Η κατάθεση του σχεδίου νόμου στη Βουλή από την κυβέρνηση δεν ικανοποιεί το διαχρονικό αίτημα των εκπαιδευτικών και γονεϊκών κινημάτων, για την απόλυτα ώριμη ανάγκη θεσμοθέτησης της Δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής με ευθύνη και χρηματοδότηση από το κράτος, αλλά το αφήνει στον αέρα για να υλοποιηθεί στο απώτερο μέλλον και ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες.
Στο παιχνίδι της κυβέρνησης εντάσσεται η ΚΕΔΕ, με μοναδική εξαίρεση τους κομμουνιστές δημάρχους, αλλά και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στους ΟΤΑ που αρνούνται αυτό το δικαίωμα. Είναι άλλωστε γνωστή η θέση της ΚΕΔΕ για πέρασμα της προσχολικής αγωγής στους Δήμους και η υπεράσπιση του καθεστώτος των voucher, των κουπονιών και των τροφείων.
Η Δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή είναι πρώτα και κύρια μια παιδαγωγική και κοινωνική αναγκαιότητα που παίζει σημαντικό ρόλο στην ισόρροπη ανάπτυξη, εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ενιαία να έχει ένα ολοκληρωμένο, ενιαίο πρόγραμμα και να είναι στην ευθύνη του κεντρικού κράτους κι όχι στο σχεδιασμό του κάθε Δήμου.
Η κυβέρνηση δεν παίρνει ούτε ένα μέτρο στην κατεύθυνση ανάπτυξης των υποδομών του δημόσιου Νηπιαγωγείου, στην στελέχωσή του με το απαραίτητο μόνιμο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό. Δεν δημιουργεί ούτε καν τις στοιχειώδης προϋποθέσεις που χρειάζονται για να γίνει πράξη το αίτημα για Δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή. Την ίδια στιγμή οι κτιριακές υποδομές είναι πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες. Χαρακτηριστικά στον δήμο Εορδαίας τα μισά Νηπιαγωγεία στεγάζονται σε ισόγεια πολυκατοικιών με άθλιες υποδομές.
Αποπροσανατολιστικός είναι και ο ρόλος του συλλόγου εργαζομένων στο Δήμο που δήθεν προασπίζεται την παιδαγωγική υπόσταση των παιδικών σταθμών και τα δικαιώματα των βρεφονηπιοκόμων. Σαν Λαϊκή Συσπείρωση έχουμε αναδείξει πολλές φορές τα προβλήματα που σχετίζονται με τη λειτουργία και τις υποδομές των παιδικών σταθμών. Υπενθυμίζουμε:
-
Ότι από τους 3 δημοτικούς παιδικούς σταθμούς στην πόλη της Πτολεμαΐδας μόνο ένας έχει δικό του κτίριο ενώ οι 2 άλλοι είναι ενοικιαζόμενοι χωρίς τις απαραίτητες υποδομές για την υγιεινή και ασφάλεια των παιδιών, χωρίς αύλειους χώρους κλπ.
-
Τα νήπια εδώ και πολλά χρόνια δεν σιτίζονται.
-
Έχουμε ανακύκλωση της ανεργίας του εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού (θυμίζουμε ότι πέρυσι απολύθηκαν συμβασιούχοι για να προσληφτούν οι επόμενοι με το αιτιολογικό του να δουλέψουν κι άλλοι εργαζόμενοι. Επομένως η λειτουργία των παιδικών σταθμών και των εργαζομένων είναι κάθε χρόνο στον αέρα.
Υπενθυμίζουμε ότι από τα 300 παιδιά που έκαναν χρήση του προγράμματος του ΕΣΠΑ, που είναι λεφτά που προέρχονται από την άγρια φορολογία των εργατών, ανέργων και αυτοαπασχολούμενων, μόνο 26 έχουν επιλέξει τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς ενώ τα υπόλοιπα 274 κατευθύνθηκαν στους 8 ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς.
Με το πέρασμα των παιδικών σταθμών από τη δεκαετία του ’90 στους δήμους έχει συσσωρευτεί αρκετή πείρα για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για το τι πρόκειται να γίνει και στα Νηπιαγωγεία. Συγκεκριμένα:
-
Μόνιμες θέσεις εργασίας αντικαταστήθηκαν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
-
Έχει διακοπεί η σίτιση, χάθηκαν θέσεις εργασίας σε μαγείρισσες και τραπεζοκόμες.
-
Οι γονείς πληρώνουν τροφεία και απαιτούμενα υλικά για ατομική υγιεινή και προστασία των παιδιών (πάνες, μωρομάντηλα, γάντια μιας χρήσης κλπ).
-
Δεν χτίστηκε ούτε ένας καινούριος παιδικός. Αντίθετα με το προεδρικό διάταγμα για την αδειοδότηση, κινδυνεύουν να κλείσουν.
Σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις να γίνει πραγματικότητα η ολοκληρωμένη φροντίδα και αγωγή όλων των παιδιών. Να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι μόνιμη και σταθερή δουλειά με ευθύνη του κράτους.
Απαιτούμε: κάθε παιδί πρέπει να έχει μια θέση στα νηπιαγωγεία και στους παιδικούς σταθμούς και αυτό να του παρέχεται δωρεάν και με ευθύνη του κράτους. Νηπιαγωγεία και παιδικοί σταθμοί να είναι σύγχρονοι, ασφαλείς και να έχουν το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων. Να υπάρχει ενιαίο, επιστημονικά αναβαθμισμένο πρόγραμμα αγωγής με ευθύνη κεντρικά του κράτους. Να είναι πανεπιστημιακού επιπέδου η μόρφωση όλων των παιδαγωγών, να μειωθεί η αναλογία των παιδιών ανά παιδαγωγό και να προσληφθούν περισσότεροι επιστήμονες παιδαγωγοί. Απαραίτητη είναι η πλέρια χρηματοδότηση για την εφαρμογή όλων των παραπάνω.
Στη βάση των παραπάνω αιτημάτων δεν βρίσκει έδαφος ο αποπροσανατολισμός κυβέρνησης, ΚΕΔΕ, ΠΟΕ – ΟΤΑ, αλλά αγωνιστική διέξοδο η αγωνία του γονιού, των χιλιάδων άνεργων παιδαγωγών, η ανάγκη του παιδιού για φροντίδα και αγωγή.
Για τη Λαϊκή Συσπείρωση
Χόλμπα Αντωνία
