«Εάν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος θα ήθελα να ήμουν ο Διογένης» (Του Πασχάλη Τσολακη)

Έτσι έκλεισε το διάλογο που είχε ο Μέγας Αλέξανδρος με τον κυνικό φιλόσοφο Διογένη.

Άραγε σήμερα ένα κομμάτι Σλάβικου πληθυσμού, του Κρατιδίου των Σκοπίων, που αυτοαποκαλούνται Μακεδονική Εθνότητα που ομιλούν την ανύπαρκτη Μακεδονική γλώσσα, θα μπορούσε να συνομιλήσει με τον Διογένη τον Κυνικό, όπως ο Αλέξανδρος ή να διαβάσουν Διογένη, όπως διάβαζαν στο διάβα του χρόνου οι Έλληνες, μέχρι κι εμάς τους σημερινούς;

Το αρχαίο Δίον, στην Πιερία, ήταν ο λατρευτικός τόπος των Ελλήνων της Μακεδονίας. Σε ποιον Δία προσεύχονταν αυτοί και τι γνωρίζουν για τον Δία;

Ο Ηρακλής ήταν ο αγαπημένος ήρωας των Ελλήνων της Μακεδονίας; Γνωρίζουν κάτι για τον Ηρακλή;

Χιλιάδες τέτοιες αποδείξεις και χιλιάδες αγάλματα της Ελληνικής επικράτειας βρέθηκαν, πολλά από τα οποία, σε αυθεντική μορφή, κοσμούν Ευρωπαϊκά μουσεία.

Με φθηνές απομιμήσεις και κιτς κατασκευές αγαλμάτων, επιδιώκει η γειτονική χώρα να κληρονομήσει την Μακεδονία και να δημιουργήσει ανύπαρκτη εθνότητα και γλώσσα!

Το άρθρο βέβαια δεν γράφεται για τους Σκοπιανούς, πρωθυπουργοί των οποίων, αλλά και σήμερα ο υπουργός των εξωτερικών, παραδέχονται ότι δεν έχουν σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες.

Γράφεται για τους πολιτικούς των ισχυρών χωρών και των οικονομικών κολοσσών που θέλουν να δημιουργήσουν θύλακες συμφερόντων, κατασκευάζοντας πλαστές εθνότητες.

Δασκαλεμένος ο υπουργός των εξωτερικών των Σκοπίων, αφού απέκλεισε κάθε σχέση με την αρχαία Μακεδονία και τους αρχαίους κατοίκους, καταλήγει: «Δεν είμαστε «Μακεδόνες» επειδή έτσι αποφασίσαμε, αλλά επειδή αυτό είναι αποτέλεσμα μιας ιστορικής διαδικασίας.»

Ας δούμε όμως το αποτέλεσμα αυτής της ιστορικής διαδικασίας που αναφέρει:

Αφού δεν έχουν σχέση με την αρχαία Μακεδονία γιατί στήνουν ανδριάντες Βασιλέων της Μακεδονίας, γιατί βαπτίζουν οδούς και κτήρια που παραπέμπουν στην αρχαία Μακεδονία και γιατί στα σχολικά βιβλία και στην Ιστορία τους γράφουν και διδάσκουν όλα αυτά.

Μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους, κατακτούν και το Μακεδονικό Βασίλειο μετά την ήττα του Τελευταίου βασιλιά Περσέα.

Μέχρι την ίδρυση της Νέας Ρώμης, δηλαδή της αυτοκρατορίας της Ανατολής, στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας παρέμειναν απομεινάρια των ρωμαϊκών λεγεώνων με λατινογενή γλώσσα. Μετά την κατάκτηση της Ρώμης από τον Βησιγότθο Αλάριχο το 410 μ.Χ, απόμεινε μόνο η Ανατολική Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη. Αυτή η νέα αυτοκρατορία καθιέρωσε τον Χριστιανισμό, την Ελληνική γλώσσα και όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι στα δόγμα του νεοελληνικού πολιτισμού, μέσα σε μια ομολογουμένως πολυεθνική και πολυγλωσσική αχανή αυτοκρατορία.

Από τον 6ο αιώνα και μετά εμφανίζονται οι Σλάβοι στο προσκήνιο της ιστορίας. Γνωστός στην ιστορία ο Βούλγαρος ηγεμόνας Κρούμος (803-814) ο οποίος αφού κατέλαβε τμήμα της ανατολικής Ουγγαρίας, Μακεδονίας, την Θράκη και το 809 την Σαρδική (σημερινή Σόφια) έγινε απειλή για την Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης. Αργότερα ο Βούλγαρος Σαμουήλ ο Β’, Τσάρος της πρώτης Βουλγαρικής αυτοκρατορίας από το 997 έως το 1014, απέκτησε το μεγαλύτερο μέρος των Βαλκανίων, μέχρι τη νότια Ελλάδα. Νικήθηκε όμως στη Μάχη του Κλειδίου, σημερινό Ρούπελ 29 ιουνίου του 1014, από τον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο που τύφλωσε όλους τους αιχμαλώτους και ο ίδιος που είχε διαφύγει πέθανε μετά από δύο μήνες.

