Η ιστορία αργά ή γρήγορα εκδικείται… (του Χαρίτωνα Καρανάσιου)

Όταν είμαστε στο χείλος του γκρεμού, μιλάμε σταράτα, χωρίς περιστροφές και μπερδεμένα λόγια. Άλλη φορά τα φιλοσοφημένα. Ο λαός λοιπόν επιτέλους μίλησε, αψηφώντας εκφοβισμούς και προπαγάνδες. Ήμουν κι εγώ στο Σύνταγμα, μαζί με τη 10χρονη κόρη μου. Είδα οικογένειες και παρέες, ζευγάρια με μωρά και καροτσάκια, νέους, πολλούς νέους και νέες, γέρους και παιδιά, παπάδες και καλόγριες. Δίπλα μου μέσα στο πλήθος κάποια στιγμή και ο φωτισμένος μητροπ. Μεσογαίας Νικόλαος. Έπεσα τυχαία πάνω σε φίλους, συναδέλφους ιστορικούς, πατριώτες από την Κοζάνη που κατέβηκαν αυθημερόν. Πανηγύρι. Έχω συμμετάσχει σε πολλές διαδηλώσεις, αλλά τόσο ειρηνικό, κόσμιο, ζεστό και συνάμα μεγαλειώδες και γιγάντιο συλλαλητήριο δεν έχω ξαναζήσει. Η ατμόσφαιρα ιλαρή, χωρίς εξάψεις, συναισθηματισμούς και φωνασκίες. Ο σκοπός ήταν ιερός. Γαλανόλευκη πλημμύρα. Να τη δούνε μέχρι και οι εξωγήινοι, αστειεύεται ένας διαδηλωτής. Αυτόν τον απλό λαό συκοφαντούνε ως εθνικιστές οι κυβερνώντες ή προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οι πάσης φύσεως κομματάρχες! Μετά από σχεδόν 40 χρόνια σε πορείες για την ειρήνη, κατά του πολέμου και των πυρηνικών (από το 1980, όταν κάποιοι του Σύριζα ήταν μωρά), ακόμη και στο Βελιγράδι εν μέσω βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ το 1999, έχοντας νιώσει και τον πόνο από τα γκλομπ στην πλάτη μου, έμαθα από τη ριζοσπαστική αριστερή μου κυβέρνηση ότι είμαι εθνικιστής φασίστας!

Ο λαός όμως μίλησε από μόνος του χωρίς προστάτες, με μόνο σύνθημα την ιστορία μας. Ο συγκλονιστικός Μίκης Θεοδωράκης είπε σκληρές αλήθειες. Ο λόγος του μνημείο ελληνικής ψυχής. Θυμήθηκα τον λόγο του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία (βλ. στο διαδίκτυο). Θυμήθηκα ότι και ο Παύλος Μελάς λεγόταν Μίκης: Είχε το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας, από τα δύο παιδιά του, που τα άφησε μικρά στην Αθήνα, να χύσει το αίμα του στα χώματα της Μακεδονίας. Και Κολοκοτρώνης, τον οποίο επικαλέστηκε ο Μίκης, λεγόταν Θεοδωράκης! Στο συλλαλητήριο όλα ήσυχα, ειρηνικά, χωρίς εντάσεις και φανατισμούς. Μια μεγάλη ειρηνική γιορτή του λαού. Ο Μίκης και το συλλαλητήριο έσωσαν την τιμή της Ελλάδος. Η ιστορία της Μακεδονίας αποτελεί ελληνική κληρονομιά. Όλα τα άλλα είναι σκοπιμότητες και παιχνίδια.

Υπήρχαν και παραφωνίες από τους συνήθεις ύποπτους: φέιγ-βολάν πεταμένα στους δρόμους από τη ΧΑ (ό,τι και να γράφουν οι φασίστες τα πετάω), από την άλλη της Antifa, που έγραφαν: «Η Εκκλησία με τον λόγο του θεού χτίζει τη σαπίλα του εθνικού κορμού» και «Τιβί, παπάδες, στρατόκαυλοι, ναζί, νοικοκυραίοι, εθνοχαπακωμένοι, χριστιανοί, άντε γ…θείτε»! Θυμήθηκα τη φράση του Χριστού: «Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα» (ότι έχει κανείς στην ψυχή του, αυτό βγάζει προς τα έξω). Τα «βαποράκια» ξέρουν πού χτυπάνε: την Εκκλησία! Υπήρχαν κι άλλα. Να μη βρομίζω όμως το κείμενο. Οι ένθεν κακείθεν προβοκάτορες ήταν το τέλος μιας προσπάθειας συκοφάντησης, που είχε ξεκινήσει λίγες εβδομάδες πριν. Είναι ανατριχιαστικό και συνάμα οργουελικό μια δημοκρατική «αριστερή» κυβέρνηση να πολεμάει τον λαό.

