο ίδιος που θεωρούσε ότι αφού η Μακεδονία «η δική του» ήταν ιστορική αναγκαιότητα σύμφωνα με τη δική του «κομμουνιστική» αντίληψη, νομιμοποιείτο να δημιουργήσει ένα κομμουνιστικό κράτος σε βάρος μιας χώρας καπιταλιστικής όπως ήταν η Ελλάδα.
Οι σχέσεις μας τότε διαταράχθηκαν, ιδίως όταν του τόνισα ότι δεν έπρεπε αυτός που έθεσε την πατρίδα του πάνω από τη Μόσχα και τον Στάλιν να μη μπορεί να εκτιμήσει τον δικό μου πατριωτισμό που κι εγώ έχω το θάρρος να τον θέτω πάνω απ’ όλα.
Στη ζωή μου ολόκληρη απέδειξα, νομίζω, πόσο είμαι πραγματικά ταγμένος στην υπόθεση της ειρηνικής συνύπαρξης των Λαών.
Και δεν έχω κανένα δισταγμό να δηλώσω ότι δεν έχω τίποτα με τον λαό σας που τον αισθάνομαι πολύ κοντά μου, όπως τότε που διηύθυνα τον «Ζορμπά» στα Σκόπια.
Οταν όμως βλέπω την υπόθεση αυτή της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών μας να γίνεται πρόσχημα στα χέρια κάποιων σκοτεινών δυνάμεων που εκμεταλλεύονται τους λαούς και το τελικό αποτέλεσμα να είναι να κινδυνεύει αυτή τη στιγμή η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μου, δεν είναι δυνατόν να μην αντιδράσω με όλες μου τις δυνάμεις.
Μετά τιμής
Μίκης Θεοδωράκης
ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 19 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2018
ΡΕΣΑΛΤΟ Αριστερό περιοδικό
Το Συλλαλητήριο θα αποτελέσει μια ΔΥΝΑΜΙΚΗ και ΜΑΖΙΚΗ αιχμή εναντίον της «αριστερής» κυβέρνησης των ανδρεικέλων, αλλά και εναντίον όλων των κομμάτων-ανδρεικέλων…
Τους τρομάζει διότι είναι ένα Συλλαλητήριο, το οποίο, ως ΔΥΝΑΜΙΚΗ, στρέφεται ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ: Και εναντίον των κατοχικών κομμάτων της πλανητικής εξουσίας και εναντίον των «αριστερών» καιροσκόπων που ΠΡΑΚΤΙΚΑ αποδέχονται τον όρο «Μακεδονία», καθώς (αποδέχονται επίσης) και τα ποικίλα ιδεολογήματα της νεοταξικής κακουργίας…
Τρέμουν και όλες αυτές οι κατοχικές, μνημονιακές δυνάμεις, καθώς και τα τεμάχια της νεοταξικής, εθνομηδενιστικής και «πολυπολιτισμικής» «αριστεράς»…
Επιστολή Μίκη Θεοδωράκη: Δούρειος ίππος του Τίτο τα Σκόπια
Απάντηση στην επιστολή του σκοπιανού καλλιτέχνη Μπλαγκόζα Νακόσκι δίνει μέσω των ΝΕΩΝ ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.
Στην επιστολή του, μεταξύ άλλων αναφέρει, ότι σε όλη του τη ζωή απέδειξε πόσο πραγματικά ταγμένος είναι στην υπόθεση της ειρηνικής συνύπαρξης των δύο λαών προσθέτοντας ότι «όταν όμως βλέπω την υπόθεση αυτή της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών μας να γίνεται πρόσχημα στα χέρια κάποιων σκοτεινών δυνάμεων που εκμεταλλεύονται τους λαούς και το τελικό αποτέλεσμα να είναι να κινδυνεύει αυτή τη στιγμή η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μου, δεν είναι δυνατόν να μην αντιδράσω με όλες μου τις δυνάμεις».
Κύριε Νακόσκι,
Υποθέτω ότι είσθε πολύ νέος και επομένως δεν γνωρίζετε ορισμένα γεγονότα που συνέβησαν πριν από πάρα πολλά χρόνια και που εξηγούν τη σημερινή στάση μου στο θέμα των σχέσεων ανάμεσα στους δύο λαούς μας.
Πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν το νεαρό και αδύνατο τότε ΚΚΕ θέλησε να γίνει μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Μόσχα), το Βουλγαρικό και το Γιουγκοσλαυικό Κομμουνιστικό Κόμμα έθεσαν ως προϋπόθεση για την ένταξή του να δηλώσει ότι συμφωνεί να σχηματισθεί ανεξάρτητο κομμουνιστικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία» που να συμπεριλαμβάνει όλη την Βόρειο Ελλάδα.
Οπως ήταν φυσικό, ξεσηκώθηκε θύελλα στην Ελλάδα, που ανάγκασε το ΚΚΕ να αναθεωρήσει αυτή τη θέση. Του έμεινε όμως ένα μεγάλο στίγμα…
Στο τέλος του πολέμου, δημιουργήθηκε η Κομμουνιστική Γιουγκοσλαυία και τότε ο Τίτο έδωσε στο νότιο τμήμα της χώρας, στην περιοχή του Βαρδάρη, το όνομα «Μακεδονία», με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να βρεθεί στο μέλλον η ευκαιρία να φτάσουν τα σύνορα της χώρας του στο Αιγαίο.