Οι Σκοπιανοί δεν παραδέχονται ότι ο Σαμουήλ ήταν Βούλγαρος. Ίσως τον θεωρούν μακρινό απόγονο του Μ. Αλεξάνδρου…

Από το 1308 έως το 1346 εμφανίζεται στο προσκήνιο των ο Στέφαν Ούρος (ή Ουρέσης) γνωστός στα ελληνικά ως Στέφανος Δουσάν. Βασιλιάς της Σερβίας από τις 8 Σεπτεμβρίου 1331 και Τσάρος Σερβίας και Ρωμανίας από τις 16 Απριλίου 1346 μέχρι τον θάνατό του. Ο Στέφανος Ντούσαν κατέκτησε μεγάλο τμήμα της νοτιοανατολικής Ευρώπης και ήταν ένας από τους ισχυρότερους μονάρχες της εποχής του. Επί των ημερών του, η Σερβία απέκτησε τη μέγιστη έκτασή της και η αυτοκέφαλη σερβική αρχιεπισκοπή ανακηρύχτηκε σε πατριαρχείο.

Το νέο πατριαρχείο είχε στην επικράτειά του το Άγιο Όρος και οι ελληνικές αρχιεπισκοπές υπό τον έλεγχο του πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης (η αρχιεπισκοπή Οχρίδας παρέμεινε αυτοκέφαλη). Για αυτές τις πράξεις του, αφορίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης το 1350.

Ο θάνατός του άνοιξε το δρόμο στους Τούρκους για την κατάκτηση της Σερβίας και των υπόλοιπων Βαλκανίων.

Το 1389 στην μάχη του Κοσσυφοπεδίου 1389 ηττήθηκαν τα χριστιανικά στρατεύματα από τους Οθωμανούς και η Βαλκανική και η Μακεδονία κατακτήθηκαν.

To 1870 ιδρύθηκε η νέα Βουλγαρική εκκλησία και δημιουργήθηκε ξεχωριστή επισκοπή στα Σκόπια και με βάση την εθνοτική ταυτότητα ο σλάβικος πληθυσμός της επισκοπής Σκοπίων ψήφισε το 1874 με 91% υπέρ της ένταξης της εξαρχίας και έγινε μέλος του Βουλγαρικού μιλέτ.

Το 1878 μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο υπεγράφη η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Σύμφωνα με το άρθρο 6 αυτής της συνθήκης ιδρυόταν μεγάλη αυτόνομη ηγεμονία της Βουλγαρίας, που θα εκτεινόταν από το Δούναβη και τον Εύξεινο Πόντο ως το Αιγαίο. Η ηγεμονία αυτή θα περιλάμβανε όλη την ολόκληρη σχεδόν τη Μακεδονία, με την ευρύτερη γεωγραφική έννοια του όρου, εκτός από τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική. 

Στις 18 Φεβρουαρίου 1878, εξεγερμένοι από διάφορα μέρη της Δυτικής Μακεδονίας, σχημάτισαν στον οικισμό Μπούρινος την «Προσωρινή Κυβέρνησις της εν Μακεδονία επαρχίας Ελιμείας», με επικεφαλής τον Αναστάσιο Πηχεών, ζητώντας την κατάργηση της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και την Ένωση της Μακεδονίας με την Ελλάδα. Η Μακεδονική επανάσταση του 1878 δεν πέτυχε το σκοπό της. Καταγράφηκε όμως διεθνώς η αντίθεση του Ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας στην προσάρτησή του σε μια Μεγάλη Βουλγαρία, και παράλληλα ενισχύθηκε η διπλωματική θέση της Ελλάδας αλλά και όσων χωρών αντιτίθενται στη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Έτσι με μια νέα συνθήκη στο Συνέδριο του Βερολίνου τον Ιούνιο του 1878, τα Μακεδονικά εδάφη παρέμειναν Οθωμανικά και δεν προσαρτήθηκαν στη Βουλγαρία.

Το 1903 γίνεται η εξέγερση του Ίλιντεν και η ίδρυση της Δημοκρατίας του Κρούσεβο αλλά σε 10 μέρες η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα από τους Οθωμανούς.