Η προσπάθεια αμαύρωσης του συλλαλητηρίου είχε πολλές πτυχές: Αποστασιοποιήθηκε αρχικά η Εκκλησία (που ορθώς έμεινε αρχικά απέξω), διχάστηκε η Αντιπολίτευση, τα ΜΜΕ στοχοποίησαν τους συμμετέχοντες (μέχρι και διακωμώδηση των συλλαλητηρίων σε κατινίστικες τηλεοπτικές εκπομπές είδαμε), επιστρατεύτηκαν άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας να μιλάνε για «έντιμο συμβιβασμό», επιστρατεύτηκαν ακόμη και στελέχη του παλιού συστήματος. Η προσπάθεια λειτούργησε και «αποφατικά», με τη σιγή: Κανένα πνευματικό ίδρυμα δεν έβγαλε κάποια ανακοίνωση, ενώ λίγοι μόνον πνευματικοί άνθρωποι κάτι ψέλλισαν. Και τι δεν άκουσα… Τα ίδια «επιχειρήματα» αναμασούσαν και κάποιοι φίλοι, συνάδελφοι, συγγενείς! Ξένοι στην ίδια χώρα;

Όλη η προσπάθεια κατεβλήθη, για να απομονωθούν οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο και να συκοφαντηθούν ότι συμμετέχουν σε εκδήλωση με τη ΧΑ. Να τελειώνει αυτή η προβοκάτσια. Είναι το πολιτικό-κομματικό σύστημα αυτό που επιτρέπει στη ΧΑ να δρα. Οι βουλευτές του δημοκρατικού τόξου συνυπάρχουν και συζητάνε με τους φασίστες στη Βουλή, (κατα)ψηφίζουν μαζί νόμους. Ας μην ψάχνουν σε άλλους το πρόβλημα. Τους χρησιμοποιούν είτε ως μέσο διαβολής του αγνού πατριωτισμού είτε ως φόβητρο. Γιατί δεν απαγόρευσαν τόσα χρόνια τη νεοναζιστική οργάνωση; Μια ματιά στο Διαδίκτυο να ρίξει κανείς, μαζεύει ένα κάρο στοιχεία, για να τους στείλει εκεί που ορίζει ο νόμος.

Η εκστρατεία συκοφάντησης και εκφοβισμού όμως γύρισε μπούμερανγκ. Όταν υβρίζεις έναν λογικό και ειρηνικό λαό, τότε τον εξοργίζεις. Η Εκκλησία, λοιπόν, βλέποντας τον κίνδυνο συκοφάντησης και εκτρόπων, και πάλι σωστά, αποφάσισε να συμμετέχει διακριτικά. Μικροκομματικά, βέβαια, η ΝΔ σύρθηκε σε έμμεση στήριξη του συλλαλητηρίου προς άγραν ψήφων, χωρίς να συμμετέχει. Η κατάσταση δυσκόλεψε για την κυβέρνηση, όταν ο Κ. Καραμανλής δήλωσε σε πρωτοσέλιδο του Τύπου: «Δεν υφίσταται μακεδονικό έθνος». Αναγκάστηκε και ο πρωθυπουργός να το επαναλάβει. Το παιχνίδι άνοιξε. Μιλάμε πλέον για την «ταμπακιέρα». Στο σημείο αυτό οι μάσκες έπεσαν. Οι Σκοπιανοί διά του ΥπΕξ δήλωσαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει το «μακεδονικό έθνος» (αυτό είναι το μόνο βέβαιο), ενώ ο Νίμιτς δήλωσε ότι η Αθήνα δεν έγειρε ποτέ αξιώσεις για το σύνταγμα και την εθνότητα. Μάθαμε λοιπόν ότι οι συνομιλίες διεξάγονται μόνον για μια ονομασία «μαϊμού». Δηλαδή, πάση θυσία να μπούνε τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Έξω ναυάγιο και μέσα συλλαλητήριο, το οποίο βέβαια προκάλεσαν τα γεγονότα και οι χειρισμοί της κυβέρνησης.