Το δυστύχημα για τη χώρα μας ήταν ότι μετά την απελευθέρωσή της από τους Γερμανούς οδηγηθήκαμε στον Εμφύλιο πόλεμο κατά τον οποίο η Κυβέρνηση των Αθηνών εξαρτούσε την επιβίωσή της από την βοήθεια των Δυτικών Δυνάμεων. Ηταν εντελώς εξαρτημένη και όπως φάνηκε, ειδικά οι Αγγλοι δεν ήθελαν να ενοχληθεί ο Τίτο, με την ελπίδα ότι θα έκανε αυτό που τελικά έκανε. Δηλαδή να διακόψει τις σχέσεις του με την Μόσχα. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν διαμαρτυρήθηκαν τότε, ενώ όλος ο κόσμος γνώριζε ότι με το όνομα αυτό ο Γιουγκοσλαύος ηγέτης δημιουργούσε τον Δούρειο Ιππο για να επαναλάβει αυτό που έκανε ως άνθρωπος της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Δηλαδή την δημιουργία της Μακεδονίας του Αιγαίου.
ΤΟΤΕ δημιουργήθηκε ο μύθος της καταγωγής των κατοίκων της περιοχής αυτής από τον Μέγα Αλεξάνδρο με όλα τα γνωστά που περιλαμβάνονταν (και δεν ξέρω αν περιλαμβάνονται ακόμα) και στο Σύνταγμα της χώρας σας. Δηλαδή της Μεγάλης Ιδέας του Αλυτρωτισμού με την οποία γαλουχήθηκαν πολλές γενιές, οι οποίες έχουν συνδεθεί – όπως κι εσείς υποθέτω – με την Ιδέα αυτή ολοκληρωτικά. Κι εγώ τους καταλαβαίνω απολύτως που θεωρούν τον εαυτό τους Μακεδόνες, αφού με τον μύθο αυτόν μεγάλωσαν.
Θα πρέπει όμως να αναγνωρίσετε κι εσείς ότι κι εμείς έχουμε δίκιο όταν με βάση αυτό το όνομα, στέλνετε χάρτες της Μακεδονίας του Αιγαίου που φτάνουν ώς τον Ολυμπο, διατείνεσθε ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε κατακτητές της ίδιας μας της συμπρωτεύουσας, της ελληνικής Θεσσαλονίκης κ.λπ. κ.λπ. αμφισβητώντας έτσι την ίδια την ακεραιότητα της χώρας μας.
Πώς λοιπόν ζητάτε από μένα να είμαι… «κοσμοπολίτης» όταν με όλα αυτά τα μυθεύματα κάποιοι επιδιώκουν να ακρωτηριάσουν την πατρίδα μου;
Η Μοίρα όμως, αγαπητέ κύριε Νακόσκι, το έφερε έτσι, ώστε να μάθω από πρώτο χέρι τις δολοπλοκίες της Γιουγκοσλαυικής Ηγεσίας, προκειμένου να γίνω κι εγώ συνεργός σ’ αυτή την πολιτική της «Μεγάλης Μακεδονίας». Ήταν τότε που συνέθετα τη μουσική για τη μάχη της Σιουκέσκα και επισκεπτόμουν συχνά την ενιαία τότε Γιουγκοσλαυία, προσκεκλημένος του σ. Τίτο που τόσο θαύμαζα και εκτιμούσα.
Τότε λοιπόν ο ίδιος ο Τίτο μου ζήτησε να γράψω τη μουσική για μια σκοπιανή ταινία. Οταν διάβασα το σενάριο, το οποίο εμφάνιζε εμάς τους Ελληνες ως κατακτητές της Θεσσαλονίκης και καταπιεστές των κατοίκων της, τότε όχι μόνο αρνήθηκα να γράψω τη μουσική αλλά είχα και το θάρρος να έρθω σε έντονη αντιπαράθεση με τον Τίτο. Διότι διαπίστωσα ότι ήταν ο ίδιος που θεωρούσε ότι αφού η Μακεδονία «η δική του» ήταν ιστορική αναγκαιότητα σύμφωνα με τη δική του «κομμουνιστική» αντίληψη, νομιμοποιείτο να δημιουργήσει ένα κομμουνιστικό κράτος σε βάρος μιας χώρας καπιταλιστικής όπως ήταν η Ελλάδα.
Οι σχέσεις μας τότε διαταράχθηκαν, ιδίως όταν του τόνισα ότι δεν έπρεπε αυτός που έθεσε την πατρίδα του πάνω από τη Μόσχα και τον Στάλιν να μη μπορεί να εκτιμήσει τον δικό μου πατριωτισμό που κι εγώ έχω το θάρρος να τον θέτω πάνω απ’ όλα.
Στη ζωή μου ολόκληρη απέδειξα, νομίζω, πόσο είμαι πραγματικά ταγμένος στην υπόθεση της ειρηνικής συνύπαρξης των Λαών.
Και δεν έχω κανένα δισταγμό να δηλώσω ότι δεν έχω τίποτα με τον λαό σας που τον αισθάνομαι πολύ κοντά μου, όπως τότε που διηύθυνα τον «Ζορμπά» στα Σκόπια.
Οταν όμως βλέπω την υπόθεση αυτή της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών μας να γίνεται πρόσχημα στα χέρια κάποιων σκοτεινών δυνάμεων που εκμεταλλεύονται τους λαούς και το τελικό αποτέλεσμα να είναι να κινδυνεύει αυτή τη στιγμή η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μου, δεν είναι δυνατόν να μην αντιδράσω με όλες μου τις δυνάμεις.
Μετά τιμής
Μίκης Θεοδωράκης