Ακολούθησε ο Μακεδονικός αγώνας και οι Βαλκανικοί πόλεμοι που καθιέρωσαν και τα σημερινά όρια των κρατών.

Η κρίσιμη εποχή έρχεται στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Η Ελλάδα βρίσκεται υπό τριπλή Κατοχή. Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική. Οι Βούλγαροι ελέγχουν την κεντρική και ανατολική Μακεδονία και την περιοχή της Καστοριάς οι Ιταλοί. Ο Παρτιζάνος Τίτο, μετά τον τερματισμό του πολέμου, κατασκεύασε την Δημοκρατία της Μακεδονίας, στο πλαίσιο της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Μία ομοσπονδία κρατών με αβυσσαλέο μίσος μεταξύ τους.

Σε όλη αυτή την ιστορική περίοδο υπήρξαν μετακινήσεις πληθυσμών στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας. Όλες όμως οι γραπτές στατιστικές των κάθε είδους υπηρεσιών, ιστορικών, περιηγητών και διπλωματών είναι σαφής και συγκεκριμένες.

Γράφουν για Ελληνικά σχολεία, τουρκικά, βουλγαρικά, ρουμάνικα (υπήρξε και θέμα ρουμανίζοντων στην Ελλάδα με υποκίνηση της Ρουμανίας), όπως για εκκλησίες χριστιανικές (ελληνικές), εξαρχιακές (βουλγάρικες) και μιναρέδες.

Πουθενά δεν αναφέρεται Μακεδονικό σχολείο, γλώσσα δηλαδή και μακεδονική εθνότητα.

Οι τελευταίες μαζικές μετακινήσεις στην Μακεδονία έγιναν με την έλευση του ποντιακού ελληνισμού που μια μεγάλη μάζα, ίσως η μεγαλύτερη, εγκαταστάθηκε στην Μακεδονία, η αποχώρηση 100.000 χιλιάδων Βουλγάρων από την Μακεδονία και η αναχώρηση των τούρκων. Σημαντικός ήταν και ο αριθμός των σλαβόφωνων της Μακεδονίας που έφυγαν στις βαλκανικές χώρες μαζί με τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού.

Σήμερα το 95% της Μακεδονίας κατοικείται από έλληνες χριστιανούς ορθόδοξους με ελληνική γλώσσα.

Σε αντίθεση το κρατίδιο των Σκοπίων, κατοικείται στο 30% από αλβανούς, ένα 10% από άλλες εθνότητες και οι υπόλοιποι είναι Σλάβοι. Σε πολλές περιοχές η επίσημη γλώσσα στην διοίκηση είναι αλβανόφωνη και σε σχολεία και σε μία περιοχή, μοναδική στον κόσμο, επίσημη γλώσσα είναι των ρομά. Στα ανατολικά της χώρας υπάρχουν επίσημα τουλάχιστον 200.000 κάτοχοι Βουλγάρικων διαβατηρίων και ένας μεγάλος Βουλγάρικος πληθυσμός οι Σόπ(οι) οι οποίοι μιλάνε μια βουλγάρικη διάλεκτο. Οι Σέρβοι ζουν εδώ και αιώνες ήδη στα βόρεια σύνορα της χώρας. Οι Ρόμα είναι μια ακόμα επίσημη μειονότητα, και μάλιστα στο δήμο του Σούτο Οριζάρι είναι η απόλυτη πλειοψηφία.

Η Αλβανική γλώσσα ομιλείται επίσημα και μέσα στην βουλή. Σε όλο αυτό το πληθυσμιακό μωσαϊκό υπάρχουν και οι έλληνες που εγκλωβίστηκαν σε εκείνες τις περιοχές και οι αντάρτες του Δημοκρατικού στρατού που κατέφυγαν εκεί μετά τον εμφύλιο πόλεμο.

Αυτόν τον ανομοιογενή πληθυσμό σε γλώσσα, θρησκεία, ιστορία, κουλτούρα, πολιτισμό και παραδόσεις το βαπτίζουν Μακεδονικό κράτος και τις γλωσσικές ανομοιότητες σε Μακεδονική γλώσσα!

Είναι βεβήλωση της ιστορίας και αλλοίωση της ανθρώπινης αλήθειας, η πρόφαση των Σκοπιανών και των υποστηρικτών τους, πως έχουν το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται «Μακεδόνες» με ιστορικό υπόβαθρο το Μακεδονικό Βασίλειο όταν όλοι γνωρίζουν ότι όλοι οι Μακεδόνες βασιλείς και ο Μέγας Αλέξανδρος, που τα αγάλματά του κατέκλυσαν το κρατίδιο, με τον δικό τους όρο του αυτοπροσδιορισμού, δήλωναν Έλλην!