Τελευταία προσπάθεια συκοφάντησης, η επίθεση με μπογιές και συνθήματα στην οικία του Θεοδωράκη. Τίποτε όμως δεν σταμάτησε τον Μίκη. Πέταξαν και εμετικά φέιγ-βολάν πριν από το συλλαλητήριο, προσπάθησαν να εκφοβίσουν ότι «θα χυθεί αίμα»! Κάθε εξουσία και κάθε κράτος χρειάζεται ένα παρακράτος. Τους αψήφησε ο λαός και τους αποτελείωσε ο Μίκης με ειρωνεία: «Αδέλφια μου, φασίστες, τρομοκράτες, ναζιστές, αναρχικοί, τραμπούκοι…». Παλιά καραβάνα και ξέρει από προβοκάτσιες. Στη συνέχεια έγινε καταγγελτικός: «Ο χειρότερος φασισμός είναι ο αριστερόστροφος», «Μας κυβερνούν μειοψηφίες εθνομηδενιστών»! Τελευταία φαιδρή προσπάθεια, μέσω της Αστυνομίας: Το συλλαλητήριο ήταν δήθεν μικρό, είχε μόνο 140χιλ. κόσμο, άρα δεν λαμβάνουμε υπόψιν το συλλαλητήριο και προχωράμε. Αυτή είναι η παραδοχή της αποτυχίας της προπαγάνδας! Ακόμη και ο κυβερνητικός εταίρος δήλωσε (έστω και από σκοπιμότητα): «Το συλλαλητήριο ήταν η ψυχή των Ελλήνων». Όσοι ήταν εκεί ξέρουν, όπως το γνωρίζει καλά και η κυβέρνηση. Και ήταν μιλιούνια. Ο κ. Μάρδας του Σύριζα, βάσει τοπογραφικών στοιχείων, τους ανεβάζει στις 500-560 χιλ. Δεν θα παίξουμε όμως την κολοκυθιά με τις εκατοντάδες χιλιάδες. Η μόνη λύση το δημοψήφισμα. Η σπίλωση βέβαια του Μίκη Θεοδωράκη μετά τον πύρινο λόγο ήταν αναμενόμενη. Όλος όμως ο νυν Σύριζα μισό Θεοδωράκη δεν κάνουν (ο Γλέζος από ό,τι ξέρω αποστασιοποιήθηκε από τον Σύριζα).

Με κάθε μέσον λοιπόν η κυβέρνηση προσπαθεί να εφαρμόσει τις εντολές του ΝΑΤΟ και να αντιστρέψει προπαγανδιστικά τα γεγονότα. Το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, από τα μεγαλύτερα που έγιναν ποτέ στη χώρα, φώναξε ΟΧΙ. Δεν φθάνει αυτό. Επιβάλλεται διενέργεια δημοψηφίσματος. Τα εθνικά ζητήματα δεν είναι απλοί νόμοι της σειράς. Ζητήματα ταυτότητας και ιστορίας είναι αδιαπραγμάτευτα. Είναι αδιανόητο μια κυβέρνηση, ακόμη και μια Βουλή, να χειρίζεται μείζονα εθνικά ζητήματα, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τον λαό και την ιστορία του. Οι Σκοπιανοί σε αυτό είναι πιο δημοκρατικοί: Θέλουν δημοψήφισμα. Το ίδιο έκαναν και οι αδελφοί Κύπριοι. Στην κοιτίδα της Δημοκρατίας μια ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση φοβάται τον λαό και το δημοψήφισμα. Γιατί πρέπει να είμαστε συνεχώς πειθήνιοι στο ΝΑΤΟ, στους προστάτες και στους συμμάχους μας; Δεν φθάνει που λεηλάτησαν τη χώρα; Θέλουν να μας κλέψουν και την ιστορία;

Εν ολίγοις: Αυτό που αντιλαμβάνομαι, πριν και μετά το συλλαλητήριο, είναι μια ενορχηστρωμένη προπαγάνδα, μόνον και μόνον για να μπούνε τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Σε αυτό το πασιφανές συμφωνώ απολύτως με το ΚΚΕ, που μιλά πλέον για «ανιστόρητη θεωρία περί μακεδονικού έθνους». Η ψευδο-αριστερή κυβέρνηση υπακούει απόλυτα στις ΗΠΑ, έχοντας τους λόγους της. Το καραμανλικό «ανήκομεν (πολιτικά) εις την Δύσιν», έγινε «ανήκουμε ως κτήμα στη Δύση»! Θεωρώ λοιπόν τον χαρακτηρισμό «Νατοϊκή Αριστερά» επιτυχημένο. Προς αυτό η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τους «εκσυγχρονιστές» του κεντροδεξιού και κεντροαριστερού χώρου, και βέβαια τα ΜΜΕ και τον κομματισμό μηχανισμό, τον οποίο ενίσχυσε μέσω των πελατειακών σχέσεων. Από την άλλη, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα χειρίζονται το μείζον εθνικό ζήτημα όπως συμφέρει στο μικροκομματικό όφελος.

Όλοι είμαστε πατριώτες, κι ας διαφωνούμε, και όλοι έχουμε καλές προθέσεις. Δεν πουλάμε όμως την ιστορία μας. Η κυβέρνηση χειρίστηκε το εθνικό θέμα με τακτικισμούς. Έκανε όμως κεφαλαιώδη στρατηγικά λάθη. Το βασικό είναι ότι απέκρυψε το γεγονός ότι στη διαπραγμάτευση το μόνο αντικείμενο είναι η ονομασία, ώστε να μπούνε οι γείτονες σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Ο Νίμιτς το είπε ξεκάθαρα. Για τα υπόλοιπα ισχύει το «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο…».

Η συνέχεια: Είναι βασικό να υπάρχει ομοψυχία. Ενότητα ναι, αλλά σε ποια κατεύθυνση; Προφανώς η κυβέρνηση είναι αρμόδια να διαπραγματευτεί, αλλά στο εθνικό αυτό ζήτημα πρέπει να υπάρχει και συναίνεση του λαού. Αντ’ αυτού η κυβέρνηση εμμένει σε ένα δικό της σχέδιο (με τις γνωστές «διαρροές»), χωρίς την έγκριση του λαού στο βασικό ζητούμενο, ενώ συκοφαντεί εκατοντάδες χιλιάδες λαού ως εθνικιστές και απαξιώνει το δημοψήφισμα, γιατί γνωρίζει ότι ο λαός θα ψηφίσει ΟΧΙ. Ποιος έχει τελικά την κυριαρχία στη χώρα; Με ποιο δικαίωμα η όποια κυβέρνηση διαπραγματεύεται την ιστορία μας; Προσωπικά, δεν εμπιστεύομαι πλέον κανένα κόμμα. Αυτό που επιβάλλεται είναι να μιλήσει ο λαός με δημοψήφισμα. Δεν είναι η ελληνική διπλωματία εξυπνότερη από τον λαό, ούτε έχει τη δικαιοδοσία να θεωρεί «εθνικό» ό,τι νομίζει η ίδια, ή ό,τι της υπαγορεύει το ΝΑΤΟ.

Προσωπική μου γνώμη: Σύνθετο όνομα είναι δούρειος ίππος. Οι Σκοπιανοί δεν πρόκειται να δεχθούν αλλαγή συντάγματος (είναι μεγάλη αφέλεια να το πιστεύουμε), ενώ τόσα χρόνια δεν άλλαξαν ούτε κεραία στις ανιστόρητες ανοησίες. Ας κάνουν ό,τι θέλουν. Από μένα υπογραφή δεν παίρνουν, όλος ο κόσμος να τους αναγνωρίσει, ακόμη και ως Πελασγούς και Λέλεγες. Να κλείσω αναφέροντας το σολωμικό δόγμα «Εθνικόν το αληθές», το οποίο επικαλέστηκε σε πρωτοσέλιδο και η «Αυγή». Για τους Σκοπιανούς και τις γελοιότητές τους φαίνεται δεν ισχύει, αλλά και πολλοί στην Ελλάδα, και δη οι πολιτικοί και διανοούμενοι, παρακάμπτουν το αληθές με το γνωστό «έλα μωρέ τώρα… να το κλείσουμε το θέμα». Η ιστορία όμως εκδικείται, όπως πολύ σοφά μου υπενθυμίζει εξέχουσα σύγχρονη ιστορικός. Θα το βρούμε μπροστά μας.